Hoi Joop, de paarden kunnen bij ons in volle rengalop meerdere weides achter elkaar berennen. Beetje paardparadijs hier In dit geval was ik van plan mijn paard te gaan poetsen en dan sluiten we even de bak af (anders neemt het trekpaard alle aandacht over......). Vandaar dat ze moest stoppen......

De grote vraag bij mij is: waarom kon het eerst wel? Is dat puur omdat ze tot rust is gekomen en zich nu lekker voelt? En me dus zit uit te proberen? In dat geval moet ik aan mezelf werken.
Of is er een andere reden?

Zit me ineens te bedenken : ik ben 14 dagen met vakantie geweest. Tijdens mijn afwezigheid is ze een paar keer 'gevangen' om haar met kudde naar een andere wei te brengen. Ze hebben haar moeten insluiten om haar te pakken. Die andere wei was heel klein en daar kon niet met de paarden gewerkt worden. Ze hebben daar 24/7 staan vreten en relaxen. Nergens een halster in de buurt.

Toen ik van vakantie terugkwam, herkende ze me direct en knuffelde me dagenlang heel intens. Sinds een paar dagen is de kudde weer terug op hun eigen wei en kunnen we weer met de paardjes aan de slag.
En nu doet ze dus dit. Is ze wellicht gewoon het vertrouwen kwijt door het vangen door mijn vervangers? Of doordag ik weg ben geweest (weer afscheid moeten nemen, of is dit een menseninterpretatie....). En moet ik dus from scratch beginnen?

Wat lief van jullie, alle tips en trics! Heel bemoedigend ook voor me, want ik weet dat ik dat kan. Ik heb het namelijk allemaal al gedaan toen ze net bij me was. En het werkte! Teblick vond ik ook een aanrader, maar ook gewoon Hempfling en anderen. Uit ieder boek pak je iets en uiteindelijk heb je een mooie methode "paard benaderen".

Ik was alleen erg geschrokken van de heftigheid van haar reactie op druk en was verbaasd over de enorme stap terug die ik moest maken. Ik ben na mijn vakantie gewoon als een olifant de porseleinkast ingedenderd

Ik ben vanmorgen begonnen zoals ik 10 weken geleden ook gestart ben. Met neutrale houding de wei oplopen en lekker gaan staan kijken naar iets naar keuze (veulentjes, boom, uitzicht, grasspriet).
Ging goed, ze kwam uit zichzelf naar me toe en liet zich lekker kroelen. Flintertje appel als beloning en weggegaan. Vervolgens allerlei klusjes in de wei gedaan. Ze houdt me dan in de gaten en komt gezellig rond me lopen.

Goedemorgen, na net even een prachtige foto te hebben bekeken van een weide overgroeid met wikke heb ik hier het andere uiterste. Onze poets-, bekap-, drink- en dierenartsplaats is een zanderig stuk welke in tijden van regen en sneeuw verandert in een grote modderpoel. Een van onze paarden is een groot uitgevallen trekpaard en die maakt er een prachtig geheel van. Nu zijn wij niet bang voor een beetje modder, de paarden vinden het ook geen probleem, maar afgelopen winter waren echt lieslaarzen nodig. In de afgelopen weken met alle hevige regen krijgen we hier een soort dejavu gevoel en willen we het gaan verharden. Ook goed voor de hoeven....

We hebben een offerte laten maken voor grote betonplaten, maar 1600 euro voor een huurweide (huurperiode loopt over 2 jaar af) vonden we toch wat te gortig. Wie weet een goedkoper alternatief voor ons? Het betreft 60 m2. Al onze paarden leven paard natuurlijk en worden natuurlijk bekapt, behalve het trekpaard. Deze heeft regelmatig last van hoefzweer dus zijn baasje is niet zo van de losse verharding. De overige paarden en baasjes hebben geen probleem met losse verharding.
Wie heeft een idee?

Maria Delavega schreef op donderdag 12 augustus 2010, 8:47:


Dank voor je uitgebreide reactie. Het doet me goed te lezen dat ook anderen zo 'omslachtig' bezig zijn een halster om te doen. Om me heen krijg ik voortdurend te horen 'gewoon pakken en dwingen'. Tja.

Liz is heel rustig op dit moment. Ik heb, foei toch, gewerkt met stukjes appel en daar reageert ze heel goed op. Zodra ik mijn auto parkeer is ze alert en als ik te lang wacht met naar haar toe komen, komt ze zelf naar mij toe. Ik kan dan alles met haar. Gisteren ben ik voor het eerst met halster om de schouder de wei opgelopen. Ik zie dan een heel argwanende blik bij Liz. Wanneer zij bij de vorige eigenaars het halster omkreeg, betekende dat altijd iets vervelends (nieuwe eigenaar, dierenarts etc). Ik ga dus proberen alles wat ik wil doen, zonder halster te doen. Poetsen was al nooit een probleem, ze komt naar de poetsplaats en blijft dan keurig staan tot ik mijn ding gedaan heb. Bekappen lukt ook prima.

Beetje stomme vraag maar zou het zin hebben om een ander halster te kopen? Ik gebruik nu gewoon het halster dat ik bij haar meekreeg?
Toen ze een oogontsteking had, was een wit gaasje uit den boze maar een grote bruine washand liet ze direct toe......

Verder heb ik, laat mijn man het niet horen, een afspraak gemaakt met een animal communicator. Iemand daar ervaringen mee?

Inderdaad, zo denk ik ook. Alle opties proberen in het belang van je paard. En altijd zelf kritisch blijven. Ik zal me nooit iets laten aanpraten, pas als ik zelf overtuigd ben ga ik aan de slag.
Vanzelfsprekend heb ik goed nagedacht of ik deze stap wilde zetten; de kans bestaat dat je niet meer objectief naar je paard kijkt maar 'gekleurd door wat de communicator heeft gezegd'. Aan jezelf de taak om niet in deze valkuil te vallen.

Ik ben heel kritisch het internet op gegaan. Heb iemand uitgekozen die niet via foto's werkt, maar gewoon bij je op de wei komt en lichamelijk contact maakt met je paard. Vooraf helemaal niets over mij of over mijn paard wil weten. Verder iemand die de geldelijke opbrengsten niet voor zichzelf houdt maar aan een heel goede stichting schenkt (opvang van verwaarloosde en mishandelde dieren).

Het valt me eigenlijk een beetje tegen van dit forum dat er zo negatief op gereageerd wordt. Natuurlijk kan het zijn dat ik na het consult moet aangeven dat het bal was, maar ik wil het uitproberen. Ik ben een heel wetenschappelijk, rationeel en kritisch ingesteld iemand. Maar bij mij is ruimte voor andersdenkenden. Dat zou toch juist hier op dit forum acceptabel moeten zijn.

joop schreef op vrijdag 13 augustus 2010, 10:25:


Zie mail eerder: not done en als je serieus genomen wilt worden moet je het er hier op dit forum niet over hebben.

Karen Koomans schreef op vrijdag 13 augustus 2010, 10:57:


Even een snelle update: deze optie hadden we inderdaad al in gedachten en brengen we nu ten uitvoer. Grinttegels liggen hier gewoon langs de weg voor de willige voorbijganger dus dat komt wel goed Verder hebben we op Marktplaats een klusser gezocht en die staan werkelijk in de rij! We hebben het uitkiezen.....

Ik heb al een aantal keren de tip gekregen cementpoeder door het zand te mengen bij het leggen. Is dit een optie? Of ligt het dan te vast en krijgen we de tegels er nooit meer uit?

Hallo geweldige medeforummers, ik ben toch zo blij met jullie! Na een sessie lezen op dit forum heb ik elke keer zo ontzettend veel bijgeleerd!

Maar goed, wat weidebeheer betreft blijk ik toch wel heel erg blond te zijn en weet ik gewoon niet waar te beginnen.
Onze kudde (6 paarden) staat op een wei waar de zuring en boterbloemen het erg naar hun zin hebben. De wei is gemaaid maar de zuring groeit alleen maar harder. Uitsteken doen we uitsluitend rond de rijbak, verder is het te veel om met de hand te doen. De paardenmest wordt over de wei gesleept. In het voorjaar kalk en mest.

Vraag 1: ik heb begrepen dat de zuring en boterbloemen aangeven dat er kalktekort is. In welke maanden van het jaar kun je kalk strooien?

Vraag 2: mesten. Wanneer, welke mest?

Tot voor een paar weken geleden lieten we de kudde steeds van weide wisselen. Zo konden de andere weides bijtrekken. Omdat er een nieuw paard bijkwam hebben we alle weides opengegooid om meer ruimte te geven voor leren kennen en accepteren. Werkte uitstekend! Zonder vechten en ellende werd de jaarling na een week door de kudde geaccepteerd. De paarden lopen zich suf want ze eten het liefst alleen van het korte gras. Alle langere stukken (net name tussen de zuring) laten ze liggen. Al onze paarden zien er gezellig weldoorvoed uit .

Vraag 3: is het voor de weide toch beter om over te gaan op strookbegrazing?

Vraag 4: is het niet goed voor de paarden dat ze uitsluitend die lekkere korte jonge grassprietjes eten? Ik ben me eens flink gaan verdiepen in de fructaanindex maar ik geloof dat ik enige hersencellen tekort kom..........

Excuus als hier vragen staan die op dit forum al 1000 keer gesteld zijn. Maar ik heb avonden zitten lezen, maar weet het gewoon nog niet

Anja S schreef op zondag 15 augustus 2010, 10:09:


Da's een goeie! Dank.

Vandaag moest de chip van Liz gelezen worden want ik heb nog altijd geen paspoort voor haar. Ik heb een heel relaxed weidegenootje met chiplezer naar Liz laten gaan, dierenarts om de hoek laten staan. Om haar arm had ze het knopenhalster van haar eigen paard.
Madam (Liz...) was de rust zelve, liet de chip al slapende lezen, knopenhalster mocht ook om en uiteindelijk heb ik heerlijk mijn paard gepoetst en enkele oefeningen met haar gedaan. Niet te lang maar lang genoeg om haar te laten voelen dat ik bepaalde wat er gebeurde. Ik plezier (inwendig keihard juichend), Liz plezier.
Ik heb haar de hemel in geprezen, geknuffeld en, foei, een heerlijke emmer met speltkorrels gegeven.
De rest van de middag heb ik allerlei klusjes op de wei gedaan en Liz heeft voortdurend naast me gelopen, gewoon voor de gezelligheid.

Ik zit nu nog na te genieten..............

Nils Vellinga schreef op zondag 15 augustus 2010, 18:03:


Ik ga maar eens een verzameling aanleggen

Misschien zelf verschillende "penny"s om te poetsen?

Ik ben een beetje jaloers als een ander met mijn paard bezig is. Ze is van MIJ.
Stom he?

Piet schreef op zondag 15 augustus 2010, 15:44:


Jemig!! Da's een goeie!Ik ga er even voor zitten...... Dank.