-Met de natuurlijk bekapper.
-Kunt mijn paard bekappen?
-Nee dat kunt u zelf het beste.
-Maar ik ben door mijn rug gegaan!
-Heeft u het wel serieus geprobeerd?
-Ja, want ik kan nu niet meer bukken.
-Okee, dan maak ik een uitzondering. Staat het paard op stal?
-Nee.
-Krijgt hij krachtvoer?
-Nee.
-Alleen hooi met een liksteen die geen himalaya is?
-Inderdaad.
-Staat hij 24 uur in de wei?
-Ja.
-Met andere paarden?
-Ja, maar nu even niet want zijn deken is stuk.
-WAT? Deken? DEKEN???
-Ja, een eczeemdeken.
-Okee, dan mag het. Waar staat hij nu?
-In de paddock.
-Alleen?
-Met een shet.
-Prima. Rijdt u het paard met bit?
-Nee met een kaptoom.
-Zonder sporen?
-Inderdaad.
-Zonder zweep?
-Nee, ik heb altijd een stokkie bij me.
-Oeps... een carrotstick mag ik hopen?
-Nee, een zweepje uit de ruitershop.
-Dan kan ik helaas niet komen.

Maria Delavega schreef op zondag 1 augustus 2010, 23:37:

Wilg is geen sterke houtsoort hoor. Daarvoor groeit het te snel.

Als 4 van je paarden tegelijk hoefzweren hebben, moet er iets structureels aan de hand zijn zou je denken. Afgezien van de relatie met de miskraam die evident lijkt, maar misschien kan het opheldering geven om eens door te denken daarover. Is er iets veranderd vlak voor het aanbreken van de massale hoefzweerperiode? Ander voer? Ander hooi? Was het hooi beschimmeld? Hoe was de bodem, kan er een bacterie in de bodem gezeten hebben/zitten? Is de bodem misschien veranderd, paarden verweid? was het erg nat in die periode? Hoe is dat nu? Nu nog steeds hoefzwerenleed of is alleen Sherina de klos?

Nataschadevreede schreef op maandag 2 augustus 2010, 17:23:


Vergeet niet dat het om een wedstrijd gaat waarin een goede finishtijd cruciaal is. Dan komt er wel wat haast bij kijken. Snel keuren is trouwens niet mogelijk; je moet gewoon op je beurt wachten, is mijn ervaring. En haast betekent niet dat de omgang met je paard ineens minder zou zijn.
Ik ben 10 jaar geleden met Buck begonnen met endurance, jaar of 5 gedaan, waarbij het mij toch echt wel ging om een goede eindtijd in combinatie met de laagste hartslag, en niet primair om de fun van samen gezellig door het bos te banjeren. Voor dat laatste kun je ook gewoon een buitenrit maken, dat is veel leuker want een stuk minder druk

Wat wel een feit is, is dat alles dat in wedstrijdverband beoefend wordt, vanzelf op den duur extremer wordt. Dat gaat dan ten koste van het paard, maar dat is bij elke wedstrijdvorm van paardensport min of meer het geval.

Wie de winnaar is weet je pas als de laatst gestarte ook weer binnen is. Men start immers met zijn vieren elke 5 minuten. Dan nog eens uitrekenen. Dat kan een hele tijd duren. Prijsuitreikingen heb ik nooit meegemaakt; je las het de dag erna op internet.

En dan hier les professionels (die zichzelf als de bliksem overbodig moeten maken, maar nu zijn ze er nog):
http://afpn.free.fr/crbst_22.html

Het belangrijkste bij een peesblessure is niet zozeer de middelen die je smeert en voert, maar het management. Koelen in de acute fase is belangrijk en zou ik blijven doen zolang er warmte voelbaar is. Voor de rest heeft het herstel heel veel tijd nodig, 3 maanden tot een half jaar bij een matige blessure en tot een jaar voor een fikse. Een scan laten maken is zeker zinvol, om te monitoren hoe ernstig het is en of er al verbetering in zit. Zachte wegzak-bodem is funest, het beste is gelijkmatige, liefs harde bodem. Dagelijks 2 x 20 minuten stappen op straat aan de hand en gewoon in de wei zetten, liefst zodanig dat hij niet te erg uit zijn dak kan gaan, aangezien hij dan prille herstelvezels kapot kan trekken. Peesweefsel is taai en slecht doorbloed; de aanmaak van nieuw gezond trekbestendig weefsel duurt dan ook lang.

e m kraak schreef op woensdag 4 augustus 2010, 12:48:


Dus hebben bekappers die de hele dag niets anders doen, bestaansrecht.

Welja, stuur anders een mail naar die franse club, dat ze de lijst van professionels er als de wiedeweerga afhalen?

De supermarkt verkoopt het ook.

Unartica schreef op woensdag 4 augustus 2010, 17:06:

Er zijn ook da's met een mobiel scanapparaat. Dat scheelt wellicht al wat stress, als het gewoon thuis kan gebeuren, eventueel met een roesje?
Als hij veel stapt uit zichzelf, is dat prima hoor. Bewegen = genezen. Geef je nog steeds Metacam? De primaire werking daarvan is pijnstilling, niet zozeer ontstekingremmend. Pijnstilling zou ik met mate doen, omdat het belangrijk is dat hij rondbanjert, maar niet rondraast.

Als het zadel goed past, is er geen enkele reden om de voorkeur te geven aan een amerikaans, australisch, engels, spaans of frans zadel. Passen is het allerbelangrijkste. Wel kan meetellen wat je van plan bent te gaan doen. Voor langere ritten is een engels zadel minder geschikt omdat de kussens kleiner zijn en de druk per cm2 paardenrug dan groter is. Voor dat doel zijn er diverse trekking zadels ontworpen.

Wat als de 'begeleider op het natuurlijk bekappad' een te begeleiden iemand treft die niet zelf kan, wil, durft vijlen? Handen af? Sorry huppelmevrouw, daar ben ik niet voor! Volgens de ethiek van nb mag de b.o.h.n.b. zich dan niet meer aanbieden, immers 'hij verziekt het concept' zoals het in oorsprong bedoeld is. Dit kan leiden tot discriminatie en dat is ook weer in strijd met de wet.
Wat een gezeur.

Op de cursus wordt herhaaldelijk gezegd: "Haal er een ervaren bekapper bij in geval van twijfel". Vervolgens staat die ervaren bekapper op een omstreden lijst op HN, waar zijn bestaansrecht continu betwist wordt. Huh?
Ik laat elke 10 weken een eh... bekapbegeleider aanrukken die behalve over de hoeven een mening ventileert over ALLES eromheen. Tussendoor vijl ik zelf wat rond. Ik zie niet wat daar zo halsbrekend fout aan zou zijn. Ik snap het concept heus wel, maar vind dat het met nagels knippen te simplistisch wordt voorgesteld. Paard loopt erop en hoeft er niet mee te typen. Elke 10 weken een ervaren oog die de rasp hanteert vind ik veiliger dan 2x per jaar. Een ander vindt dat niet. Prima.