Ik zag de paarden gisteren weeral van een boom eten waarvan ik vermoed dat het de gewone es is. Ik vind nergens terug of dit giftig is. Ze eten er alle twee heel graag van, kan het kwaad? Vandaag leven ze nog, dus ik veronderstel dat het niet giftig is?
[img]http://www.mijnalbum.nl/GroteFoto-EKQJM8AA.jpg[/img]

Thx, ik zet het dan niet direkt af, ze eten er geen hopen van en kunnen eronder schuilen.

Christel Provaas schreef op zaterdag 31 juli 2010, 12:50:


Oef... dan zal het wellicht niet dodelijk zijn . Gisteren stonden ze heel dicht te knabbelen aan de bladeren rond mijn tent die onder zo'n es-boom stond. Eventjes vond ik al die paardebenen toch wel eng zo dicht bij m'n matras. Heb zo de indruk dat ze graag in m'n buurt zijn als ik in hun weide logeer , ze blijven dan constant rond de tent eten.

Peter Donck schreef op zaterdag 31 juli 2010, 18:10:


Wist ik niet. Er staan er hier veel en ze worden snel groot. Ik gaf altijd wilgentakken, maar ze eten even graag de es. Heeft de es ook een of andere geneeskrachtige werking zoals de wilg? Ik ben nu zelf een koraal van wilgenbalken aan het maken (balkjes van zo'n 2 meter lang waar de paarden eerst de schors van hebben gepeld). Vraag me af of het hout sterk genoeg zal zijn en niet te snel zal vermolmen als het niet behandeld is met een product.

Nog een vraagje Tony, klopt het dat mieren beschermd worden in de Eifel? Ik stond laatst in een gigantisch mierennest met m'n tent, maar daar ik in het donker toegekomen was, had ik er geen flauw benul van. Ik hoorde enkel enorm geritsel en dacht dat het iets in de struiken was omdat ik het geluid niet precies kon lokaliseren. Was al bang dat de lynxen me zaten te bespieden . Toen ik 's morgens wakker werd schrok ik me een bult toen ik zag waar ik me gevestigd had, te midden van een gigantisch gekrioel van grote mieren, die daarbovenop nog gemeen konden steken.
Mijn vriend zei me toen ik thuis kwam dat mieren beschermd worden in de eifel, klopt dit? Gezien hun talrijke aanwezigheid, geloof ik dit maar moeilijk....

Tony schreef op woensdag 11 augustus 2010, 6:06:


Aan mijn ene merrie is helemaal niets te zien, maar m'n andere merrie zit onder de bulten (de eerste maanden leek ze er geen last van te hebben). Ze heeft korstjes op haar hoofd tussen haar ogen van het schuren, maar haar manen en staart schuurt ze niet en die blijven intakt. Ook heeft ze zoals vorig jaar twee grote bulten onder haar kaakbeenderen, wellicht zijn dit klieren die wat reageren op het gif van de insecten?

De weide ligt echt tussen de bomen. Al de andere paarden hebben er nul komma nul last van, maar zij dus wel. Vraag me af of een inspuiting tegen de allergische reactie zou helpen of nodig zou zijn....
De mensen die voor hen zorgen hebben me afgeraden om een deken aan te doen, omdat dit misschien gevaarlijk kan zijn bij het ravotten en spelen. Toch vraag ik me sterk af of ik het zo moet laten. Wordt dit volgend jaar erger? Vorig jaar was het ook heel erg en dacht dat haar immuunsysteem zou verzwakken, maar is enige paard die in de winter niet ziek is geworden...

Karen Koomans schreef op maandag 19 juli 2010, 18:41:


Deze link vond ik heel interessant toen ik vorig jaar miserie had met paardje, ik weet niet of die hier al geplaatst geweest is:
http://www.mensport.nl/pdf%20bestanden/Fructaan_Kathryn_Watts.pdf

Ik las leuke tips in het boek van Mark Rashid. Vind de tips van hem in het boek echt een aanrader en het werkt! Kan ik echt aanraden.
Mijn merrie is heel dominant, ze heeft vier jaar leidster geweest bij groep paarden die in de bergen liepen. Paar dagen nadat ik haar gekocht had, wou ze in geen geval haar halster laten omdoen. Ze draaide zich met een nijdige snok weg en ik was bang dat ze zou trappen als ik toch dichterbij kwam omdat ze haar oren plat legde. Gezien haar omvang was het ook niet mogelijk om haar bij de hals tegen te houden. Vechten of tegenhouden of rond haar hals hangen met deze merrie is gevaarlijk, want ze kan erg explosief reageren en stijgert snel.
Ik besloot dan maar om de trukentas te openen en liep zoals in boek van Inge Teblick, achter haar. Telkens ze wou eten, gaf ik heel lichtjes druk, opbouwen tot ze weer aandacht voor me heeft. Bij de minste aandacht, al was het maar een oortje, bleef ik staan en draaide me zijlings in uitnodigende positie. Uiteindelijk komt ze zelf naar me toe en laat het halster vrijwillig aandoen. Moet er wel bij zeggen dat ze wel eens een keertje nijdig in galop kunnen schieten, je moet gewoon kalm blijven en er niet op reageren, maar rustig blijven volgen.
Op een dag ontdekte ik toevallig dat ik niet naar haar toe moet lopen, want dat vind ze niet leuk (ik ben een bedreigend roofdier als ik zo direkt op haar toestap en haar op zou jagen), maar wel voor haar staan en achteruit lopen met halster in m'n handen. Guess what? Ze komt uit nieuwsgierigheid naar me toe en laat halster aandoen zonder morren, hier was ik versteld van. Deze truuk werkt nu altijd.
Het vliegenmasker aandoen was ander paar mouwen, omdat ik meer tijd nodig heb om die te bevestigen over haar oortjes en ze echt stil moet staan om die velcro te kunnen sluiten.
Ik had geen zin om haar halster aan te doen en zocht manier om haar te leren stilstaan zonder druk. Ik stop ze 's nachts in een paddock zonder gras en als ik ze in de weide laat, dan ga ik bij het hek gaan staan in de hoop dat ze voor me komt staan om het ding aan te doen. Omdat ze zo graag de weide in wil, liet ze in geen tijd het masker omdoen en stond daarbij nog eens doodstil. Eerste paar keren draait ze zich weg van mij (loopt rond me om dan terug naar het hek te gaan), maar merkt dat ze daarmee niets bereikt, het hek blijft dicht en ik doe niets als ze weg loopt. Na enkele pogingen heeft ze plots door dat ze moet blijven stilstaan (het is gek hoe snel ze zo iets door hebben) en ik mag het masker rond haar hoofd doen. Ze heeft enkele dagen echter een terugslag gehad, de truuk werkte niet meer . Ik heb dan gewoon haar vriending de weide in gelaten en dat vond ze heel erg. In een mum van tijd liet ze zich weer doen .
Ook van Hempfling heb ik geleerd dat sommige gedrag dat paard vertoont gewoon een test is om te zien of je capabel bent (wellicht bij jou paardje was het eerder geforceerd zijn) en dat die tests zich cumuleren als je niet ingaat op de eerste test. Het is zaak om met zo weinig mogelijk druk op deze tests te reageren, anders ben je uiteindelijk de klos. Als je goed reageert, krijgen paarden inderdaad vertrouwen en dat heb ik gemerkt. Zelfs bij het poetsen (voordien moest ik haar vast hangen omdat ze me we duwde, vooral als ik aan haar flanken kom), kan ik nu poetsen als ze gewoon los staat te eten, zonder dat ik daar op getraind heb.
Lukt het al beter met je paardje?

Karen Koomans schreef op donderdag 12 augustus 2010, 11:22:


Haha ja, da's ook weer waar, getuige daarvan de hoop gescheurde dekens die hier liggen....
Ik zie het ook niet in...vind het alles behalve leuk dat ik niets kan doen aan haar jeuk omdat zij het niet willen. Ik heb aangeboden om een vliegenkap op te zetten, maar dat willen ze ook niet, omdat ze dan elke morgen en avond de kap zouden moeten op en afzetten. Moet dit echt? Hier lopen ze er ook soms 's nachts mee rond.
Probleem is begonnen toen ze dat stuk geopend hebben naar een deel dat erg drassig ligt, tussen de bomen. Voordien had ze niets van last. Er was nochtans op voorhand afgesproken dat ze in een weide kwamen te staan die opener lag op een mooie helling, maar die willen ze nu houden voor hooi. Als ik hen daar vriendelijk op wijs, dan zeggen ze me dat ik gerust m'n paarden kan komen halen...

Arina Bezemer schreef op vrijdag 13 augustus 2010, 19:29:


Sommige paarden zijn erg gevoelig voor veranderingen. Ik had ook zelfde 'probleem' gehad toen ik op een dag de lichte, goedpassende halster niet vond van Una en haar een groter exemplaar wou aandoen van m'n ander paard. Ze vertrouwde de grotere halster voor geen meter...is het de geur of de textuur, ik zou het niet weten...

Mariss schreef op maandag 16 augustus 2010, 16:08:


Na mijn pijnlijke ervaring vertrouw ik niet meer blindelings op bloedonderzoek en mestonderzoek ivm worminfectie.
Ik liet een volledig onderzoek doen, maar geen worm infectie te zien via mest onderzoek en bloedtest (de eosonofielen-waarde was normaal). Ik was blij, zag ook niets zitten in de mest, maar vroeg me wel sterk af waarom paardje bloedarmoede had en andere waardes zo scheef waren.
Paardje opnieuw laten onderzoeken door andere veearts om de oorzaak te vinden van haar probleem. Mestonderzoek gaf drie plusjes aan deze keer en de onderzoeker vroeg of dit paardje ooit al eens ontwormd geweest is, terwijl ik zo nauwkeurig ontwormd had (maar niet met equest!!). Ook de bloedtest wees deze keer op ferme besmetting. Ik voelde me schuldig dat ze zo ziek was door een probleem dat perfect verholpen kon zijn met het juiste product.
Een week nadat ik ontwormd had met equest nog eens laten testen in dierenkliniek Gent, het onderzoek gaf opnieuw niets van besmetting aan (vraag me sterk af of dit kan na zo'n zware besmetting)
Hoe komt het dat tests zo kunnen verschillen?
Ik heb m'n les geleerd en volg nu strak het ontwormingsschema! Het is niet omdat ze niets vinden in een mest-/bloed onderzoek dat paarden geen worminfectie hebben. Heb al meerdere verhalen gehoord van paarden die erin gebleven zijn, terwijl tests geen besmetting aangeven.

Men waarschuwde me ook voor equest, dat het giftig is voor jonge paarden (sommigen raadden me het ook af om het te geven). Dat zijn wormen nog veel meer, vind het daarom riskant om te weinig te ontwormen met verkeerde middelen (vooral voorjaar en november vind ik het heel belangerijk om equest te geven)