De pony van mijn zoon is in zijn jonge jaren als schouwhengst gebruikt. Toen hij werd beleerd was hij nog steeds hengst en stond hij op een fokbedrijf, met overal hengstige merries om hem heen. Maar als mens kon je gerust alles veilig met hem doen (aan een simpel halstertje). In die tijd heb ik (en ik kan niet goed rijden!) ook gewoon op hem gereden, met in het landje naast de bak hengstige merries: probleemloos!
Nadat hij was gecastreerd, heb ik geen verandering in zijn gedrag gemerkt: richting mensen bleef het een snoepie en in de kudde de absolute (en vaak behoorlijk hard-"benige") baas.
Karakter is volgens mij deels genetisch bepaald, deels het resultaat van opvoeding; dat heeft met geslacht niets te maken. Onder mensen heb je toch ook bitchen van vrouwen en schatjes van mannen

He Wil,
Wij hebben een andere oplossing hier, wel een werk en kosten: Dog-fens (precieze naam zou ik moeten opzoeken.
Om het hele terrein waar de hond wél mag komen een dunne draad gelegd (ook onder het straatwerk bij in- en uitritten), en om de hond z'n hals een speciale halsband. Als hij bij de draad in de buurt komt, gaat z'n halsband eerst piepen. Als hij dan toch doorloopt krijgt hij een schok (voor onze herder bleek standje tekkel voldoende...). Feitelijk hetzelfde als de omheining voor de paarden, maar dan omgekeerd: de batterij zit in de halsband en de draad is een soort antenne die de batterij activeert).
Ik was vooraf zeer cynisch of dit wél zou gaan werken. We hadden al zo veel geprobeerd en "aan de ketting" leek de enige oplossing (maar dat wilden we niet, vonden we zielig). Maar onze wildebras wist binnen 2 dagen precies hoe ver hij kon gaan en kan sindsiden zo veel buiten zijn als hij wil, zelfs als wij van huis gaan. Perfect systeem dus!
1 nadeel: nu moet ik de hondenstront telkens opruimen, en da's toch aanmerkelijk minder prettig dan paardenpoep

Unartica schreef op zondag 11 juli 2010, 11:44:


Ja, zo'n blok gebruiken wij ook: werkt perfect!