e m kraak schreef op donderdag, 20 januari 2005, 18:25:


Egon, zal ik je eens verschrikkelijk gelukkig maken vandaag ?

http://137.222.110.150/restricted/gallery/album153/Fig_148_Horse_Dissection_of_a_portion_of_the_skull_Dorsal_view?full=1
Kijk eens naar nummerke 21 - ben je daar wat mee?

Verder zou ik ook op zoek gaan bij de stresspuntentherapie van Jack Meagher (boek: 'beating muscle injuries for horses').
En Shiatsu misschien?

met vriendelijke groeten,
Inge

Hallo jongens en meisjes, ik kom uit mijn eenzame kamertje geslopen omdat ik nodig eens onder gewone mensen moet zijn en ja hoor,er wordt alweer volop gesteigerd naar elkaar . Jullie lijken soms wel een bende paarden die maar af en toe buiten mogen en telkens opnieuw moeten uitmaken wie eerst mag eten .

Cyta,
Gazelle, mijn eingenwijze paard, geen hengst, maar volop merrie en dus ook alle hormonen erop en eraan, was ook zo'n 'steigeraarster'. En stond nochtans dag en nacht op de wei, dus daar lag het niet aan. Ik herinner mij een winter waarin ik met dikke hoogzwangere buik een steenhard bevrozen wei opschommelde om drie jaarling veulens water en eten te gaan geven. Ik moest potverdrie de halve wei over want het hooikot stond aan de andere kant van de wei... En dus met drie knettergekke vrolijke ongeduldige galopperende en bokkende kleuters rondom mij, en vooral Gazelle, die steigerend geboren is. Ik nam een lange zweep mee, of een zwaar touw. Daar maakte ik mijn ruimte groter mee, maar het leerde hen niet af om te steigeren, en van mij mag een paard altijd vrolijk zijn (liever onhandelbaar vrolijk dan gehoorzaam maar halfdood depri).
Jouw stappenplan, als je 't aan mij zou vragen:
- hij mag vrolijk zijn, maar niet onbeschoft. Jonge gasten mogen knetter doen bij andere paarden, maar niet bij mensen, of tenminste niet op een manier die hen kan beschadigen - wij zijn geen paarden, en een hoef die tegen ons terecht komt heeft andere gevolgen dan een hoef die tegen een paardenlijk terechtkomt. Hou 'm aan een lang touw. Wil hij bewegen, laat hem dan bewegen, op een veilieg afstand rondom jou. Gaat hij omhoog (en dat kan je op voorhand zien aankomen), dan roep je heel hard en (dit vraagt timing en ervaring, maar die heb je dus) gooi het uiteinde van het touw in zijn richting, richting buik. Je vergroot je eigen ruimte in zijn richting (ideaal beweeg je zelfs in zijn richting maar dat moet je dan kunnen doen voor jij werkelijk omhoog is). Snel, want hij zal naar beneden komen en dan wil je niet dat hij in het touw terecht komt. Trek hem niet naar beneden, maar *terwijl hij naar beneden komt* leid je hem naar links terwijl je met datzelfde touw dat je daarjuist gebruikte om je ruimte te vergroten hem de cirkel opzendt, drijvend aan de achterhand. Leid hem om je heen tot z'n adrenaline zakt. Haal hem naar je toe en beloon hem.
- Leer hem z'n hoofd naar beneden te doen op commando, ASAP. Leer hem naast je te lopen met z'n neus op de grond - als z'n neus op de grond is kan hij niet steigeren. Doe dat met een bridge voor snel resultaat en om hem te blijven motiveren (hij heeft de geknipte leeftijd). Maak er een spelletje van en neem je tijd voor dat spelletje, elke dag.
- Leer hem apporteren, zodat hij dingen voor je kan dragen naar de wei, zodat hij met iets anders bezig is dat ook fun is. Hij heeft dan geen tijd om met iets anders bezig te zijn.
- Wil je je hengst de vrijheid geven om in groep op te groeien, zoveel veulens te krijgen als je wil, in vrije dekking, en kan je garanderen dat alle veulens goed terechtkomen, dan hou je 'm hengst en laat 'm bij je merrie. Deze lente is ze gegarandeerd drachtig.
- Kan je je hengst niet voluit hengst laten zijn omdat de omstandigheden niet meezitten, castreer 'm dan, zodat je niet elk jaar een veulen hebt.
- Zoek een opfokwei waar je hengst/ruin kan opgroeien buiten, in een gemengde groep. Ik kan je eventueel een adres geven in Oudenaarde, maar ik weet niet of er nog plaats is daar. Ga af en toe op bezoek, en haal 'm als hij drie of vier is (afhankelijk van hoe rijp hij is) terug naar huis.

met vriendelijke groeten,
Inge

http://www.cremebrulee.be/inge

Inge Teblick schreef op donderdag, 3 februari 2005, 9:32:


Wow! PaardenLIJF.

met vriendelijke groeten,
Inge

http://www.cremebrulee.be/inge

Piet schreef op donderdag, 3 februari 2005, 11:40:


Ik dacht eerder aan papieren versus live mensen, maar kom .
Ja Piet, moedig een hardwerkend mens maar aan, hoor!

met vriendelijke maar eenzame en onbegrepen groeten,
Inge (hartverscheurend huilend terug naar haar kamertje)

http://www.cremebrulee.be/inge

Piet schreef op dinsdag, 8 februari 2005, 9:58:


BIJNA, Piet? Bijna? 't Is potverdrie gewoon AF; sinds gisterenavond mag ik uit mijn kamertje. Haar in pieken, rode ogen, zwarte wallen eronder, stram en stijf en grote honger. En een douhe, stillekensaan. Nou ja, het ergste Vlaams er nog uit zodat 't proper Nederlands is en de spel- en opmaakfouten opkuisen en nog drie fotookes ;-p...


Eerlijk gezegd, Piet, sta je er een paar keer in met Shiny, maar Don, da's de man van het freeshapend hoofd naar beneden.


Dankjewel, Piet, voor deze sluikreklame, we moeten het eens hebben over perentjes en lientiehoudershap en zo (djuu, geen smilies dus, mijn toetsenbord is eraan, geen meer en zoals ge ziet, geen sluit-het-haakje meer maar een q.

De zon shijnt! Mijn kinderen leven nog! De stal moet uitgemest worden! 't Leven is shoon!

met liht-hysterishe groeten,
Inge

Trudy schreef op woensdag, 9 februari 2005, 0:44:


Hoi Trudy,

ik vind het fijn hoe hard je je best doet om de wereld zo goed mogelijk voor andere paarden te maken. Je hebt je hart op de juiste plaats, dat in elk geval. Alleen de uitvoering durft wel eens tegen je te werken, meid. Ik weet niet of het helpt om hard te gaan roepen tegen mensen als ze niet naar je willen luisteren.
Ik kom nog wel eens tussen de mensen, en zie vele, vele paarden. Alle mensen, Trudy, zien hun paarden graag. Maar dat "graag zien" vullen ze op verschillende manieren in. Niet altijd op mijn manier, maar dat respecteer ik. Ik respecteer ook jouw mening, maar ik moet bekennen dat je het me niet altijd makkelijk maakt omdat je het - euh, wel eens wat vreemd presenteert.
Als ik met paarden werk, en ze weten het niet meer zo goed, dan ga ik zeker niet harder tegen ze staan roepen vanachter het hek. Dan ga ik terug naar daar waar ik een ingang vind, waar ik een opening vind, waar ze rustig kunnen blijven, en blijven nadenken. Ik kan dat beter met paarden dan met mensen, maar ik probeer het ook met mensen. Ik hoop dat het alle dagen wat beter gaat dan de dag ervoor. Ik ga er wel van uit dat mensen evenveel consideratie verdienen van mij als paarden. Ik denk wel dat dat een zekere innerlijke rust vereist, en die moet je eerst in jezelf kunnen vinden, voor anderen naar je kunnen luisteren.
Ik vind het niet erg dat je wat ik doe allemaal onzin vind. Op dit moment, denk ik, zou het me eerder verontrusten als je met een zak gesneden wortelen naar Vera zou gaan en erin zou vliegen. Maar als je ooit de rust kan vinden om zonder hard te roepen te komen kijken en lusiteren als ik ooit eens bij je in de buurt ben, dan ben je welkom, en ik beantwoord alle vragen die je zou hebben. Dan kan je een geinformeerde keuze maken, en als die keuze is dat je het nog steeds allemaal onzin vindt, dan is dat voor mij perfect OK.
Laat mij ondertussen je er niet van weerhouden om op je eigen persoonlijke manier het forum te blijven opvrolijken. PN zou PN niet zijn zonder Trudy.

met vriendelijke groeten,
Inge

Hoe fijn ik de interesse ook vind, ik heb persoonlijk niet de tijd om een schriftelijke cursus clickeren te begeleiden, en ben ook bang dat het niet echt goed zou verlopen omdat dat zou betekenen dat je je eigen reacties én die van je paarden nog eens in tekst zou moeten omzetten, na al geinterpreteerd te hebben wat er dan gebeurde. Als Piet het wil doen, laat ik het met plezier aan hem over.
Mij lijkt het misschien handiger om met de geinteresseerde mensen eens een dag live samen te komen, mét paarden.

met vriendelijke groeten,
Inge

Ik stel voor dat jullie een kaart van Nederland erbij nemen, vlagjes prikken waar iedereen woont, het middelpunt zoeken en daar een locatie vastpinnen. Afstand is geen probleem, da's een gewoonte, en een kwestie van motivatie .
Moest het midden ongeveer in Herxen liggen, dan wil Michiel vast nog wel eens tussenpersoon spelen. In april en mei zit ik in elk geval al in de buurt van Amsterdam (Muiden); Groningen en Eindhoven.

met vriendelijke groeten,
Inge

Hoi,

Muiden is een reeks van twee (of drie) opeenvolgende open clinics, van starten tot verderop in grondwerk, contacteer Jolande op jolande_a_verhulst@hotmail.com.
Grondingen en Eindhoven is privé, maar omdat ik daar dan toch ben valt er wel iets te combineren zodat ik niet voortdurend op en neer moet rijden.

met vriendelijke groeten,
Inge

Ineke Klootwijk schreef op vrijdag, 11 februari 2005, 19:15:


Voor een startersclinicje heb ik liefst vijf of zes paarden; de hoeveelheid mensen maakt niet echt uit hoewel boven de 12 al veel is. Ik begin gewoonlijk eerst zonder paarden, met een stukje spelenderwijze theorie; dan gaan we de paarden een voor een starten. Dat duurt niet zo lang, maar als je de paarden ziet denken zal je begrijpen waarom.
Het kan zijn dat je paard over een hele dag van twintig minuten tot een uur "aan het werk" is, maar ik trek de grens daar: als het voor het paard genoeg is, is het genoeg.

In de namiddag leren we de paarden dan hun hoofd naar beneden doen zonder dat je eraan komt (freeshapen), alleen door het gebruik van de bridge (click) op het juiste moment en belonen. Eventueel (dat hangt van de paarden af) nog wat doorwerken aan achterwaarts gaan, achterwaarts gaan op een boog; mensen die het nodig hebben eventueel nog wat touwgevoel meegeven.

Ik kan jullie verzekeren dat tegen dan iedereen uitgeput van het denken is en dat bovendien sommigen de implicaties voor hun verdere leven beginnen te zien, wat nog onthutsender is .

We hebben niet veel plaats nodig: een plaats waar we kunnen zitten en tussen de middag eten zonder te bevriezen, een plaats waar de paarden met een omheining ertussen gestart worden (dat is niet omdat paarden je naar de keel springen omdat je wortelen vasthebt maar omdat je zelf heel erg moet nadenken bij de mechanica van je ene hand uistrekken als target, op tijd bridgen en onmiddellijk de voedselbeloning geven. Het is makkelijker als je je in het begin niet ook nog eens moet concentreren op waar het paard ondertussen is.

met vriendelijke groeten,
Inge

Peter Donck schreef op zaterdag, 12 februari 2005, 11:10:


Touché - maar je wil niet weten hoe sommige weekends van mij eruit zien ! Er schiet meer tijd voor paarden over als mensen zich op één plaats verzamelen, dat bedoel ik eerder .
En uiteraard ben ik enkel en alleen gedreven door een onbedwingabre drang om rijk te worden, dat had je al begrepen! Ik laat het verder aan jullie over, of ik krijg de lijsteigenaar over me heen vanwege sluikreklame...

(En Anna, je hoeft je paard niet mee te brengen, maar als iedereen er zo over denkt dan komt er niet veel van, natuurlijk . Maar ik begrijp het wel, hoor!)

met vriendelijke groeten,
Inge (die nu een veulen moet gaan redden of zoiets)

Het fascineert me dat je zo tegen bent, Egon.
Is dat antropomorfisme (en dat is een serieuze vraag)?

met vriendelijke groeten,
Inge

e m kraak schreef op donderdag, 17 februari 2005, 15:34:


Persoonlijk zie ik liever een gecastreerde ruin tussen de merries (en jouw "ballen afhakken" is bij mijn weten meestal het gedeeltelijk verwijderen van de zaadleiders tijdens een zeer korte verdovingstijd) dan een eenzame hengst. Als dat de keuze is, is ze, wat mij betreft, al gauw gemaakt. Oh ja, de tweede is dat de meeste mensen een hengst niet aankunnen, om wat voor reden dan ook (pride & prejudice). Je kan wel roepen dat het niet zo hoeft te zijn, maar de realiteit is dat de meeste mensen zelfs niet zo heel goed weten hoe ze met een ruin moeten omgaan.

Maar ik wil voorbijgaan aan de al dan niet terechte redenen van mensen om te gaan castreren of aan anecdotes van momenten waarop operaties fout gaat. Ik heb het juist zeer bewust over antropomorfisme omdat ik me afvraag of een paard er wel vragen bij heeft.

met vriendelijke groeten,
Inge

Sabrina Adams schreef op donderdag, 17 februari 2005, 9:28:


Je verwacht teveel. Doe minder .



Wel, waarschijnlijk in maart een introductieclinicje in Brecht maar de precieze datum weet ik pas volgende week; en op 16 april hier thuis in Duffel.

met vriendelijke groeten,
Inge

e m kraak schreef op donderdag, 17 februari 2005, 17:04:


De meeste mensen hebben niet de luxe van een eigen stabiele groep op een eigen stuk land.



Ja, dat bedoel ik met pride & prejudice. Dus bescherm ik liever de paarden voor de mensen, als het moet door castratie.


Nee, maar wel een praktisch. Ik kom onder gewone mensen bij gewone paarden in gewone omstandigheden, en ik begin daar waar de mensen zijn, niet waar ik zou willen dat ze waren. Zo werkt het niet. Je kan met een lichtje zwaaien op het einde van het pad, maar ze moeten wel zélf het pad aflopen.


Volg je de discussie die momenteel onder ethologen loopt, namelijk of intelligentie en cognitie bepalen op welke manier pijn wordt ervaren?
Vroeger dacht men dat "minder intelligente" (spreektaal, efkes geen discussie over "wat is intelligentie") dieren ook minder pijn zouden voelen. Nu denkt men (en ik ook) dat dieren die niet vooruit kunnen denken juist veel meer pijn voelen, omdat hun hele wezen met pijn vervuld is zonder dat ze weten dat het gaat stoppen. Bij erge pijn kan een mens denken "morgen is het beter" en daarin hoop en sterkte vinden, maar zo'n dieren kunnen dat niet.
In die zin vraag ik me af of ook een "persoonlijkheidsverandering" iets is dat paarden raakt. Of ze "weten" dat ze veranderd zijn. ALs ze het niet weten, is het ook geen probleem, niet voor henzelf althans. Let wel - ik wéét het niet, he, niet in de ene noch in de andere richting, ik vraag het me gewoon af.
Ik heb het gevoel dat jouw argumenten eerder gebaseerd zijn op wat jouw persoonlijke perceptie zou zijn. Ik denk dat paarden veel intelligenter zijn dan de meeste mensen denken, maar ik wil daarin ook weer niet al te ver gaan; ik denk in de richting dat ze in geval van castratie alleen zichzelf in het nu beseffen (met dus het belang van een veel betere voor- en nazorg bij castratie!), niet het feit dat ze vandaag een andere persoonlijkheid hebben dan gisteren.

met vriendelijke groeten,
Inge