Leonieke schreef :

Met waarvoor die klik allemaal gebruikt wordt....

Groet, Pien

angelique hage schreef :

Leuk dat je dat zo luchtig schrijft.

Maar ik heb er een andere mening over want ik vind niet dat een paard van 600 kilo (naja 450) mij in de maling moet gaan zitten nemen tijdens het werk. Onze Winner kan mensen ook giga op de schop nemen tijdens de les. Ik heb hier wel eens geschreven dat ik al vóór de les in zijn ogen lees wat er die dag gaat komen. Als-ie dat doet/wil/probeert dan zegt dat iets over de samenwerking met de rijder op dat moment en met name van de rijder naar hém toe. Bij hem begint dat al bij de manier waarop de rijder hem uit de weide haalt.

Wel een van mijn beste leerpaarden (en voor veel mensen ook een van de frustrerendste daardoor).

Mijn uitgangspunt is anders denk ik....

Groetjes, Pien

Leonieke schreef :

Klik = draf.
De klik gaat vergezeld van de lichaamshulp. Waarbij de lichaamshulp de klik ondersteunt.
De klik is de eigenlijke cue.
Het heeft geen zin om eerst een hulp te geven (wat dan?) en daarna de klik/kusgeluid ofwatdanook te geven.

De naam van het paard noemen doen we nooit als cue . Een naam is geen cue, dat is een naam.

Hij leert dan toch dat

Nee dus. Klikliklik is niks bij ons, is je paard overladen aan informatie.
gewoon één klik om in draf te gaan. Verder wordt de klik helemaal nergens voor gebruikt.

Wat doe jij dan? klikliklik, (aandacht erbij), en dan?
Hoe zet jij je paard in draf? Aansporen?

Groet, Pien

Koen Theys schreef op zaterdag 5 juni 2010, 8:48:


Ik had je bericht al een hele tijd gemarkeerd staan om te antwoorden.
Tja, eigenaars zíén het niet. En ze denken dat het allemaal wel meevalt. "Wat kan dat ene worteltje nou kwaad", of "maar hij krijgt al zijn hele leven oud brood". Mensen die hun (voer)gedrag altijd maar vergoeilijken en denken dat het zo erg niet is zijn het moeilijkst te overtuigen.

Paar weken terug ben ik heel erg gechockeerd; mensen die hierheen kwamen met een minishet om hoefschoenen aan te laten meten. Het diertje was werkelijk behangen met strass steentjes, alles keurig gewassen, gekamd, gestreken, soort van barbiepaard die de dienst mocht uitmaken.

En de voeten die zágen er niet uit. Echte knolvoetjes van de chronische hoefbevangenheid. En stínken dat die dingen deden.... Het dier stond ook nog eens de hele dag op stal.

Jack heeft enorm zijn best gedaan en oa op ze ingepraat maar het was heel erg frusterend want het heeft tot niets geleid. Gemiste kans. Voor ons, maar zéker voor die mensen en dat dier.
Gelukkig zijn dit soort verhalen in de minderheid.

Groet, Pien

Ans Jondral schreef op donderdag 10 juni 2010, 16:43:


OK, wees eens heel eerlijk en vertel of jij jouw semepaard toch bijvoert.
Ook dat ene worteltje, brokje, speltkorreltje, stukje appel, luzerne met melasse....
Staat jouw paard op gras? Heeft het dag en nacht een eczeemdeken?

Ik zeg dit omdat ik vaker van mensen hoor dat de seme niet weggaat ondanks allerlei pogingen.
En dan blijken ze tóch dat ene stukje appel niet te kunnen laten; 'tja, maar dat doe is al jaren en het maakt echt niks uit' --> wel dus! Het maakt wel uit. Ook het laten consequent en dag en nacht dragen van de eczeemdeken, niet op het gras (dus ook niet grazen in de berm). Paard met eczeem mag nooit overgewicht hebben, voorkom dat die manenkam hard wordt eant dat zijn de eerste tekenen (en dan ben je eigenlijk al te laat).

Ik ben de laatste die beweert dat wij seme kunnen genezen maar we hebben het voor een aantal paarden hier toch goed draagbaar gemaakt, zo goed zelfs dat hun systeem het aankan om ze (inmiddels) gewoon op gras te laten. Wel altijd met eczeemdeken (van maart t/m oktober).
Nee, nooit supplementen of olietjes gevoerd, wel evt bloedonderzoek om te zien of er tekorten waren (ze hadden zelden of nooit tekorten).

Het moeilijkst bij een eczeempaard is jouw eigen discipline.
Maar het werk, echt. Ik heb het nu een aantal keren meegemaakt. Soms duurt het jaren maar onder controle krijg je het....
Op dit moment hebben wij hier nog twee eczemers. Een derde is net naar Noord Holland verhuisd.
Liepen/lopen allemaal gewoon op het gras.

Groet, Pien