Britt Claeys schreef:
>
> Ik heb er zo eentje die staakt omdat ze gewoon geen zin heeft en dat kan
> leiden tot gevaarlijke situaties
> Soraya is een schatje, heeft geen slecht karakter maar is wel een madam
> met ballen aan haar lijf én is heel gevoelig. Ze voelt feilloos aan wat er
> in me omgaat + wil ze haar vriendjes op de wei liever niet achterlaten.
> Dat ze staakt op rustige wegen, vind ik minder erg, ik heb meerdere malen
> best lang ergens gestaan met haar tot ze verder ging. Het probleem is dat
> ik eerst drukke wegen moet doen en een brug over de autostrade dat ik zelf
> eng vind, dat is het grote probleem en mijn fout, kweetet...
Zo'n brug is natuurlijk ook inderdaad niet de plek om het probleem juist dáár aan te pakken want het gaat niet om de brug (tractor, landbouwdingesen, stadsbus) maar om
de rijder in dit geval.
Van paarden met een sterk karakter die van nature wat tegendraads kunnen reageren kun je op zulke momenten verwachten dat ze controlevragen gaan stellen (want het is niet meer dan dat).
Die dingen los je dus eerst in een veilige omgeving op. Leiderschap enzo
Zeer zelden is een paard echt angstig (het reageert eerder op de angst van de begeleider).
Als de trainer zijn/haar werk goed gedaan heeft kan het paard op de persoon naast hem/haar vertrouwen en is dat binnen no-time opgelost.
Als wij hier met een jong/nieuw/onervaren paard zoiets tegenkomen dan denk ik niet 'ow shit' , maar 'yes, een mooi trainingsmoment' en dan ga je er al heel anders in.
Wij oefenen eerst alles aan de hand (1e trainingsweek wandelen en alles verkennen), dan erop met ervaren paard ernaast en na een tijdje ook alleen, dus er zit altijd een opbouw in de trainingsmomenten. En dan nóg gaan we het opzoeken (tractors in het veld, plassen water, bomen omzeilen door het kreupelhout).
Groet, Pien
Warboel
