e m kraak schreef op zondag, 16 januari 2005, 18:22:


Mooi, dat niet opwinden
Ik hou ervan de dingen helder en duidelijk uit te leggen en de logika zo passend mogelijk te laten zijn. Is het je opgevallen dat ik het al uitgelegt heb? In het verhaal, hoe wij met paarden omgaan, en elk gedrag van hen opvatten als onschuld en met vriendelijkheid en begrip beinvloeden. En dat we ook kunnen leren met mensen zo om te gaan. Zelfs in de extreemste situaties, zoals de concentratiekampen. Als ik kampbeul was, wie zou mij dan uit mijn verwarring kunnen halen? Als ik gevangen was, wie zou dan mijn lijden kunnen verlichten? Onschuld, vriendelijkheid en begrip ... zijn sterke partners. Zoiets Egon.

Michiel

Collane schreef op dinsdag, 18 januari 2005, 0:53:


Ja iets begrijpen is nog geen goed praten. Onvoorwaardelijk liefdevol zijn, tegen alles en iedereen, dat is niet zo makkelijk te verwezenlijken. Ik begrijp dat de meeste mensen de extreme voorbeelden alleen maar met geweld kunnen beantwoorden. Als je de kampbeulen van deze wereld zou willen doodschieten, dan wil je dat uit medeleven met de slachtoffers en dat je daar een eind aan wil hebben. De intentie is goed, de uitvoering is verwarring, omdat de kampbeul iets soortgelijks denkt, hij denkt ook de wereld te verbeteren met geweld. En laat niemand denken dat ik geweld in welke vorm ook goedkeur, wel begrijp.

Laten we het maar over paarden hebben, de liefde-voor-dat-wat-is egroep is er meer geschikt om de extreme voorbeelden (buiten de paardenwereld) te bespreken.

Michiel