Pff, het is toch, naar mijn idee voor 90% zeker, AM
Ik neem me heftig voor om voortaan nóg beter naar m'n intuitie te luisteren. Dan had Joris tegelijkertijd met Fálk al een Cortisol (prednison) gekregen. Ach na jah, ik weet ok wel dat dat ook fout had kunnen uitpakken, niet voor niets heb ik bij grote twijgfel toen gekozen voor "doe dan maar niet".

Toen ik net ging kijken was Joris half van de wereld. Hij lag, ademde heel zwaar, z'n ogen stonden heel vreemd en hij reageerde nauwelijks op mij. Hij had liggend gemest, zo te zien. Zijn achterbenen zijn zwaar verkrampt (= myopathie). Ik heb hem letterlijk geslagen (hard!) om hem alert en overeind te krijgen. Dat viel niet mee.

Eenmaal overeind heb ik zijn staldeur opengezet en geprobeerd, zonder dwang, naar buiten te lokken. Een minuut of twee, drie lang stond hij daar volkomen wezenloos, z'n achterbenen in een hele rare stand naar achteren geplaatst. Uiteindelijk, na een stevige "massage"beurt, werd hij meer "wakker" en toen wilde hij wel zijn stal uitstappen. Hij loopt echt verschrikkelijk, voor valt wel mee, maar achter is 10x niks. Zijn hoeven zijn niet warm. De witte lijn is niks byzonders aan te zien. Geen koorts (37,6 nu).

Ik heb hem met zachte dwang laten bewegen voor een minuut of twee (zoveel dwang als nodig maar gelukkig was er niet veel dwang nodig toen hij eenmaal een halstertje om had en aan een touwtje liep). De verkramping verdween daardoor ten dele, zijn ademhaling werd weer bijna normaal en zijn ogen weer normaal/alert. Dat alles was bij ons varken precies zo. Dat helemaal verdwaasd zijn, maar overigens wél met smaak een brokje opeten als je dat in haar bek deed (dat heb ik bij Joris nu niet getest). Door te stimuleren, indien nodig met dwang, kun je zo'n dier uit die toestand halen. En dat is hard nodig, want door aanmaak van stresshormonen als gevolg op de dwang, zorg je (ook) voor de aanmaak van cortisol. Cortisol gaat de ontsteking tegen en belangrijker nog bij Myopathie, het helpt om de afbraak van de spieren te voorkomen. Want dát is wat gebeurt bij AM ;-(. Door lichaamsbeweging stimuleer je bovendien de bloedsomloop, waardoor de gifstoffen beter worden afgevoerd. En bij een paard voorkom je bovendien dat te lang liggen leidt tot bijkomende darmproblemen.

Ik had van m'n DA twee doseringen Cortisol extra gekregen, zodat ik hem niet uit z'n bed hoefde te bellen bij de volgende AM-patient , of als Toos er nog extra nodig had. Ben heel blij dat ik daarom nu direct Joris zelf kon spuiten. Als ik het niet in huis had gehaald, had ik inderdaad absoluut m'n DA uit bed gebeld.

Later weer meer.

karen

Wil, ik zie je naam bij de online deelnemers staan? Klopt dat, ben je online? Als je even kunt reageren, heel graag. Voel me een beetje alleen midden in de nacht met zo'n ziek paard.

Karen

Hennie van Oosten schreef op woensdag 12 mei 2010, 21:53:


Dit artikel is kennelijk aangepast? Want nu gaat het juist wel over het gevaar van Esdoorns.

Hoe gaat het met je, Hennie? Ik zou me kunnen voorstellen dat nu pas echt bij je is doorgedrongen dat je geweldige paard nu niet meer leeft .

Karen

Karen Koomans schreef op donderdag 27 mei 2010, 4:48:


Ach nee, , ik denk nu dat ik wat jij schreef verkeerd interpreteerde.

Ik dacht dat "dus niet in paddock /landjes met esdoorn eromheen" op de inhoud van het artikel sloeg; dat het artikel niet uitwees dat paarden in paddock /landjes met esdoorn eromheen, extra gevaar zouden lopen.
Maar nu denk ik dat jij/dat artikel dat aanbeveelt aan paardeneigenaren, je paarden niet laten lopen in in paddock /landjes met esdoorn eromheen....

Tsja, dit schreef ik op 16 mei, herlees ik net ; bericht #203034

Onze paarden op het erf los gelaten (vól met Esdoorn zaailingen), omdat ik onze wei op dat moment te link vond ivm met AM, waar toen nog de verdenking lag op een Clostridium bacterie als oorzaak. Zó frustrerend !

Karen

Dankjewel voor al die lieve reacties. Dat ontroert me, echt!
Joris is aan het opknappen op dit moment. Heb 'm zelf 't laatst gezien/bekeken om 7 uur, daarna is Gert nog bij hem geweest en heb ik geslapen (ben nu aan 't wakker worden). Gert vertelt dat-ie nu rondstapt, op zoek naar sprietjes....

Maar Toos heeft ook een enorme terugval gehad, dus we zijn er nog niet. Maar ik weet nu wat ik moet doen / kan doen, en denk wel dat daarom Joris prima tot die 10% overlevenden kan horen.

Karen

Wat afschuwelijk....
Jullie hebben zoveel voor hem gedaan. Hem getraind, geknuffeld, goed verzorgd. Op tijd bij z'n moeder weggehaald vanwege haar belang en hem een andere goede plek/kudde geboden. Het is (nog) niet echt een troost misschien, maar het korte leven dat hij had bij jullie was een prachtig leven.

Sterkte.

Karen

Suzanne Graauw schreef op donderdag 27 mei 2010, 11:49:


Hihi, geweldig Suzanne... heb natuurlijk meteen even gekeken !! Ga later uitgebreid lezen. En ja, die afleiding kan ik heel goed gebruiken; na zo'n reeks van zieke dieren hier valt 't me inderdaadniet mee om m'n kop weer even 'leeg' te krijgen . Dank je voor dit bericht en vast super veel succes met je nieuwe onderneming. Gaat jou lukken, om dat goed van grond te krijgen!

Karen

Wil schreef op donderdag 27 mei 2010, 11:52:

.

Nee, dat is ook zo. De zelfverwijten waren meer voor als het (IR en) HB was.
Nu het (vrijwel zeker) AM blijkt te zijn, is het vooral heel frustrérend dat ik toen, juist met al m'n goede bedoelingen, precies het verkeerde deed. Ergens zie ik er ook nog wel de zwarte humor van in...

Karen

Het is echt een wondertje, als je ziet hoe "goed" Joris nu loopt, vergeleken met vannacht. Hij loopt nog wel heel stijf (achterbenen), maar hij lóópt (vrijwillig). Z'n ademhaling is normaal; vannacht klonk hij alsof hij een zware astma aanval had.

Hij loopt in de paddock nu en is vrolijk en helder. Toen ik bij hem ging zitten net, legde hij zoals hij dan vaak doet z'n hoofd op mijn bovenarm op m'n schouder en gaat me héél voorzichtig "groomen" met z'n tanden. Lief hè... Natuurlijk geef ik hem graag dezelfde wederdienst, maar pesoonlijk gebruik ik daarvoor dan liever niet m'n tanden .

Ik ben er op voorbereid dat hij in de loop vd middag of vanavond een terugval krijgt. De hoeveelheid Cortisol die ik vannacht heb gegeven is zeer waarschijnlijk niet voldoende om hem er definitief bovenop te helpen.
Bij varken Toos, maar die weegt ongeveer 1/3 van Joris, was 2x zoveel nodig, en dat dan 2x . Met bij Toos een tussentijd van 1.5 dag; de herhaling heb ik bij haar gegeven nadat ze eerst heel goed was opgeknapt dor de Cortisol maar de volgende dag weer bijna net zo ziek was als kort voor de eerste injecties.

Ik zal Joris straks ook Norit geven, plus veel brandnetels en een klein beetje zeewier en foenegriek. Datzelfde heb ik Toos ook gegeven (moet nog even denken wat ik evt. nog meer heb gegeven aan Toos, ben niet zo helder nu na te weinig slaap). Alleen als het echt hard nodig is (bij een terugval) krijgt Joris opnieuw een halve gram Equipalazone.

Karen
(opgelucht, vooralsnog)

Tuurlijk wi ik ook wel heroverwegen, maar dan later vandaag (heb veel te weinig geslapen en mijn kop is bij Joris, even helemaal niet bij forum-geouwehoer, met alle respect).

Ik zal later precies kijken, maar zal vast zeggen dat ik een deel van Herman's berichten die ik op het randje van stijlloos vond op stijlloos heb gezet, nadat ik het sterke vermoeden kreeg (maar geen bewijs!) dat dat Pinokkio filmpje door Herman is gemaakt.
Afijn, nogmaals: ik zal er later nog goed over nadenken en evt. m'n stemmen herzien .

Karen

Arabesk schreef op donderdag 27 mei 2010, 10:39:


Klopt, het kán wel (maar gebeurt niet zo vaak). Meestal gebeurt zoiets als mensen opeens hele einden met hun hond gaan fietsen (over verharde wegen), terwijl die hond misschien wel de conditie heeft voor die kilometers, maar normaal gesproken meest in de berm loopt!

En ja, er bestaan hondenschoentjes. Echt waar. Voor gevallen zoals bovenstaand .

Karen

Rita Klompmaker schreef op donderdag 27 mei 2010, 12:50:


Dat was niet de énige reden, dat (sterke) vermoeden over dat filmpje. Kom er later op terug.

Karen