Christel Provaas schreef op donderdag 20 mei 2010, 14:29:
> angelique hage schreef op donderdag 20 mei 2010, 0:04:
>
>> eddy DRUPPEL schreef op woensdag 19 mei 2010, 23:35:
> wil aangezien het gevaarlijk kan zijn, zorg je dat je hem voor bent. Je
> beperkt het spleshen tot enkele meppen op het water en neemt dan de
> leiding weer: we gaan nu daarheen. Oftewel: "Come on, go on, it's okay,
> good boy, let's go", zo je wil.
Klopt, Christel, ik ben alle "owwwww shits" te boven en zie dingen onderweg waarbij ik denk "heeee das interessant", ik heb nog maar een paar basisdingetjes in mijn rugzak, maar daarmee kom ik tot in Tokyo (als het niet via zee is
) Ik doe op een buitenrit met Angelique redelijk mijn eigen ding. Zo laat ik Angelique springen met Banjer en loop dan met Jeen door, ze nemen een heuvel in volle galop en ik blijf beneden. Het echt van elkaar weglopen en een blokkie om ... nee, dat hebben we nog niet gedaan, maar dat gaan we zeker doen! Niks is eng als je je kop maar gebruikt en het paard dat blijft uitleggen ... inderdaad "it's okay" en dat is het ook!
Dat waterdansen is grappig, maar, zoals je terecht zegt, het is wachten op een duik ... dus ben ik gisteren begonnen vrijwel direct afbreken die akties en helaas moet ik daar behoorlijk been voor gebruiken om hem een tweetal keren erna met véél minder druk gewoon door een plas te krijgen. Ik zit er helemaal niet op te wachten dat als ik één keer minder oplet of te langzaam ben wij samen in een situatie worden gebracht waar niemand op zit te wachten. We doen rustig voort en pakken iedere hobbel die we onderweg tegenkomen. Ik vind het zo vreselijk leuk!
Warboel
