Christel Provaas schreef op maandag 17 mei 2010, 15:25:


Kweet niet of ik het nu helemáál met je eens ben.
Het paard is bevangen geraakt op gras, maar was toen veel te dik, of z'n voeten waren turkse slippers of was ziek geweest en had een paar lekkere shots van de veearts gehad.
Allemaal oorzaken voor bevangenheid die niet direct iets met het gras te maken hebben.
En nog wat, het ene jaar was de wei veel meer bemest dan het andere jaar.
De vraag is dus meer wáár zal die gevoeligheid voor blijven bestaan.

Anja Seijn schreef op maandag 17 mei 2010, 16:47:


Helemaal niks mis mee.
Natuurlijk gedrag is natuurlijk gedrag. Als jouw wei niet veel te vet was hadden je paarden een geweldig leven zonder dat iemand zich daarmee bemoeide.
In mijn arremoedige weitje met 7 sprieten gras en dagelijkse hooi bijvoer geldt het dagelijks idioot kwartiertje / voor Shiny halfuurtje. Dan wordt er gespurt en gesjouwd en scheten gelaten
Je krijgt wat je beloont.
Wil je een paard wat dagelijks 3 á 4 uur gereden kan worden? Dan zal je dat ook moeten doen.
Een uurtje per dag? dan worden de eisen die je als mens stelt al minder.
Een uur of twee in de week?
Leker in de wei laten lopen, beweging genoeg!
Denk je nou heus dat een kudde in het wild de godganse dag niet anders staat te doen als te ravotten?
Als et ff niet anders hoeft sloffen ze van pluk gras naar pluk gras.
En als ik Don nu van de wei zou halen om ermee te gaan rijden, zou ik wat aan zijn conditie moeten werken, gewoon omdat ik meer verlang dan alleen bivakkeren op de wei, maar denk je nou heus dat ie daarop zit te wachten?
Die gedachten zijn allemaal overblijfselen uit het staltijdperk, Stalmoed was een gevleugeld woord