Spirithorses schreef op maandag 17 mei 2010, 13:03:


Kan ik het ook mee eens zijn ... rest mij de vraag: wat is een goede kuddesamenstelling en is dat reëel voor een doorsnee paardeneigenaar?

Spirithorses schreef op maandag 17 mei 2010, 12:51:


Ik heb al een goed tehuis voor Nolasco, in principe
Ingenioso is nog gewoon bij mij en daar blijft hij tot hij de laatste adem uitblaast. Hij staat samen met zijn twee shettenmonstervriendjes en het gaat hem goed. Nolasco staat nu tussen Goke, Pepper en Jeen. Mijn aandacht voor Ingenioso bestaat uit gewoon aanwezig zijn, af en toe een spelletje clickeren, hem poetsen, krabben en tegen hem praten. Dit gaat, na wikken en wegen, never nooit een rijpaard worden. Ook al zou het mogelijk zijn, ik kan het gevoelsmatig niet verantwoorden. Snap je, zonder zweverig te worden?
Het houden van een paard gaat mijns inzien verder dan persoonlijke behoeften, ik vind dat het welzijn van het dier voorop dient te blijven staan. Nolasco zou ik graag, héél erg graag, als rijpaard willen zien, maar als ik kijk naar Goke én Jeen ... Ik heb al tegen diverse mensen gezegd "ze mogen alles bij me weghalen, als ze Jeen maar laten staan!" Dat is mijn paard. Tuurlijk ben ik gek op de anderen en daar moet ook niets mee gebeuren, maar Jeen ... 't is mijn Jeen. Goke is 16 jaar oud en heeft een druk werkzaam verleden, haar heb ik gekocht met één doel: leerpaard voor mij en als ruil een prachtig leven tot aan haar dood. Dus never nooit niet gaat Goke hier weg. Nolasco en Ingenioso had ik maar één doel: weghalen waar ze stonden en dan maar zien wat er van te redden was. Missie geslaagd ... dan komt het vervolgtraject en dan ga je denken, overwegen, afwegen en proberen het belang van het paard voor ogen te houen. Ik probeer dat echt zo oprecht mogelijk te doen.

eddy DRUPPEL schreef op maandag 17 mei 2010, 14:00:


Zo heb ik dat dus ook ervaren! Neem Goke maar als voorbeeld ... in de bak is het een suffe manegepony (sorry Goke moest effe), maar eenmaal buiten ... oren erop, inderdaad ogen open en yep ... leuk, lopen, kijken en gaan met de Goke-banaan ... heel ander paard, leuker paard en ik kan er helemaal naast zitten, maar ik doe haar er echt een plezier mee. Terug op de wei, eten-slapen-dutten-drinken en een beetje voor zich uitstaren. Ik kan mijn hele 1,2 hectare weiland wel gaan volparkeren met paarden of spannende paddocks bouwen, maar wat ik in mijn wei zie vertelt mij inmiddels anders.

Spirithorses schreef op maandag 17 mei 2010, 16:31:


Maar, Pien (sorry voor het drammen ), er is toch een levensgroot verschil tussen jouw kudde, de hoeveelheid/samenstelling, dan bijvoorbeeld mijn "kudde"? Mijn kudde bestaat nu uit twee ruinen, 7 en 4 jaar oud en twee merries, 23 en 16 jaar oud ... geloof me, dat is niet het recept om eens lekker de hele dag te gaan ravotten met z'n allen. Gevolg: kop naar beneden en grazen of kop in de hooibak en doorvreten. Slof slof naar de waterbak en dan in het zonnetje gaan staan dutten terwijl de speklagen er aan vliegen. Waarom lees ik anders hier zoveel over dikke vette paarden waarbij mensen allerlei dingen verzinnen om het paard langzamer te laten eten?

Spirithorses schreef op maandag 17 mei 2010, 16:45:


Jeen is 7

Spirithorses schreef op maandag 17 mei 2010, 16:52:


Pien, lieverd, niet boos worden ... zo bedoelde ik het ook helemaal niet. Geloof me, ik ga Jeen niet als een achterlijke de Veluwe opjagen en hem helemaal ondersteboven laten lopen. Hij loopt compleet relaxt te stappen. Het grootste gedeelte doe ik in stap en het moet vooral leuk blijven. Maar ik vind het wel belangrijk voor mijn eigen zelfvertrouwen dat ik met hem aan de gang blijf, niet hysterisch, maar wel bewust ... snap je? Ik ben blij met je mening en ook blij dat je het schreef.

eddy DRUPPEL schreef op maandag 17 mei 2010, 17:15:


Geschreven tekst, geschreven tekst ... dan heb je geen intonatie, dan zie je geen mimiek en dan kun je elkaar heel snel slecht verstaan. Dit staat, denk ik, los van het brainstormen.
Jeen zal nooit de aantal uren per dag lopen die anderen paarden moeten lopen omdat ze nu eenmaal lespaard zijn. Ik ga heel erg mijn best doen om minimaal twee keer per week een echte buitenrit te maken van minimaal 2 uur. Enerzijds omdat ik het heerlijk vind om samen buiten te zijn, iets waar ik altijd naar uitgekeken heb en nu eindelijk met Jeen kan gaan doen, en anderzijds omdat ik oprecht denk dat het toegevoegde waarde heeft voor Jeen. Alleen Angelique heeft hem nu zien lopen, maar geen enkel moment snorkelen, geen één keer met zijn hoofdschudden (het stressgerelateerde gedoe), héél af en toe een klein beetje bedenkelijk kijken, maar 99,9% van de hele rit was gewoon hoofd laag en ontspanning. Ik weet als geen ander hoe Jeen is als hij er geen drol aan vindt of gespannen is of zich verveelt, dit was gewoon een relaxte Jeen die niet over zijn limiet heen is gereden of anderszins onheus behandeld is geweest. Hij was tijdens het ritje halverwege een klein beetje nat van het zweten, maar toen we thuis kwamen ... nog niet eens vochtig onder het zadel! Alles easy met heel veel oog voor het paard, maar het is een beer van een paard en absoluut niet van suiker. Ook zijn kop is helder en ik heb nog niet één keer het wit van zijn ogen gezien, niet de onrustige blik die ik vroeger wel zag, maar voldaan ... ik vind Jeen volwassen geworden, evenwichtiger en wijzer ... streetwise zo gedraagt hij zich ook op het weiland, niet meer de panische "hengst" die zijn merries probeert te beschermen, maar de volwassen kerel die tegen zijn chicks roept "hey girl, what's cooking?!"

Piet schreef op maandag 17 mei 2010, 18:05:


Dan durf ik de uitdaging aan om voor te stellen een topic te starten waarbij iedereen een foto van zijn paard plaatst en durf ik ook op voorhand te zeggen dat het gros te dik is.
Daarnaast denk ik dat paarden in het wild een betere conditie hebben dan paarden in onze weilanden. Klein vermoeden maar hoor. Mijn weiland is pak hem beet 150 meter lang, het is gesplitst in twee delen van dik 40 meter elk, dus reken maar uit hoeveel ze heen en weer moeten lopen voor ze de afstanden van een wild paard gemiddeld op een dag lopen, volgens deze site lopen wilde paarden meer dan 30 kilometer op een dag ... en .... paarden in het wild zullen zo nu en dan een sprintje trekken al was het alleen maar omdat ze denken dat er gevaar is. In de afgeschermde weidjes is die noodzaak er ook al niet. Dus Piet, ik kan je gedeeltelijk volgen, maar ook gedeeltelijk niet. Of wil je beweren dat Shiny meer dan 30 kilometer per dag uit zichzelf beweegt? Ik heb daar bij mijn paarden zo mijn twijfels over, temeer omdat ik ze vanuit mijn werkplaats continue kan zien.

Anja Seijn schreef op maandag 17 mei 2010, 18:17:


Voor de duidelijkheid: twee weilanden van elk 150 meter lang en 40 meter breed

Spirithorses schreef op maandag 17 mei 2010, 18:38:


Nee joh ... lees maar terug. Donderdag thuis gekomen. Vrijdag, laat in de middag, heb ik met hem op straat gewandeld, zaterdag zijn we bij mij achter gaan rijden ... alleen maar stap en een heel klein drafje (pak 'm beet een uurtje). Alleen gisteren is uit de hand gelopen, 4 uur, maar ook toen hebben we meer gestapt dan tempo gemaakt hoor. Angelique had in haar enthousiasme een hele route uitgedacht en die viel achteraf wat langer dan bedoeld, maar alles heel rustig en heel relaxt. Dat is trouwens ook de reden waarom ik zo gek ben op Friese paarden, rustig en relaxt

Els Kleverlaan schreef op maandag 17 mei 2010, 18:35:


Ik denk dat ik nu heel eerlijk moet toegeven dat ik Jeen gekocht heb om op te rijden. Ik heb van dit stalpaard een altijd-buiten paard gemaakt, maar ik wil wel met hem rijden.

Er moet mij eventjes iets van het hart, soms snap ik er werkelijk niets meer van ...
Ik heb eerst heel wat pagina's door zitten bladeren om te verifiëren of ik de zaken helder voor ogen heb of dat ik overgevoelig (ben per slot van rekening een vrouw ) reageer.
Maar nee, ik snap het echt niet meer ...

Enerzijds lees ik tientallen topics waarin mensen het hoofd breken hoe ze hun paarden meer beweging kunnen geven, druk in de weer zijn met paddock paradise's bouwen, allerlei gezondheidsproblemen met betrekking tot te rijk voer en te weinig beweging moeten oplossen, hoe we al clickerend dressuuroefeningen kunnen aanleren, de schouderbinnenwaartse en ga zo maar door ... om vervolgens anderzijds heel stellig en heel principieel te beweren dat we een paard gewoon in de wei kunnen zetten, er nooit meer naar om hoeven te kijken, want dan beweegt hij van nature voldoende, is hij op en top gelukkig, want het dier zit echt niet op ons te wachten???

Maar als dat zo is hé ... zit dat paard dan wel te wachten op Pat Parelli? Raakt dat paard dan helemaal in extase van clickeren? Moet ik dan met een step naast mijn paard gaan steppen? Of wat te denken van de mega paardenbal? Wat moet een paard dan met zo'n bal? Zal ik die blinde dan ook maar de kogel geven ... per slot van rekening was hij in de vrije natuur allang kanonnenvlees geweest hé?

Kortom, hoe natuurlijk zijn wij nu eigenlijk? Of zijn wij natuurlijk als het ons het beste uitkomt?

Vooraf excuses voor mijn reactie, het zullen de hormonen wel zijn (dan mag het, is natuurlijk hé?)