waardevolle opmerking Pien.
Dat klopt.
Ik maakte nl dezelfde fout en als er iets is wat vooral Silja hier irriteert, dan is het wel werken zonder doel. En ik neem aan dat hetzelfde geldt voor andere zelfbewuste dames.

Ik heb ook aardig hier moeten bijsturen. Helaas was er hier niemand om mij aan mijn jasje te trekken, maar tegenwoordig besef ik dus wel degelijk het belang van een doelstelling.
Voor mijzelf en voor mijn paard. (nou ja, mijn mans paard )

Doel hier is natuurlijk rijden. Wellicht ooit voor wagentje.
Nu kan ik er best op zitten en schiet ze geen wortel meer ed., maar ik mis ieder enthousiasme.. wederom door teveel te willen doen (rechtrichten/wijken voor druk/longeren -al dan niet aan longe- , rijden, neckreining, leiderschapsoefeningen enz enz enz....) Me aardig gek laten maken door al de dingen te doen die vlgs de groten belangrijk zijn.
Wel geleerd, weinig opgeschoten...

Heb voor mijzelf nu een weg uitgestippeld met duidelijk doel voor ogen: Rijden met soepel lijf en enthousiasme, goede impuls voorwaarts, reagerend op hele lichte signalen.
Dat het rijden afgewisseld kan worden met oefeningen om lichaam soepel te houden, staat daar los van.
Als het doel duidelijk is, kan de rest in verhouding daartoe staan.
Denk ik.

Klinkt nogal wijs en of ik het allemaal weet, maar dat is niet zo.
Is gewoon een plan van aanpak, aangenomen omdat er te weinig schot in zat en paard er geen lol aan had, cq met momenten aardig sjaggie was, en waarvan ik hoop dat het het gewenste resultaat heeft.
Tot nu toe iig alleen positief... paard heeft er weer lol in. En ze pakt het supersnel op.
Maar we werken er nog maar net mee

Filmpjes... ja verhip... die wil ik ook nog maken.
Leuk dat maria al het initiatief neemt.

ow ik denk dat ik het weer eens verkeerd uitleg.

Ik hoef geen z dressuur hoor (zou ik niet kennen)
Maar ze is erg stijf en slecht bespierd, onbeleerd en heeft sterk karaktertje.

Met soepel rijden bedoel ik goed in het vel zitten zonder stijfheid (ze struikelde bv erg veel in het begin. Nu niet meer) simpel te kunnen rijden, zonder dat ze last heeft van rug en ledematen. Niet meer, niet minder.
Reageren op lichte signalen omdat ik niet wil gaan bonken met benen of trekken aan teugels.

Ik hoef dat doel niet morgen te bereiken. Over tien jaar is ook goed.
Het is alleen zo dat ik met dat doel voor ogen geen energie en tijd steek in onnodige oefeningen voorgeschreven door de groten der NH in boekenwijsheid, maar dat ik gewoon op een recht pad kan blijven en kan kijken welke oefening zinvol is om dat doel ooit te bereiken.
En dat is eigenlijk wat ik bedoel
Als ik een oefening doe, weet ik waarom ik het doe en waar het uiteindelijk ooit toe moet leiden.
En dat doe ik in kleuterstappen.

Om een beeld te geven. Momenteel werk ik aan wijken voor druk. Ik wil graag een reactie op lichte druk, ongeacht waar toegepast. Dus wijken voorhand/wijken achterhand/zijwaarts/achterwaarts/voorwaarts/reageren op druk touw/halster enz enz.
Ik gebruik slechts hele lichte druk en een reactie van haar kant, wordt onmiddellijk beloond.
Ze kent dat eigenlijk al redelijk, maar we zetten even de puntjes op de i.
Daarna probeer ik hetzelfde uit vanaf haar rug. Dus verder niets vragen dan reactie op wijken voor druk.
Meteen heeft ze mij op de rug en kan ze ook daaraan gewend raken.
(heb er vaker op gezeten hoor, maar ze heeft nog weinig bespiering en moet dat opbouwen, dus begin ik met bv vijf minuutjes)

Daarna wil ik werken aan impuls. Dwz commando voorwaarts/sneller/langzamer... in stap
Hetzelfde principe. Iedere goede poging belonen.
Eerst naast haar lopen, daarna zelfstandig laten reageren op commando, door bv lange teugel te gebruiken en wellicht aan de longe te werken of vrij in de roundpen.

Daarna dezelfde oefening onder het zadel. Rest gewoon de rest laten en alleen aan die commando's werken.

Daarna een combi van de eerste twee oefeningen

Daarna oef nr 3. Overgangen.

etc.

Dus dan snap je wellicht wat ik bedoel.
Eea straks afwisselen met wandelingen in het bos (in begin ff samen met man, omdat ik nog wat zelfvertrouwen op dat gebied nodig heb) en later rijden in het bos. Het uiteindelijk doel, maar dan moet ze dus gewoon goed reageren op been/teugel/stemhulp.
Dan kan mijn man er veilig mee rijden.

Tot nu toe schoot ze wortel als hij erop zat of plofte neer. In het bos kregen ze ruzie omdat ze niet aan de hulpen was.

Vandaar.

Er zijn vast betere aanpakken, maar goed... tot nu toe heb ik hiermee een enthousiater paard dan met de voorgaande aanpak waarbij ik teveel dingen wilde en teveel verschillende dingen deed, zonder duidelijk voor ogen te hebben waarom ik dat deed en wat het doel was.
(kent ze ook al een beetje hoor)

Corali... dat doe ik ook hoor, Ben idd miv vandaag begonnen met twee keer kort op een dag. Merk wel dat het steeds beter gaat.
IN het begin zag ik werken met haar totaal niet zitten. Veel te veel paard voor mij.
Het is nogal een wilskrachtig exemplaar wat pisnijdig kan worden als je aanrommelt, haar inziens na.
Maar tegenwoordig werken we steeds leuker samen en steeds meer. Gaat dus goed komen en goede training voor als ik weer een eigen paardje vindt.

Anja... ik ken het probleem. We hebben hier nu drie paarden. Hoewel er twee slechts 80 cm hoog zijn, hebben juist die twee veel extra beweging nodig ivm hun problemen met gewrichten etc. En dan natuurlijk de dame van mijn man. Ik maak nog geen 'uren' maar dan nog.
En dan is het nog de bedoeling dat er een paard voor mij bijkomt. Dan schuif ik Silja weer in de schoenen van mijn man, maar of hij ertoe komt om haar de aandacht te geven die ze nodig heeft.... weet ik niet.
Zal deels evengoed op mij neer komen. Ja, is idd een dagtaak. En dan maak ik nog geen kilometers, zoals jij.
Hoewel bosrijden wel het doel is. Met Silja en een eventueel nieuw paardje dan.
Ik zou zeggen... laat het even op je afkomen en stel geen onrealistische eisen aan jezelf. Elke dag uren op een paard is voor de meesten van ons niet haalbaar. Al helemaal niet als je meer vierbeners hebt rondlopen.
Je gaat in ieder geval goed met Jeen...petje af.

Wat beweging betreft.... denk niet dat alleen rondlopen op wei altijd optimaal is voor paarden.
Bij silja bijvoorbeeld, merk ik dat de bespiering weg is en dat ze erg stijf is geworden.
Ze struikelde erg veel.
Nu ik met haar bezig ben, ziet ze er al beter uit, loopt stukken beter en struikelt niet meer.
Nu vermoed ik dat er bij haar sprake is van wellicht wat lichte artrose; ze is veertien en heeft zeven jaar op de drafbaan doorgebracht, zeer intensief (veel prijzen gewonnen). Daarna jaren stil gestaan in de wei.
Ik denk echt dat beweging buiten de weidegang (en we hebben toch echt een hele grote wei van 6 ha) voor haar nodig is. Als ik al naar de vooruitgang nu krijg.
In mijn omgeving zie ik ook paarden fitter worden/blijven als ze aan het werk worden gehouden
Net als mensen.
Ik betwijfel of paarden uit zichzelf in de wei net zo veel lopen.
Maar ik neem aan dat het ook situatie/paard afhankelijk is.
Ken ook weidepaarden die straatoud zijn geworden zonder beperkingen.

natascha... paardje was een potentiele kandidaat voor hier. Ga er zaterdag weer mee rijden.
Clicker werkt hier beter, vind ik.
Als ik de stem als bridge gebruik, kan ik niets meer zeggen zonder dat silja denkt dat er iets aan vast zit. Maakt niet uit als ik een vaste bridge gebruikt Stem is stem, volgens haar

njaah.. moet zeggen dat sil het ook niet meer doet, sinds ik clicker gebruik.
Zal ongetwijfeld anders kunnen, maar voor mij werkt het.
Voor sil ook.

denk niet dat de eigenaar zich gaat melden...

Natascha--- kan het zijn dat hij meer monsters ziet dan voorheen vanwege te veel energie/verveling. Hoor dat wel meer...

OK zal ook ff mijn mening ventileren.

Ik ken een paar paarden die niets doen en niet veel te vet zijn. Net zo min mager trouwens. Laten we zeggen: iets ronder dan nodig. Hier in zweden. Veel paardenweides zijn hier de weides waar niet geploegd kan worden vanwege steen/rots ondergrond (en bovengronds) en derhalve geen geploegde, gemeste weilanden (de velden die geploegd kunnen worden, worden gebruikt voor hooi) en dus niet vergelijkbaar met de vette weides waarop veel nederlanders (en belgen?) hun paard hebben lopen.
Dat zal mee spelen. Ik heb het nu even over 3 paarden in mijn direkte omgeving en waarvan 2 nooit hebben gewerkt)'

Mijn buurman heeft haflingers. Paar dekhengsten en stapeltje merries. De dekhengsten zijn mooi afgetraind. Duh.... ze krijgen beweging De merries zijn vrijwel zonder uitzondering te dik tot veel te dik. Twee worden gereden door de kinderen, maar niet intensief. Rest is eigenlijk voor de fok, maar door wat gezondheidsproblemen is dat er niet van gekomen.
Gezond zijn ze overigens wel, voor zover ik kan beoordelen.

Dan mijn eigen paarden. Shetten: kilometers mee gemaakt omdat ik ze wilden inspannen. Helaas evengoed te dik (vergeleken met andere minies in de buurt gaat het nog...maar goed) maar wel gezond totdat de gewrichtsproblemen duidelijk werden en die hoefbeenzakking (niets te maken met voer, want ze kregen al half jaar hetzelfde hooi en er lag nog 1 meter sneeuw... kwam vlgs hoefsmid door extreme kou....ze hadden andere HB verschijnselen) Merrie... lang stil gestaan, stijf, dik, snel sjaggie, boos als je iets vraagt. Struikelde contstant.

Stom? Ja. Absoluut. Heb wel wat excuses natuurlijk, net als iedereen. Maar het heeft haar geen goed gedaan. En ze staat 24/7 op 6 ha. Maar wel laatste twee jaar met oud, gebrekkig paard en twee onderdeurtjes en daardoor wellicht minder motivatie tot inspanning,.
Ben nu met haar aan het werk en het gaat al beter met haar. Hoewel we nog geen km maken (ze is nog aan het inleren want ze kan niets. Ze is 14, maar was koudbloeddraver 7jr, kreeg daarna veulens en heeft een enkele keer met iemand op de rug door het bos gewandeld, paar jaar geleden) zijn we wel al bezig met beweging, soepel maken etc en ze struikeld gelukkig niet meer en heeft een beter humeur, mits ik de training goed aanpak.
Bij haar durf ik zonder meer te beweren dat niet werken slecht is voor haar. Nog langer niet werken en ik denk dat ze voor d'r 16 door artrose geveld kreupel loopt.

Mijn oudje Toontje had ook artrose. Toch kon ie alles totdat daar blindheid en agressieve sarcoiden bij kwamen. Beweging werd beperkt en hij ging hard achteruit.

Heb vroeger les gehad bij iemand die internationaal militarys had gereden. Hij gaf les op zijn oude wedstrijdpaarden (jongste was 17, oudste 33) die zonder uitzondering stijf waren in het begin. Hij had overigens maar zeer beperkt lesklanten, ong 5 keer in de week reden de paarden een les. Maar hij hield ze wel aan de gang. Die paarden werden in topconditie oud. Want na die beginstijfheid, kwamen ze goed op gang. Mijn favopaard was een hanoveraan met een galopsprong die je het gevoel gaf te vliegen. Hij sprong zelfs. Hoefde er niets voor te doen. Mij alleen stevig vasthouden. Mocht ook niets doen, want paard was aan een kant blind en moest zelf goed kunnen kijken,.

En zo heb ik meer voorbeelden....
Denk dat de meeste paarden wel varen bij gezonde beweging (is niet vergelijkbaar met het bewegen opgesloten tussen tig hulpteugels of overbelasting door onkunde) omdat ze uit zichzelf in de wei dat niet voldoende doen

De paarden die goed op gewicht zijn ondanks gebrek aan beweging, zullen dat wellicht van nature hebben, maar ik denk dat de meesten dan beperkt gevoerd worden
(zoals buurvrouw aan de andere kant. ... twijfel of dat optimaal is)

Maar er zullen zeker ook paarden zijn die wel goed varen op de wei (denk ook aan paarden die niet gereden kunnen worden bv) maar dat zal erg van het paard afhangen en zoals Pien zegt, van de groep.
Kan me wel voorstellen dat een actieve groep zorgt voor meer beweging dan bejaarden
(zoals de weidegenoten van sil)