Het is nu ongeveer 9 maanden geleden dat ik nog op Avanti gereden had.
Alles begon met een kapotte zenuw, waardoor ik zo goed als volledig gevoelloss geworden was in mijn linkerhand.
een operatie was de enige oplossing, gevolgd door een maandenlange revalidatie (die overigens nog niet helemaal achter de rug is).
Allemaal niks ernstigs, maar ondertussen kon ik niet rijden. Erger nog, ik was fysiek zelfs niet in staat om nog maar gewoon met Avanti aan
de hand te gaan wandelen. Zelfs elementaire verzorging was een marteling voor mijn arm.
Tot overmaat van ramp zorgden perikelen in mijn privéleven en gezijk op het werk er voor dat ik maar héél sporadisch naar Avanti kon gaan,
ook al stond hij op slechts 12km bij mij thuis vandaan. Als ik al eens 1 keer per week naar hem toe kon was ik al super blij.
Er was niemand aan wie ik Avanti kon - of beter gezegd - wou toevertrouwen om met hem aan de slag te gaan.
En Eddy komt niet naar Ravels bij 4Horses om mijn paard te trainen. Begrijpelijk ook, het is ruim 1 uur rijden enkele richting vanuit
Wolfsdonk.
Het zou voor Eddy niet rendabel zijn, en voor mij niet betaalbaar.
Kortom, ik heb ernstig overwogen om Avanti te verkopen (zelfs wegschenken werd een optie) en alzo een punt te zetten achter mijn
paardenbelevenissen.
Tot dochterlief me enkele maanden geleden vertelde dat ze na bijna 2 jaar toch terug wou gaan paardrijden.
Ik zag maar één mogelijkheid: als Eddy niet naar Ravels kan komen, dan moet ik Avanti naar Eddy brengen.
Na wat over en weer gepraat raken we het eens over het wat en hoe.
Per 1 april is Avanti richting Edy gegaan om volledig opnieuw van nul te worden getraind en ingereden.
De eerste lessen waren vanop de grond, in de roundpen laten stappen, draven en galloperen op stemcommando.
De volgende les ging het zadel erop, enkel voor de zadelgewenning. Vrolijke bokkesprongen waren Avanti's antwoord op het zadel.
Daarna wandelen aan de hand, het bos in.
Er werd afgesproken dat de volgende lessen vanop het paard zouden zijn, in de roundpen , om zo de commando's stap - draf - gallop er in te
kunnen trainen.
Vorige dinsdag was het zo ver. Ik had training na Dusty (van Jennet). Alleen, Eddy was onverwachts opgehouden en kwam ruim een uur later aan
dan voorzien.
Het resultaat was dat Jennet en ik dan maar samen een les zouden hebben.
Ik heb Avanti geborsteld en opgezadeld.
Terwijl Eddy nog even met Dusty bezig was, ging ik al in de roundpen nog wat oefenen op het geleerde grondwerk.
Tot Eddy en Jennet met Dusty plots kwamen opdagen. Eddy heeft Avanti eventje overgenomen, een beetje de puntje op de i gezet, zeg maar. Dan
vertrokken we het bos in.
Het werd ons gauw duidelijk dat we elk apart onze eerste stappen onder het zadel zouden opnemen.
"Euh Eddy, gingen we niet eerst in de roundpen ... allé, gij eerst op Avanti ... ? Ge weet wel, amper zadelmak en al 9 maanden niemand meer
op zijn rug ... Gij hebt toch leren vallen tijdens uw karate-carrière, ikke nie !"
"Ja ja, geen probleem ... in den bos. 't Komt wel allemaal dik in orde".
Amper een paar 100 meter in't bos, op een brede weg hielden we halt. eerst mocht Jennet haar Dusty bestijgen.
Oef ... uitstel van executie...
Het ging super. Dusty was rustig en liep heel mooi en evenwichtig op kop over de wisselende ondergrond.
Daarna was het mijn beurt. Er was geen sprake meer van dat Eddy als eerste terug op Avanti zou gaan. NEEN !!! Het baasje moest getraind
worden, niet het paard
Avanti was de rust zelve, heel allert met een gevoel van: hey, wat spannend leuk...
2x hebben we zo gewisseld. Diegene op het paard liep als eerste. Het paard aan de hand volgde.
Het laatste stuk was het weer aan Jennet. Dit was specifiek bedoeld omdat Dusty de weg naar huis al zo goed kent dat hij moet leren niet te
versnellen. ik liep achteraan. Ondertussen deed ik ook nog kleine oefeningetjes met Avanti: ik liet hem stoppen terwijl Dusty verder ging,
zette hem achteruit en liet hem voorwaarts gaan wanneer Jennet Dusty tot stilstand bracht.
Tijdens het laatste stuk had ik zin om zelf terug op Avanti te gaan. En nu heb ik spijt dat ik het niet gewoon gedaan heb. Maar ja, da's dan
voor de volgende keer
De dag nadien ben ik met Jolien, mijn dochter naar Avanti gegaan en hebben we hetzelfde nog eens over gedaan. Alleen, Jolien heeft de hele
wandeling op Avanti gereden.
We zijn weer goed vertrokken ... eindelijk !!!
Wat ben ik nu blij dat ik in de voorbije woelige periode Avanti niet heb weg gedaan.
_______
Herman
"Art in Nature, Nature IS Art"
Warboel
