Hoi.

Nee, onderaan begonnen en omhoog gekropen.....zeg maar.


Ikdacht aan een gutsje te kopen en een appelboortje .....maar dan heel klein.
Mijn man heeft zo iets voor de huid (arts, moedervlekken verwijder-boortje).


Haar hoeven zijn zwart, dus het wordt inderdaad moeilijker.
Maar ze hebben hier van die ski-hoofdlampen, om in het donker mee te ski'en.
Die geven eng veel licht, we zijn ze ook al begonnen te gebruiken bij het stellen van de hoeven.
Je wordt er net zo een dokter met lamp op zijn voorhoofd door.
Maar het werkt heel goed.


Ja, het zijn taaie, rustige paarden.
Heeft zijn voordelen.


Dank je.


Joke.

Hoi.

Ik heb de foto gezien.
Ik zou het twee scheuren vlak naast elkaar hebben genoemd.

Ook ik zou niet aan ijzers beginnen, omdat het paard ze nog nooit gehad heeft.

Wat ik zo denk is: dat ik de hoef laag zou houden, de naad schoon blijven maken (eventueel met azijn en water), mustangrol bijhouden en het paard veel laten lopen/bewegen in natuurgebied.

Ik wacht nu op nieuwe (scherpe messen) en dan zet ik mijn hoofdlamp op en ga het meer bijhouden.
Ook het samen wandelingen maken, meer doen.

Een zwaargebouwde Dølepaard weegt ongeveer 600 kilo, per hoef....150 kilo.
Jij moet dan helemaal wel een kolos hebben.

p.s. ik wacht met smart op het mulitmediapakket.
Misschien ligt daar de oplossing in. :)

Hoi.

Hoe bestaat het.
Mijn paard is begonnen met verharen.

Het is ook veelste warm hier.
Net rond het vriespunt en een dun laagje sneeuw.

Vandaag tijdens de wandeling door de bergen viel me op de terugweg op dat ik telkens een zwarte haar in de sneeuw zag liggen.
Ja, hoor...............ze verhaart.

Ik ben je mailadres kwijt, Petra, voor je onderzoek.

Voor de ijzer en schoenlozen........................

Ik ben begonnen om in de sneeuw te rijden.
En het gaat uitstekend.
Helling op, helling af.
Ik kijk wel uit voor ijs onder de sneeuw.
Maar ook voor de plekken waar we niet door de sneeuw heen zakken, want daar ligt een scherpe laag ijs op.

Het is een milde winter, dus ik heb mazzel.
De sneeuw verdwijnt en komt weer, waardoor ik de traktorpaden redelijk ken.
Er is maar èèn hele stijle, lange helling waar ik afstap.
Maar dat is meer omdat het gruis los onder de sneeuw ligt en mijn paard het niet goed kan inschatten....dan ben ik zonder zadel toch een hele belasting............vandaar. :)

Hoi.

Ik wil graag weten of jullie er wel eens wat van merken bij jullie paarden.

Ik loop me deze week etter en bloed door de sneeuw te ploegen met mijn paard.
Dan komt ik langs drie boerderijen, een leegstaand vervallen schooltje, een heuvel met bomen in een weiland en klim dat de bergen in.

De eerste keren als ik voorop liep, was mijn paard bang voor èèn boerderij, ging als een krab kijkend naar het heuveltje daar voorbij en die lege school ook met een grote boog.
Op het laatst liep ze alles voorbij zonder stoppen en niet meer snuivend.

Nou was ik vrijdag zover dat ik vanuit de bergen op haar rug naar beneden durfde te dalen.
De eerste boerderij ging goed.
Het schooltje en de heuvel redelijk.
Maar de tweede boerderij ......snuivend, als een krab er langs en dan hup gauw in draf verder.

Vandaag waren we met vijf paarden en we reden.
En verdomd : een paard had grote problemen met de tweede boerderij, het schooltje en de heuvel.

Op de terugweg hadden we het er over.
En eigenlijk waren de drie noorse vrouwen het met elkaar eens dat er vast verschikkelijke dingen op die plekken in het verleden waren gebeurt.

Hebben jullie ooit zoiets gemerkt?