van lennep schreef op maandag 3 mei 2010, 16:53:
> Het nadeel van een trec rondom je weiland , vind ik , dat als het zwarte
> zand nat is , het zo glad is.
> Ik heb de bochten al wat ruimer gepland[maar dan blijft er nog minder gras
> over] en dan nog zie je ze onderuit gaan in de bochten.
Wat je daar aangeeft is voor mij ook een reden om geen looppad aan te leggen. In de zomer zou het allemaal wel gaan, maar in de winter op deze vette klei in het heuvellandschap wordt het binnen no time een modderparadijs ipv paddock paradijs. Dan kun je wel stukken verharden (hebben we nu ook) maar de hele track is wel wat meer werk/geld/verandering van landschap (mag hier niet).
Wij hebben dus verschillende stukken ondergrond; van puin tot stoeptegels en klei en zoveel mogelijk hekken open.
In een wat grotere kudde wordt altijd wel eens gejaagd, gerend, gespeeld en zo'n looppad van ca 4 meter vind ik al akelig smal dan. Maak je het breder dan gaat dat weer ten koste van je weide, vind ik ook zonde. Nu hebben ze een stuk paddock (ooit was dit weide, nu zwarte klei) van ca 1 hectare (iets kleiner) en dat mogen ze helemaal tot moes lopen. De weides liggen op een ander stuk van ons terrein.
Verder moet je ook kijken naar de voedingsbehoefte van je paard(en). Eczemers oké,
hoefbevangenheid of aanleg om te dik te worden oké, maar zoals hier, met al die werkpaarden en paarden in de groei heb ik ze toch het liefste zoveel mogelijk op het gras.
Dan heb je ook te maken met karakter. Zet je twee dooie koudbloed dienders bij elkaar dan gebeurt er heel weinig, ze sjokken eens van de drinkbak naar de voerbak en ik kan me wel iets voorstellen bij een PP, dan móéten ze bewegen om ergens te komen. Maar die Arabs rennen en spelen al zoveel, die moet je juist alle ruimte geven om hun energie kwijt te kunnen.
De paddock is bij ons meer een noodgedwongen en tijdelijk iets.
Ik denk dat daar het verschil in zit.
Groet, Pien