eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 27 april 2010, 13:50:

Die reactie op een licht signaal... daar werk ik aan.
In geen geval wil ik zitten nijpen als een dolle om een stap naar voren te zetten... gaat op zich ook wel goed, maar suffen/sjouwen komt toch nog wel voor......

Hoe schud jij ze wakker (we werken tenslotte niet met zweep en dergelijke...)
als ik ff naar het geheim van de kok mag vragen

K probeer zelf ook wel het een en ander uit, en kan haar wel met clickjes motiveren, maar het komt niet zo vanuit het zieltje.

Kheb daar dus nog wat moeite mee en 'boe' zeggen werkt nog niet zo

Vandaag heb ik afscheid moeten nemen van amber.
Kl*** dus.
Ik heb een hele poos met haar gedokterd. D'r rug was naar de knoppen geholpen, jaren geleden al, lang voordat ik haar had. Wat nazoeken en navragen heeft die kennis opgeleverd. Nadat ze tot gort is gereden is ze nog van eigenaar naar eigenaar verhuisd omdat niemand de zure tante lang wilde houden. (maar ermee rijden deden ze nog... paarden moeten zich niet aanstellen...)
Ze werd hier en daar tot en met gevaarlijk genoemd (beet een van de eigenaars vol in het gezicht)
Kan je het haar kwalijk nemen?
Ik heb clickeren, grondwerk en lange teugel geprobeerd in de hoop haar spieren sterker te maken zodat haar kapotte lijf nog even meekon, maar zelfs met pijnstillers bleek dit niet mogelijk.
De laatste weken ging ze hard achteruit. Nog een zomer als grasmaaier bleek niet haalbaar.
Ik heb ervoor gekozen om een einde te maken aan de lijdensweg...
Ik weet dat ik geen andere keuze had.

Maar wat mij zo verdrietig maakt, is dat zij niet de enige uitgerangeerde draver is die na een hoop ellende haar leven te vroeg ziet beeindigen.
Wat geeft mensen eigenlijk het recht?

(Sorry voor de bittere klank...voelt gewoon ff zo)

Piet, dat is inderdaad die merrie. Ik denk dat vele adviezen goedbedoeld waren, maar dat het toch altijd aan de eigenaar is om de situatie juist in te schatten. Tenslotte ben je als eigenaar de enige die het paard kent en precies ziet wat er gebeurd.
Het clickeren heeft overigens goede diensten bewezen, al kon ik haar niet helpen met oefeningen. Het maakte het mogelijk om op veilige wijze haar voeten te kappen (wat vaak nodig was, ook ivm hoefzweer in het verleden) en haar goed door da te laten behandelen. Bovendien deden we regelmatig spelletjes, toen ze dat nog leuk vond en maakte het haar toch beter hanteerbaar.
En ik gebruik het nu met de andere paarden.
Maar ik heb haar helaas niet kunnen helpen. De schade was te groot.

Els... ik verwijt de vorige eigenaars wel wat. Helaas was ze ernstig verwaarloosd in de zin van gebidsverzorging, hoefverzorging en zijn haar ernstige rugproblemen simpelweg genegeerd en is er gewoon mee gesprongen, ondanks dat de betr eigenaars aangaven dat ze niet meer kon galoperen en zo stijf was geworden dat ze nauwelijks uit te zitten was.
Bovendien was ze zuur geworden.
Daar hadden ze iets mee moeten doen. Dan was het wellicht nog niet te laat geweest.

Ik neem het ook mensen kwalijk dat op deze manier met name met dravers wordt omgegaan. Het mag geen tijd, energie en geld kosten. Het moet functioneren en anders... jammer dan...
Ik heb hetaal nog heel wat 'Ambers' gezien vanaf het moment dat we besloten om er toch nog een rijpaard bij te kopen.
Ik ben allang niet meer zo naief en subtiel als in het begin en tegenwoordig zeg ik er dus iets van als ik zie dat signalen van een paard dat iets niet goed is simpelweg worden genegeerd
(bv bij koudbloeddravers)
Ik heb bij de laatste, een koudbloeddraver die wegrende onder de ruiter, met zijn neus in de lucht liep, weggedrukte rug had en in toom werd gehouden door er gewoon een superscherp bit in te hangen gezegd dat het diep triest was dat een paard als dit, wat veel geld voor de vorige eigenaars in de draf had binnen gehaald, op deze manier naar de knoppen werd geholpen. omdat het blijkbaar teveel moeite was om zo'n dier behoorlijk te begeleiden en te scholen.
Wat ik zag was een potentiele wisselbeker en slachtpaard.
En ja... dat neem ik mensen kwalijk en dat zeg ik tegenwoordig ook.

oh trouwens... allemaal erg bedankt voor de steun en lieve woorden.

superleuk om te lezen hoeveel plezier je eraan hebt.

Ja idd... dat is ook 'boe' zeggen.
Thanx voor je antwoord. Weer een pijltje in mijn boog... hoewel ik eerlijk moet zeggen dat sil niet erg snel van iets onder de indruk is. Maar och... als ik er gevaarlijk bij kijk..
Slaan ed. doe ik idd ook niet. Nooit (sil zou trouwens terug slaan ) maar ze heeft haar dagen waarop ze denkt en zo'n beetje in slaap dreigt te vallen. Ondanks click. Misschien kan ik dan wel eens 'boe' zeggen en haar vervolgens belonen als ze wakker wordt.
Waarschijnlijk ligt ze af en toe in een deuk met mij.
Maar gezien ik clickeren en dus ETEN met trainen gebruik, ziet ze me toch graag komen en kan ik al de beginselen van dressuur grondwerk met haar oefenen
(ik heb die oefening minstens zo hard nodig als zij hoor...)
En verdomd... vandaag toonde ze zelfs meer animo.
Ze moet gewoon iets interessant genoeg vinden... eten is leuk, aandacht ook... maar beetje spannend moet ik toch ook zijn... anders denkt ze: Gaaaaaaaap.
Toch spannend.

en nu weer terug naar training Jeen...
krijgen we daar ook filmpjes van?

Gelukkig willen niet alle hoefsmeden bij een hoefbeenkanteling/verzakking de hiel hoog laten.
Mijn twee shetten hadden hetzelfde probleem. Geen echte bevangenheid qua algemene symptomen, maar wel degelijk een verzakking van hoefbeen en daardoor die rare hoeven opeens.
De smid waar ik toen heen ging (gespecialiseerd in hoefproblemen) heeft de teen welliswaar ingekort (was ook echt nodig) voor zover hij durfde, maar toch vooral ook een fiks stuk van de hielen gehaald en ze daar zo laag mogelijk gezet. Ze lopen een stuk beter nu.
Niks geen hoge hielen, beslag of rust.
Lopen moeten ze, volgens hem. Zoveel mogelijk