het opwaarderen van berichten is niet zozeer bedoeld om je eensgezindheid met het bericht te tonen, als wel om het bericht als belangrijk als naslagwerk te bestempelen.

Het idee achter het sterrensysteem is, dat de besterde berichten een soort encyclopedie gaan vormen, althans dat is zoals ik het begrepen heb.

Misschien handig om voor ogen te houden als je een bericht opwaardeert.

Wil schreef op dinsdag 27 april 2010, 1:34:


Inderdaad Wil, soms uit het lijden zich door vermageren.
Mijn Opal is mij zeer na aan het hart, en ik lees haar. Ze spreekt geen mensentaal, maar ik heb een beetje Opal-taal geleerd. Ik vind het erg kortzichtig, en ik ben niet de enige, getuige de reacties, om te zeggen, oh, paarden vinden het geen probleem om te verhuizen. Het is tegen hun natuur.

Ben je nog verbaasd of boos over de Nassau broeders?
Schorriemorrie en dat wisten we al.

Wil schreef op dinsdag 27 april 2010, 1:47:


Touch wood, en dat nog drie maal. Het gaat goed.

Paarden zijn gevaccineerd, wat riskant is als er al een epidemie is, maar wel het beste alternatief. En ze gaan niet meer dood. Tot nu toe.

Het regenseizoen begint nu, dus meer culicoides, dus het blijft afwachten en de vaccinaties doen er wel lang over om echt effectief te worden, maar met de vector control hoop ik, dat de epidemie tot stand is gebracht.

200 paarden dood. Laat het daar bij blijven.
Mijn Alpha ook dood, niet door AHS, maar door interne bloedingen na een hengsten gevecht. Treurig.

Ze treurt, Esther. Zielig, maar gaat over.

Heus.
En het kan lang duren, lang als een jaar of meer, maar gezien de bekende omgeving waar ze in terug komt, en de relatief korte tijd dat ze is weggegweest, hoop ik voor haar en jou, dat het maar een paar weken zal duren.
Respecteer het, en geef haar de extra knuffel, die ze ongetwijfeld al in honderdvoud krijgt.

En vergeet niet, dat als het een nieuw paard was, dat je niet eens zou opmerken dat ze anders was dan normaal.

Alpha is een van de paarden die past in het geschetste plaatje van de paarden die het eigenlijk niet zo goed doen zonder hun mens, wat in de omstandigheden waaronder Alpha leefde zeker sterker geldde.
Ik ben 12 jaar geleden weggegaan uit Ghana. En hij was ok, maar ik zag hem langzaam maar zeker elk jaar een beetje minder worden. Anderhalf geleden zag ik alleen nog maar een dood paard. En ik had hem in goede handen achtergelaten. Maar mijn Alpha was al dood. Nu is zijn lichaam ook weg. Hij zal altijd bij me blijven, een maf vrolijk paard. Toen ik hem als 3 jarige ontmoette had ik geen hoop voor hem, maar hij ontpopte zich als een paard zonder angst en met een spirit waar iedereen altijd om moest lachen.
Altijd de snelste, en geen hindernis was hem te hoog, En ik snap niets van springen, maar hij kon het.
Paard van ieders dromen, paard dat mijn kleine mensenmeisje op zijn rug had, langs een hengstige merrie liep en de andere kant opkeek, omdat zijn taak belangrijker was.
Paard dat mijn man wilde vermoorden omdat hij degene was die me had weggenomen uit Ghana.
Paard dat mij aanviel omdat ik gekeken had naar een andere hengst die ziek was, en zijn rivaal was.
Paard dat aandacht en liefde wilde. Mijn Alpha. Nu dood.
Maar in elk geval niet geleden aan AHS.

En de vrolijke noot is, dat mijn merrie in Ghana vervolgens de moordenaar van Alpha totaal verrot heeft geschopt, toen het kreng haar aan ging aanvallen nadat hij Alpha kapot had gemaakt.
Hoezo zwakke geslacht?
Had Alpha maar niet geprobeerd haar te beschermen....

Yvette Moleman schreef op zaterdag 1 mei 2010, 22:36:


Je hebt helemaal gelijk dat je de ijzers er onder laat zitten, totdat je een ander plan hebt.
Schoenen zijn een goed idee, met of zonder inleg zolen. Heeft ze grote voeten?, zo ja, dan zal je ze inderdaad op maat moeten laten maken, helaas.

Als nodig kan je haar met schoenen in de wei zetten, op dagen dat de grond zo hard is, dat ze niet comfortabel is, bijvoorbeeld.
Verder kan ik je alleen maar op het hart drukken een echte goede bekapper te vinden. Met veel ervaring.
Eventueel je er zelf zo in verdiepen, dat jij de expert bij uitstek wordt voor jouw eigen paard. En dus zelf haar kan bekappen en ziet wat er gedaan moet worden en wanneer.

Stalrust ben ik zelf een tegenstander van, die hoeven moeten bewegen. Niet perse onder de ruiter, maar wel lekker rondsloffen in de wei.
Probeer haar altijd op het droge te houden met haar hoeven. En geef haar beweging met mate, jij kan zelf het best inschatten hoeveel. Dan hebben jullie nog jaren samen.

Het is een beetje verwarrend, zie ik nu, jij denkt dat ze last heeft van haar schouder en Utrecht zegt dat het in de hoeven zit?
En daarom ijzers?

Als het een schouderblessure is, dan kan dat rustig een jaar duren, en bij tijd en wijlen terugkomen.

Arthrose van hoefbeen etc. zijn hoefschoenen een betere optie omdat die schokdempend werken itt ijzers.

Ook voor schouderblessure zijn ijzers niet bevorderlijk, maar dat had je zelf ook al bedacht.

Mijn paard heeft heel ernstige vorm van arthrose in haar beide voorhoeven, verbeend kraakbeen, verzin het maar, maar ze danst nog altijd, ik rij haar nog, ook zonder schoenen, en zeker zonder ijzers.

Piet schreef op zaterdag 1 mei 2010, 23:04:


Dat beslag een maand langer of korter zal geen verschil maken.
Het paard staat veel op stal.
Het paard lijkt minder pijn te hebben met ijzers.
Mogelijkheid bestaat dat paard meer pijn krijgt als ijzers eraf gaan, voordat ze 24/7 op de wei kan, en het rechtricht-verhaal is geheel nieuw voor Yvette, dus geef haar even de kans om aan dat idee te wennen.

Koen Theys schreef op zaterdag 1 mei 2010, 23:20:


Volgens sommige bronnen is verbening hoefkraakbeen wel degelijk omkeerbaar. Ik ga nu niet zoeken, maar heb jij bij de hand waarop je baseert dat het onomkeerbaar is?

Dit klinkt kortaf, maar vriendelijk en normaal geinteresseerd bedoeld.

Koen Theys schreef op zaterdag 1 mei 2010, 23:32:


Ja, dat laatste lijkt me lastig.
Hangt er dus misschien van af in hoeverre verbeend, of proces omkeerbaar is?

Yvette Moleman schreef op zaterdag 1 mei 2010, 23:36:


Ik zal me proberen te herinneren hoe/wat/waar.
Zoals je je kan voorstellen ben ik ook als een dolle tekeer gegaan toen mijn paard verdoemd werd. Maar dat is nu alweer een poossie geleden, dus allemaal wat weggezakt.

Long John is een lange onderbroek.