eddy DRUPPEL schreef op maandag 26 april 2010, 17:09:


Wie zegt dat het zonder problemen was? Was jij erbij? Ik vraag me af, hoe oud werden die paarden?

Er zijn genoeg onderzoeksresultaten die aantonen dat het veelvuldig verplaatsen en veranderen van groepen bij kuddedieren (veel) stress oplevert en leidt tot gedragsstoornissen.

eddy DRUPPEL schreef op maandag 26 april 2010, 18:26:


Feit is dat het veranderen van kuddesamenstelling en het transport stress en onrust oplevert voor dieren, met name als je die 2 combineert en dan met name als je dat lekker vaak herhaalt.

Feit is bovendien dat Namkje WEL een gedragsverandering laat zien.

eddy DRUPPEL schreef op maandag 26 april 2010, 19:16:


Ik hecht meer waarde aan wetenschappers die dit soort dingen onderzoeken.

Oh, en, als jij iets ziet is het er wel MAAR als iemand anders iets ziet, is het er niet?

eddy DRUPPEL schreef op maandag 26 april 2010, 21:22:


Jij denkt dat wetenschappers alleen maar achter hun bureau zitten? Dan heb je het mis, Eddy. Ik zal wel eens wat bronnen bij elkaar zoeken morgen, als ik tijd heb.

Cindy Helms schreef op maandag 26 april 2010, 21:52:


Je hebt er moeite mee dat mensen hun paarden vermenselijken, maar volgens mij doe jij hier nu precies hetzelfde. Een paard die een ritje met de trailer en wat daarna volgt, als vakantie ziet? Vakantie is voor een paard een niet-bestaand iets.


Ze gaan graag op de trailer, maar Rock gaat nog wel weven wanneer hij stilstaat? Hoe vertelt hij je dat eigenlijk, dat hij graag op de trailer gaat? Of accepteert hij gewoon dat jij hem vertelt de trailer in te gaan, omdat hij jou als leider ziet?

Als je het hebt over projecteren van onze gevoelens op paarden, volgens mij gaan wij vooral ZELF graag met onze paarden op pad, lekker naar een andere omgeving bijvoorbeeld voor een inspirerende training. En we zouden maar al te graag zien dat paarden dat net zo leuk vinden als wij.

Een paard wat net de vreselijkste dressuurwedstrijd heeft gereden inclusief rollkur en sporenprikkerij gaat daarna ook rustig staan grazen als hij de mogelijkheid krijgt. Dan had hij ook geen last van de wedstrijd, toch?

Jullie hebben het over de grote invloed van verhuizingen en zijn het daar allemaal over eens... sommige paarden moeten daar weken of maanden aan wennen. Vergeet niet dat een trailerritje en een andere omgeving daarna voor een paard PRECIES hetzelfde is als een verhuizing. Een paard heeft er geen idee van dat hij daarna weer terug gaat.

In mijn ogen is een verhuizing minder belastend dan een 'ritje met de trailer en daarna tijdelijk bij andere paarden'. Het paard krijgt nooit voldoende gelegenheid om ergens te wennen, want tegen die tijd moet hij alweer terug of staat het volgende trailerritje alweer gepland.

Voor degenen die mijn verhaal gelezen hebben en het misschien leuk vinden om een update te krijgen:

Vanmorgen is er een dierenarts/chiropractor bij geweest. Lady zat inderdaad op 1 plek wel wat vast in haar rug en haar bekken stond wat scheef waardoor ze ook last had van hoofdpijn. Het was gelukkig niet heel ernstig allemaal. Ze was wonderlijk rustig en liet het in vertrouwen over zich heenkomen. Vooral de hoofdbehandelingen vond ze duidelijk erg fijn.

Het zadel waarmee ze de laatste jaren gereden is, is te lang en draagt niet genoeg. De kussens zijn bovendien nogal hard en bobbelig opgevuld, aan 1 kant ook gedeeltelijk kapot aan de binnenzijde. Dus dat zadel ga ik niet gebruiken. Haar oude zadel past wel beter (maar het is de vraag of mijn kont zich daarin thuis gaat voelen ), maar deze wordt nu gebruikt voor een andere, veel kleinere, pony. Dat ie daarop sowieso niet past is voor mij wel duidelijk, maargoed, de eigenaar zal wel geen nieuwe willen kopen. Dus ik denk dat ik de eerste tijd maar gewoon zonder zadel of met barebackpad ga rijden. Geen idee alleen of ik haar als ruim bewegende (klein uitgevallen) KWPN'er een beetje fatsoenlijk uit kan zitten zonder zadel.

Ik ben even gestopt met clickeren in de wei, ze kwam wel naar me toe, targetten ging prima maar zodra ik meer vroeg was ze weg. Ze moet eerst maar in alle rust uitvinden dat ik haar geen kwaad kom doen, dus ik wandel nu gewoon veel door de wei. En ze komt steeds vaker naar me toe en graast graag bij me in de buurt. Vindt het soms ook oke als ik haar aanraak, en dat wil ik steeds meer gaan uitbreiden, tot over haar hele lijf. En dan DAARNA maar eens oefenen met uit de wei halen. Het gaat langzaam en in kleine stapjes, maar we gaan vooruit!

Het is nu ook wel duidelijk waarom ze zo agressief was naar mensen wanneer ze in de kudde stond: ze is nooit goed gesocialiseerd. Heeft voor haar 3e iets van 1,5/2 jaar alleen gestaan. Daarna is ze verkocht aan de huidige eigenaar, waar ze in de kudde kwam te staan (overdag dan). Veel is er waarschijnlijk niet met haar gedaan de eerste 3 jaar van haar leven dus zowel mensen als normaal paardengedrag waren haar vreemd.
Plus dat ze vaak en heftig hengstig is, icm met hoofdpijn eventueel en dan nog het ongemak van het rijden/zadel...

Bij heel recent onderzoek is al gekeken naar (o.a.) de gezichtsuitdrukking tijdens het rijden om vast te stellen in hoeverre het paard verzet toonde, waaronder stand van de oren, ogen, mond... Ze zijn bezig hiervoor methoden te ontwikkelen waarover 'de experts' het eens zijn. Ik heb even gegoogeld, maar het rapport daarover is nog niet openbaar.

Spirithorses schreef op maandag 10 mei 2010, 12:15:


Ik weet het. Ik wilde alleen even aangeven dat onderzoekers ook voor paarden nu naar een gestandaardiseerde methode aan het zoeken zijn om de mate van ongemak/verzet van paarden aan te tonen tijdens de training, puur op basis van lichaamshouding. De gezichtsuitdrukking is daar onderdeel van, wat naar mijn mening een goede zaak is want er is veel uit af te lezen.

Ik heb een waarschijnlijk nogal dommige vraag, maar ik kom er zelf niet helemaal uit.

Mijn verzorgpaard (7 jaar) loopt al jaren mee met buitenritten, achter de kar aan met 2 van haar kuddegenoten ervoor. Volgens de eigenaar liep ze altijd gewoon mee. Wanneer ze alleen was, was ze de straat niet uit te krijgen

Ik verzorg haar sinds 2 maanden, heb eerst vooral grondwerk gedaan (ze was erg agressief) en het straatje op en neer gewandeld. Dat ging op zich goed, maar ze heeft een enorme angst voor motorvoertuigen groter dan de auto, vooral voor trekkers en vrachtwagens. Is dan aan de hand bijna niet te houden, ziet me niet meer staan, zet me aan de kant en is gewoon in paniek. Clickeren werkt dan niet want haar aandacht is niet bij mij.

Sinds vorge week ben ik voorzichtig begonnen met rijden want het moet er toch een keer van komen en ze wordt tonnetje rond.

Ze was ook al een tijdje niet meer te rijden in de bak (bij vorige verzorgsters), zodra je iets anders vraagt dan wat rond stappen steigert ze. Dat hebben ze 'opgelost' door er met de longeerzweep achteraan te lopen. Ik denk dat ze veel slaag heeft gehad, wat de problemen natuurlijk alleen maar groter hebben gemaakt. Dit probeer ik 'eruit' te clickeren door elk klein drafje te belonen, maar het gaat langzaam en ze toont vaak en veel verzet door te steigeren. Rug is nagekeken door een chiropractor en ze heeft een nieuw (tweedehands) passend zadel aangemeten gekregen.

Deze week ben ik 2x mee geweest op buitenrit, vooral omdat rijden in de bak nog niet erg opschiet en ze dat wellicht ook gewoon niet leuk vindt door allerlei slechte ervaringen in het verleden. En omdat iedereen (eigenaar + andere verzorgsters) zei dat buitenritten prima gingen. Eerste ritje was kort en ging goed. Tweede rit was een drama. Ze panikeerde verschillende keren bij vrachtwagens en trekkers en we raakten in erg gevaarlijke situaties verzeild. Bijna de doorgaande weg op gevlogen en bijna een wandelaar van de sokken gereden. Ik had er niks meer over te vertellen. Afgezien daarvan luisterde ze buiten goed naar de hulpen, aandraven, stoppen en sturen geen probleem.

Zowel aan de hand als onder het zadel is het dus eigenlijk te gevaarlijk om met haar de weg op te gaan.

Volgens de eigenaar kwestie van bit erin en zweep erover (dacht het niet ).

Mijn vraag is, HOE kan ik haar op een verantwoorde manier laten wennen aan trekkers en vrachtwagens? Het probleem is dat we de weg op MOETEN hier, er is geen rustig park of bos vlakbij, ze staat in hartje randstad.

Sorry voor het lange verhaal, maar mijn ideeen raken zo langzamerhand op. En als ik dit paard niet help dan zal ze uiteindelijk wel in de slacht eindigen. Andere tips over de training zijn ook ZEER welkom!

Jeetje Wil, dat ziet er wel heel anders uit dan in maart! Ik heb er geen verstand van wat het allemaal is, maar het is erg mooi zo'n zee van bloemetjes en grassen!

Bedankt voor de tips!

Coulash schreef op zaterdag 22 mei 2010, 10:26:


Hiermee sla je wel de spijker op de kop, dat kan inderdaad nog wel eens het grootste probleem zijn. Maar ik heb de eigenaar al te verstaan gegeven dat als hij wil dat er met de zweep gewerkt wordt, hij misschien maar op zoek moet naar iemand anders. Dat ik dat niet doe. Ik doe mijn stinkende best voor dat beest en steek er ontzettend veel tijd in, maar wat ik van hem meestal krijg is gezeur en gedram.

Bij een van zijn andere pony's is vandaag het ijzer onder de hoef vandaan gevallen omdat de hoefwand zo lang was gegroeid. Hele hoef aan de brokkels. Maar nee hoor, hoefsmid komt dinsdag en dat is snel genoeg, rijden zou ook nog wel gaan ook al zit het andere ijzer er nog wel onder..

Ik werk ook in kleine stapjes en ben al zo trots op haar, gezien waar ze vandaan moest komen. Ze doet zo haar best en dat is zo mooi om te zien!! Dat verkennen van enge dingen doe ik inderdaad veelvuldig met haar.

Verder ben ik continu aan het 'trainen' en belonen, voor naar me toekomen in de wei, hoofd laten aaien, hele lichaam laten aaien stilstaand en zonder vuile blik/slaan, idem in weiland (belangrijk!), laten poetsen zonder te draaien, stilstaan bij voetjes geven, opzadelen, opstijgen, goed meelopen, achteruit, enz. enz. Gewoon alle basisdingen. En ze gaat vooruit, stapje voor stapje!

Maar met rijden vind ik het moeilijk om een plan te maken. Voorlopig toch maar gewoon weer in de bak, het steigeren negeren en het goede belonen.

Gewoon wandelen gaat ook niet echt, door haar grote angst voor landbouwverkeer.

Vanmiddag hebben we geoefend met de trekker terwijl zij en ik in de paddock zijn, dit ga ik herhalen! Tot de trekker er ook op de weg gewoon langs kan. Uiteindelijk zal ik haar wel 'trekkermak' krijgen. Vrachtwagens oefenen wordt moeilijker want die heeft de eigenaar niet in zijn schuur staan. Trudy, hoe heeft die vriendin dat precies aangepakt, weet je dat?

Dank, mensen.

Vandaag zei degene die de trekker reed naderhand dat het wel leek alsof ze naar me toe kwam juist als ze bang was. En mijn dag was weer goed.

Soms voel ik me als zo'n moeder die trots is op elke scheet die haar kind laat. "Kijk, ze kan al omrollen !"

Lena wat erg. Veel sterkte met het verlies van jullie kereltje.

Als je nog niet genoeg vertrouwen hebt om helemaal bitloos te rijden, zou ik inderdaad ook gaan voor 2 hoofdstellen (1 met bit en 1 bitloos) over elkaar, of een hoofdstel bestellen waar je ook een bit aan kan hangen. Die zijn er in verschillende soorten en maten. Maar ik zou voor de 2 hoofdstellen over elkaar gaan, want dan kun je tenminste het hoofdstel bestellen die bitloos je 1e keus is.

Het is vooral bij jezelf waar dat knopje om moet op een gegeven moment, als jij het normaal vind is het voor je paard ook normaal is mijn ervaring. En ik ben met verschillende paarden van anderen zo hoppa in 1x zonder bit gaan buitenrijden zonder problemen. De enige waarbij het minder goed ging was een IJslander die gewend was met ontzettend veel druk gereden te worden (lees: hangen aan de teugels) wanneer hij moest tolten. Later bleek dat hij niet KON tolten omdat zijn zadel niet meer paste. Dat paard voelde bitloos ineens zijn vrijheid en wilde wel even lekker hard gaan.

De rest probeert misschien even of links en rechts nog steeds links en rechts is, en of omdraaien en terug naar huis gaan een optie is, maar als je gewoon consequent bent is dat binnen 10 minuten ook bekeken.

Als je de overstap nog te eng vindt, zou ik beginnen met het meer rijden op je zit en de teugels zoveel mogelijk met rust laten. Eenmaal je paard dat gewend is, zal bitloos ook geen probleem meer geven (voor zover het al een probleem zou geven).

Veel succes! Het is zo leuk en je gaat zo trots zijn als het eenmaal lukt en je bitloos met je paardje door de bossen kan!

Wat een ellende. Sterkte met nu ook weer Joris. Hopelijk krabbelt hij snel weer wat op.
Gelukkig is je varken weer aan de beterende hand nu, dat geeft toch hoop.