eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 23 april 2010, 23:44:


"Als ik je dan aantoon dat ik eigenlijk véél sneller op de juiste manier werk dan jij nog maar mogelijk acht ."

Wat een flauw en dom gedoe, Eddy (ja, nu schrijf ik wel een keer dat iemand onzin schrijft. Voor mij een primeur). Jij wéét helemaal niet wat ik mogelijk acht. Plus: het gaat toch vooral om het EINDresultaat?
En ja, natuurlijk wist en weet jij meer van de achtergrondsituatie van Jeen en Anja. Maar dan kun je toch gewoon aan de hand dáárvan uitleggen waarom jij gekozen hebt voor een bepaalde volgorde, ipv te reageren alsof ik belachelijke dingen schrijf.
Wel eens gehoord van meerdere wegen die naar Rome leiden? Nee, jij kent alleen je eigen route geloof ik. My way (= druppel-way) or the highway.

Karen

Suzanne Graauw schreef op zaterdag 24 april 2010, 8:13:



Zo'n twee jaar geleden had onze hond Fred een ernstige peesblessure. DA schreef voor dat hij om te beginnen 3 weken in de bench moest met continue een pootverband. Alleen er uit om te plassen en te poepen, en dat dan kort aangelijnd

Wij hebben ervoor gekozen om 3 weken lang niet met de bal te spelen en hem niet met andere honden te laten spelen, zodat rare sprongen en draaiingen zo veel mogelijk werden voorkomen. Daarnaast iedere dag gewandeld, hond gewoon los (dus lopend in alle gangen van rustig stappen t/m sprintje trekken). Wel tijdens de wandelingen een steunverband om de geblesseerde poot. Eerst 2 km per dag, in de derde week terug opgebouwd naar één tot anderhalf uur lopen.

Bij de controle na 3 weken was de DA aangenaam verrast door de vooruitgang. Om vervolgens wit weg te trekken toen ik vertelde hoe we 't hadden aangepakt

Ik zou absoluut niet durven te beweren dat beweging bij álle peesblessures een goed idee is!! Daarvoor ben ik beslist niet kundig genoeg. Maar als je er info over opzoekt dan blijkt wel dat verschillende artsen (ook in de sporterswereld) verschillend aankijken tegen hoe 't best om te gaan met peesblessures. Daarnaast ken je je eigen dier en kun je heel direct zien wat het resultaat is van rust versus beweging. Op die manier denk ik dat je prima een conclusie kunt trekken over wat voor jouw dier met die specifieke peesblessure het beste is. 't Kan ook fout uitpakken. Maar, met alle respect, dat geldt ook voor een advies gegeven door een willekeurige DA.

Misschien Suzanne, kun je iets doen met een steunverband? Ik gebruikte gewoon coflex. Dat mag zeker niet te strak zitten! Ik weet niet wat jij weet (en wat eventuele 'meelezers' weten) dus voor de zekerheid: coflex is elastisch. Je moet het per slag die je om het been wikkelt éérst zelf al goed uitrekken, van de verbandrol af, en dan niet te strak 1 slag om het been wikkelen. Vogende stukje uitrekken, weer wikkelen. Etc.
Als je het direct vanaf de rol om het been zou wikkelen is er een groot risico dat het te strak zit. Te strak belemmert de bloeddoorvoer en dat is het laatste dat je wilt. Veel te strak kan zelfs leiden tot serieuze problemen.

Ipv coflex zijn er vast ook prima alternatieven op de markt; misschien ook speciaal voor paarden?

Verder: ik heb bij m'n hond ook 1 tot 3x daags, zéker direct na het wandelen, de geblesseerde poot goed gekoeld. Minutenlang per keer, mbv tuinslang.
En ik gaf hem peescompositum; van de Groene Os denk ik. Of dat heeft bijgedragen aan het goede herstel is niet te zeggen. Ik denk van wel, maar denken is iets anders dan weten .

Hopelijk lukt het om die vervelende peesblessure van je paard er mettertijd helemaal onder te krijgen!
Karen