Nils Vellinga schreef op zondag 18 april 2010, 21:56:


Dat lijkt me ook wel te doen 12 uur. Praktisch gezien kom ik (en velen die hun paard op reisafstand hebben staan) dan op 10 uur sochtends en savonds. Mijn rijden zal dan naar de ochtend verplaatst moeten/kunnen worden, terwijl de middag mijn gewoonte is. 2 uur smiddags en 2 uur snachts is ook niet alles.


Ja dat kan wel, maar brengt weer andere nadelen met zich mee, zoals dat een passend kader niet eenvoudig te realiseren is, met duwende paarden en ongelijk hooi in de kist. Het zal wel kunnen, maar het hooi volledig in een net opsluiten is een stuk eenvoudiger te realiseren en goedkoper en dus meer geschikt voor 2, 3 of 4 bakken. In mijn idee zonder de gebruikelijke nadelen van hooinetten, in theorie althans, tot dusver. Overigens een net gespannen over een buis is een goed alternatief voor een metalen rek boven een kist. Ik hoor vaak dat het rek scheef geduwd word zodat er toch buitenom gegeten kan worden. Een constructie met glijstangen is de oplossing, maar die maken weer veel lawaai tijdens het gebruik als je ze vastklikt met karabijn haken. Vier leren riempjes verhelpt dat weer. Het blijft leuk knutselen


Klopt, het leren maken is geen straf natuurlijk. Echter waar vind je een net die kwa gif ook veilig is, dat zullen dan witte netten moeten zijn, denk ik die geschikt zijn voor etende dieren.
http://www.huck.nl/
http://www.nettenlijn.com/Tuin_NL_LowRes_2006.pdf
En op deze laatste site hebben ze ook wind en schaduw netten en nog veel meer.


Daar zit ik ook aan te denken.

Groet, Michiel

Die vermoeidheid Esther heb ik in het begin ook een tijdje gehad. Dat ging weg toen ik weer meer kcal ging eten. Ik hoef niet af te vallen, enkel van mijn suikerverslaving af te komen met gezonder eten. Wel dat gaat goed, ik laat alle zoets staan en kijk er niet meer naar om. Een klein beetje toestaan zou niet werken voor me, eens verslaafd altijd verslaafd Wel ben ik teveel noten gaan eten (zo voelde dat), en dat heb ik nu gehalveerd, door mijn wekelijkse voorraad in de kelder te zetten en daar dagelijks 1 kop uit te halen. En dat werkt ook. Het was met name de middag maaltijd die ik vulde met extra noten, daar heb ik nu een rijke salade (met diverse plantaardige vetbronnen) voor in de plaats gezet. Het voelt wel goed allemaal, eten met minder maagvulling lukt beter als ik meer te doen heb tussen de maaltijden. Minder eten niet om af te vallen maar omdat spaarzaam eten hoort bij de, blue zone leefwijze, van gezond oud worden.

Groetjes, maar weer
Michiel

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 21 april 2010, 10:49:


Zijn leerlingen zullen heel divers zijn, net zoals bij jou leerlingen. Waar Bent B. buitengewoon slecht in is. mag ook gezegd worden. En dat is dat hij geen grenzen stelt aan bit en spoor gebruik bij zijn leerlingen, oftewel geen betere manier weet hoe een paard te motiveren om met plezier mee te werken in de oefeningen. Wie weet dat wel? Eddy ik hoop dat je voor jezelf wel die dingen kunt combineren. Carolyn Resnick claimt ook een meester te zijn en een methode gevonden te hebben in het verkrijgen van vrijwillige medewerking, clicker training trouwens ook, het gaat om het kunnen laten zien natuurlijk en daar is het wachten op, althans bij de leerlingen.

Go Eddy

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 21 april 2010, 11:53:


Verhinderen op het moment zelf is nodig en direct een goed alternatief aanbieden.
Zo leid je een paard toch ook, achteraf toespreken is veel te laat. Vrijwillige medewerking krijg je van een paard gemakkelijker als je een band met het dier hebt. Of als je met 2 of meer paarden een buitenrit maakt en dan de oefeningen gaat doen, als iedereen in de juiste staat van mind is. Dan heb je geen dwangmiddelen nodig.

Marlies Sanders schreef op vrijdag 23 april 2010, 14:17:


Je ervaringen kloppen precies met alles wat ik tot dusver gelezen heb, van ervaren mensen die van alles al uitgeprobeerd hebben. Een net in een kist met kleine mazen werkt het best, en dan nog moet je 3 maal op een dag voeren, wil je weinig hooi zo veel mogelijk verspreiden (dat is dan het voordeel van het net) over 3 x 8 uur.

De frustratie van kleine mazen (tussen 3 en 4 cm) is in het begin, bij paarden die helemaal geen mazen gewend zijn. Had je eerst 5 cm dan is het makkelijker. Verstandig is dan ook om de eerste keer er bij te blijven staan en telkens plukjes hooi zelf door de mazen heen te trekken, dan hebben ze het snel door.

Toch moet het mogelijk zijn een net zo goed werkend systeem te ontwikkelen die het weinige hooi over 24 uur verspreid. Met alle voordelen van veel lopen, lage hoofdhouding (zonder zandhappen) en elk uur hooiaanbod zonder dat de mens het neerlegt. Dat moet toch te bedenken zijn! En goedkoop en simpel te maken, waardoor veel paarden/eigenaars het zullen gaan gebruiken. Willieieieieiiii waar ben je

Groetjes, Michiel

Karen Koomans schreef op zaterdag 24 april 2010, 23:20:


Ja zoiets zal het moeten zijn, stom dat ik daar niet eerder aan gedacht heb.
Gewoon een kist waarvan het deksel op een tijdklok open en dicht gaat
en zijn stroom krijgt van een zonnecel.

Zou een accu ook genoeg stroom leveren, om een deksel 24 maal op een dag
open en (na bv 15 minuten) weer dicht te doen? Het product van de video gaat 8 maal een tijd open en in 't donker slechts 1 maal, de zonnecollector kan niet meer aan. En dan het kostenplaatje voor 3 van die kisten, iemand een idee?

Tijdens het eten ook bewegen, dat aspect mag niet verloren gaan, een paard denkt misschien "Dóór eten straks gaat de klep weer dicht", het patroon van bewegen tussen de bakken die ik nu heb staan zal ik eens timen en bedenken hoe dit bewaard kan blijven?

Goed gevonden Karen.

Karen Koomans schreef op zondag 2 mei 2010, 21:22:


Ik zal de aanpak van Carolyn Resnick, zoals ik dat zie natuurlijk, hier naast zetten. Ter vergelijk, bij de oplossing van dit vang en halster probleempje. Dan ga ik even van de zelfde situatie uit ...

Wat er dan in volgorde ontwikkeld moet worden is, eerst een band, dan vertrouwen, dan respect, dan gewilligheid, dan aantrekkingskracht en tot slot samen van alles kunnen doen. Al die aspecten ontwikkelen zich gelijktijdig, maar ook zit er een volgorde in, bijv, zonder band vertrouwen en respect kun je beter wachten om samen iets te gaan doen. Maar ook al zou je dit negeren door direct samen iets te gaan doen, dan ontwikkel je ook een band, vertrouwen en respect. Wil je het grondig doen, dan begin je bij het begin.

Aangezien je een ander helpt, in haar weide met haar paarden, heb je zelf geen tijd om die eerste stap, laat staan alle stappen volgens CR te doorlopen. De eerste stap van een band opbouwen kan de eigenaar dus het beste zelf doen. Door in de wei te gaan zitten niets doen, een boek lezen bijv., waarbij het initiatief tot contact door de pony zelf gelegd word, het maakt niet uit hoe lang als dit duurt. Ze kan de komende week elke dag een uur doorbrengen met haar boek en paard. Evt kun je een draad trekken tussen die 2 groten en de kleine, waarbij verreweg de grootste ruimte voor de kleine is.

Vertrouwen ontstaat, als 2de stap, door tijdens dat uur ook telkens even rond te lopen. En daarbij de grenzen van de pony te respecteren. Door het paardje ruimte te geven en de ruimte te vergroten als je merkt dat ze dat aangeeft en rustiger onder is. Respect als de derde stap, ontstaat door haar weg te sturen als daar aanleiding toe is, ze kan het boek gaan opeten bijv. of te dicht bij willen staan naar eigen gevoel. Ze zal in dit stadium ook rustig moeten kunnen wijken, zonder bang te worden, als je dat vraagt met een paar pasjes leiden van achteren. Dit leiden van achteren ontwikkeld de volgende stap van gewilligheid.

Zo dan ben je al een paar weken verder, waarbij het opbouwen van een grondige basis veel belangrijker is dan kunnen halsteren. Uit die basis ontstaat alles vanzelf.

Groet, Michiel