Inmiddels ben ik er vrij zeker van dat ze een probleem in haar rug heeft. Vandaag hoorde ik van een van de andere verzorgsters dat ze bij het zadelen soms op haar achterbenen 'zit' en zo hard trekt dat het touw breekt. Eigenaar probeerde me weer te overtuigen met het verhaal dat er al een keer iemand naar haar rug heeft gekeken, een dierenarts (een echte professor, volgens hem ) en dat die niks kon vinden.

Wie weet in de buurt van Utrecht (ze staat in Harmelen, om precies te zijn) een goede osteopaat/fysiotherapeut/iemand die kan vaststellen wat haar mankeert? En heeft iemand een idee van de kosten? Dan kan ik dat eens aan de eigenaar voorleggen...

Afgezien van de rug, denk ik dat er ook hormonaal iets niet klopt. Ze schijnt bijna altijd hengstig te zijn (ik weet niet hoe uitzonderlijk dat is bij paarden?). Heeft daardoor misschien ook meer moeite met aanrakingen en poetsen op de achterhand? Ik dacht zelf direct aan bijvoorbeeld eierstokcystes, maar heb geen idee of dat veel voorkomt bij paarden. Misschien zijn er nog andere aandoeningen die de hengstigheid kunnen veroorzaken?

Ik wil zelf natuurlijk niet gaan dokteren met het paard, maar probeer wel uit te vinden wat er aan de hand is. Wat betreft haar rug, heb ik me opgegeven voor een clinic bij Mayke Bons (kent iemand haar?) voor het trainen van paarden met rugproblemen, waarbij je ook leert herkennen wanneer er wat er mis kan zijn.

Wat haar agressiviteit betreft, dat gaat al stukken beter! Vandaag kwam ze, voordat ik wegging, zelfs naar me toe toen ik even naar de wei liep. Aanvallen heeft ze niet meer gedaan. Gisteren heb ik wel 1,5 uur door de wei gewandeld voor ik haar fatsoenlijk (zonder het gevoel dat ik haar zou moeten 'grijpen') kon pakken. Vandaag was dat binnen 10 minuten gepiept! Vandaag was ze voor het eerst ook echt ontspannen, ze keek zelfs anders uit haar ogen. Dat ze me toch zo snel is gaan vertrouwen vind ik ook een teken dat de problemen uit haar rug komen, ze weet inmiddels dat ik niet van plan ben op haar rug te klimmen...

Karen, zoveel was er niet te filmen geweest hoor. Veel verder dan die filmpjes ben ik niet gekomen wat clickeren betreft (ben me nu druk aan het inlezen in het boek van Inge Teblick voor meer oefeningen). Ik heb het gewoon een beetje op gevoel gedaan tot nu toe, ook wat grondwerk a la Parelli en Voest en elke keer een stukje wandelen (ook al heeeel spannend voor haar). En ik heb haar een aantal keer weggestuurd als ze dreigend op me af kwam en dat heeft denk ik ook veel goeds gedaan. Ze weet nu mijn grenzen en ze weet dat ik haar niks aandoe en dat is kennelijk al genoeg.

Christel Provaas schreef op maandag 26 april 2010, 14:36:




Ik zou het niet onderschatten, hoeveel stress transport oplevert. Als je daaraan vastplakt dat ze daarna moeten wennen aan een andere omgeving, andere indrukken, andere paarden, en vervolgens weer TERUG moeten... Weer opnieuw in de trailer, weer wennen aan de eigen kudde, de verhoudingen opnieuw vaststellen, enzovoort. Natuurlijk kun je een paard best enigszins laten wennen aan transport, maar ik zou echt niet wekelijks mijn paard op transport doen. Een van de belangrijkste dingen voor paarden was toch 'veiligheid'? En halen ze die niet voornamelijk uit de eigen kudde?

Ik denk dat je goed naar je paard moet kijken en in dit geval kun je daaruit de best conclusie trekken.