Leonieke schreef op vrijdag 9 april 2010, 20:28:


Daar ik geen zak om papieren geef, heb ik ook maar na de aankoop gezien dat m'n merrie langs moeders kant inteelt was. Bijna broer en zus waren haar ouders, er scheelde maar één, de vaders van de grootmoeders waren verschillend.
Man, heb ik al miserie gehad met dat veulen...ze heeft enorm zwak immuunsysteem. Misschien ligt dat wel aan't feit dat de moeder inteelt is... schijnt wel dat de moeder een gezonde merrie is, dus ik weet het niet zeker...

zinzi_jewel schreef op maandag 29 maart 2010, 22:43:


Paarden zijn kuddedieren, ze hebben sterke sociale band met elkaar. Rouwen is maar een woord, maar ik denk dat ze toch wel moeten kunnen afscheid nemen om het te aanvaarden, net zoals olifanten dat doen. Heb daar ooit eens ontroerende beelden van gezien, in't echt ook ooit eens van een mannetjes eendje die bij het lijkje van het vrouwtjes eendje bleef staan...

Het is hier al eens langs geweest, pulp zonder suiker...
Ik geef Zupa van equifyt. Eten ze heel graag, zitten gras en kruiden cubs in en ook wat lijnzaad, lijkt me goed voor de darmflora...

Cindy Helms schreef op maandag 12 april 2010, 10:51:


Succes . Ik begin er ook terug aan, begin ook wat te herstellen van m'n operatie .
Eerst alles aanleren op de grond, wordt interessante weg af te leggen letterlijk...

Cindy Helms schreef op dinsdag 13 april 2010, 12:58:


Ow, wat leuk! Hij heeft er echt zin in! Ik denk dat ze het heel leuk vinden, spelen met mensen als het goed aangepakt wordt. Interessant, niet teveel zagen dus, goeie tip , maar zo zijn mannen nu eenmaal é, vrouwen niet teveel zagen maar to the point. Zo leren we weeral bij van de dieren voor in ons eigen leven
Amai zo'n eigenwijze shetter...grappig

Haha, wat een grappige conversatie
Ik weet niet waarom, maar ik heb hier bijna niets mannellijks rondlopen...mannetjes willen altijd dekken en de baas spelen (de katten en honden toch).
Als ze gecastreerd geweest zijn, worden echt aandachtvragertjes (ik hou meer van dat onafhankelijke). Ergens vind ik het ook zielig dat castreren, alhoewel sommige ruinen echt een hengstekarakter blijven behouden (zoals mijn Haflinger, die joeg andere mannetjes door de draad als ze aan z'n kudde durfde komen).
Ik hou meer van dat moeilijkere, subtiele, kwetsbare, en zorgzame van een vrouwtjesdier. Bij een merrie moet je het spel wat psychologischer spelen. ik heb altijd al beter kunnen omgaan met merrie's, ook bij mensen vind ik vrouwen leuker, gevoeliger en minder ego.
Ofwel heb ik teveel mannelijke hormonen...kan ook
En saaie merrie's? Ik heb hier juist van die gekke, speelse lopen. Hoop toch dat ze niet saaier worden met ouder worden.

Spirithorses schreef op woensdag 14 april 2010, 9:00:



Ik had twee ballen in een handdoek gedraaid en toen ik ze wou begraven, waren ze foetsie. De katten zullen een stevig maaltje gehad hebben