Karen, bedankt voor je reactie en de linkjes die je gaf. Ik heb het op dezelfde manier aangepakt als op die filmpjes (alleen de click vervangen voor 'yes') en dat ging bijzonder goed! Stond ze eerst nog wat oenig te kijken, algauw stond ze met haar oortjes naar voren bij mij en kon ik haar gewoon overal aanraken zonder vuile blikken of kontgedraai. Morgen ga ik op deze manier proberen als ze in de kudde staat, want dan is ze door niemand te pakken... Ben benieuwd.

Peter Donck schreef op vrijdag 9 april 2010, 19:56:


Ja, want iedereen houdt natuurlijk zijn paarden voor de vleesindustrie.

Bij inteelt heb je vooral meer kans op ziektes en aandoeningen die vrij zeldzaam zijn en waarvoor beide ouders het gen moeten doorgeven om het tot uiting te laten komen. Hoeveel groter de kansen op aandoeningen is weet ik eigenlijk niet... wel interessant.

Ik heb bij cavia's gezien dat inteelt op inteelt op inteelt leidde tot cavia's zonder oogjes. Ouders kwamen uit de dierenwinkel, waren vermoedelijk al broer en zus. Die kregen een nestje, 3 mannetjes. Pa en ma werden uit elkaar gehaald maar de broers bleven te lang bij ma (gewoon de 6 weken volgens het boekje.... zucht) dus zij werd bevrucht door haar zoon. Dáár de zoon weer van bleef ook te lang bij ma en vervolgens werden er 2 blinde cavia's geboren. De oogjes zaten gewoon dichtgeplakt. En wie weet wat ze van binnen allemaal nog meer mankeerden. Die cavia's zijn ook niet oud geworden.

Peter Donck schreef op vrijdag 9 april 2010, 20:38:


Ah, op die fiets, zet dat er dan bij.
Maar iedereen vegetariër: never gonna happen! Dus die paardjes kunnen voorlopig lekker in de wei blijven. En meer mensen komen er toch wel. En dan hebben de rijke mensen paarden en de arme mensen verzorgen dan de paarden van de rijke mensen want de rijke mensen hebben wel paarden maar nooit tijd. Net als nu.

Inmiddels ben ik er vrij zeker van dat ze een probleem in haar rug heeft. Vandaag hoorde ik van een van de andere verzorgsters dat ze bij het zadelen soms op haar achterbenen 'zit' en zo hard trekt dat het touw breekt. Eigenaar probeerde me weer te overtuigen met het verhaal dat er al een keer iemand naar haar rug heeft gekeken, een dierenarts (een echte professor, volgens hem ) en dat die niks kon vinden.

Wie weet in de buurt van Utrecht (ze staat in Harmelen, om precies te zijn) een goede osteopaat/fysiotherapeut/iemand die kan vaststellen wat haar mankeert? En heeft iemand een idee van de kosten? Dan kan ik dat eens aan de eigenaar voorleggen...

Afgezien van de rug, denk ik dat er ook hormonaal iets niet klopt. Ze schijnt bijna altijd hengstig te zijn (ik weet niet hoe uitzonderlijk dat is bij paarden?). Heeft daardoor misschien ook meer moeite met aanrakingen en poetsen op de achterhand? Ik dacht zelf direct aan bijvoorbeeld eierstokcystes, maar heb geen idee of dat veel voorkomt bij paarden. Misschien zijn er nog andere aandoeningen die de hengstigheid kunnen veroorzaken?

Ik wil zelf natuurlijk niet gaan dokteren met het paard, maar probeer wel uit te vinden wat er aan de hand is. Wat betreft haar rug, heb ik me opgegeven voor een clinic bij Mayke Bons (kent iemand haar?) voor het trainen van paarden met rugproblemen, waarbij je ook leert herkennen wanneer er wat er mis kan zijn.

Wat haar agressiviteit betreft, dat gaat al stukken beter! Vandaag kwam ze, voordat ik wegging, zelfs naar me toe toen ik even naar de wei liep. Aanvallen heeft ze niet meer gedaan. Gisteren heb ik wel 1,5 uur door de wei gewandeld voor ik haar fatsoenlijk (zonder het gevoel dat ik haar zou moeten 'grijpen') kon pakken. Vandaag was dat binnen 10 minuten gepiept! Vandaag was ze voor het eerst ook echt ontspannen, ze keek zelfs anders uit haar ogen. Dat ze me toch zo snel is gaan vertrouwen vind ik ook een teken dat de problemen uit haar rug komen, ze weet inmiddels dat ik niet van plan ben op haar rug te klimmen...

Karen, zoveel was er niet te filmen geweest hoor. Veel verder dan die filmpjes ben ik niet gekomen wat clickeren betreft (ben me nu druk aan het inlezen in het boek van Inge Teblick voor meer oefeningen). Ik heb het gewoon een beetje op gevoel gedaan tot nu toe, ook wat grondwerk a la Parelli en Voest en elke keer een stukje wandelen (ook al heeeel spannend voor haar). En ik heb haar een aantal keer weggestuurd als ze dreigend op me af kwam en dat heeft denk ik ook veel goeds gedaan. Ze weet nu mijn grenzen en ze weet dat ik haar niks aandoe en dat is kennelijk al genoeg.

Christel Provaas schreef op maandag 26 april 2010, 14:36:




Ik zou het niet onderschatten, hoeveel stress transport oplevert. Als je daaraan vastplakt dat ze daarna moeten wennen aan een andere omgeving, andere indrukken, andere paarden, en vervolgens weer TERUG moeten... Weer opnieuw in de trailer, weer wennen aan de eigen kudde, de verhoudingen opnieuw vaststellen, enzovoort. Natuurlijk kun je een paard best enigszins laten wennen aan transport, maar ik zou echt niet wekelijks mijn paard op transport doen. Een van de belangrijkste dingen voor paarden was toch 'veiligheid'? En halen ze die niet voornamelijk uit de eigen kudde?

Ik denk dat je goed naar je paard moet kijken en in dit geval kun je daaruit de best conclusie trekken.