Hier een aardige link (niet schokkend) over verschillende wijze van afscheid nemen van je paard en de werkwijze bij verschillende slachthuizen.

http://users.telenet.be/peter.ryckeboer/artikels/welzijn/afscheid.htm

Of je je paard laat inslapen of laat slachten is ook afhankelijk van de conditie van je paard. Een dier met zwaar kloliek, zware blessure of door ouderdom niet meer stabiel ga je niet meer een trailer in sleuren is mijn mening. Naast het feit dat je beperkt ben in de keuze van medicijngebruik. Ik heb meegemaakt dat een paard in een soort van hangmat 6 weken lang getakeld stond aan het plafond tot toevallig de wachttijd van het medicijngebruik voor het slachten verstreken was.

Ook laat je het niet creperen tot de opgegeven aanlevertijd van het slachthuis neem ik aan. Aangezien mijn paarden juist als zij zich niet goed voelen veel steun bij mij zoeken is het afgeven aan een slachthuis een no go area.

Aangezien wij trouwens onze dieren vanaf geboorte in kuddeverband houden vind ik het ook normaal dat het dier hier in de groep wordt ingeslapen en de andere afscheid kunnen nemen. Sommige van mijn paarden zijn al vanaf de geboorte bijna 20 jaar onafscheidelijk samen. Het op deze manier verscheuren van familie verbanden vindt ik weinig respect tonen naar het dier toe.

joop schreef op vrijdag 9 april 2010, 12:52:


Ik denk wel eens hoe meer maaier hoe fraaier.
Anda's en andere zuiderburen, Friezen etc. als er maar veel behang op zit.

Sommige goeroes zijn echter altijd gek op dit soort paarden (ik hoef hopelijk geen namen te noemen) hengst, bravour veel behang en waarschijnlijk in de jeugd al zo "netjes" opgevoerd dat je maar hoeft te kijken en ze wijken al. Makkelijk scoren, met een trekpaard merrie ziet het plaatje er heel anders uit.