Amar hebben wij van veulen af zoals ik al meermaals vertelde. Mijn paard hebben we nu zo een jaar of 3 a 4. Onze kudde is in de 10jaar dat Amar nu bij ons is al enkele malen veranderd van samenstelling. Toen Liske erbij kwam gaf het idee dat Amar nu nooit alleen kon vallen wanneer er iets veranderde binnen de kudde, me een gerust gevoel. Wanneer er een ruin in de groep staat, is Amar altijd diegene die aan hem plakt (de mannenzot
) en Liske werd helemaal geen vriendin. Vorig jaar stonden ze een jaar onder hun tweetjes en pas toen werden ze vrienden wat nu nog te zien is binnen de groep waar ze binnenkort ook weer bijna een jaartje samen mee staan. Een van de 2 Fjorden die bij ons kwamen was de leider van een kudde van 10 paarden en in haar rol erg gedreven. Controleerde erg haar kudde. Nu bij ons is ze eveneens leider maar veel minder heftig. Het is een vrij harmonieuse groep en wat ik nooit zag voordien, mijn Liske zet die 2 regelmatig aan tot echt spelen. Unbelievable. Buiten die leider is er geen enkel ander paard dat de neiging heeft zich als leider te willen uiten. De rangorde is aanvaard. Misschien is er een constante strijd bij jullie tussen de rangorde en heeft het niet zozeer te maken mt wel of niet een ruin in de groep? Een klooster nonnen is niet altijd een ideale gemeenschap maar hebben geen mannen nodig om de orde te handhaven. Ons klooster altans niet want moeder overste doet het goed en wilt geen jaloerse volgelingen
grtjes
Warboel
