Sandra van Bommel schreef op dinsdag 30 maart 2010, 9:46:


Oke mee eens, dank voor jullie feedback!
Luna is inderdaad geen agressief paard, en mijn aanpak was te vors, de overgang te groot, de paarden te hongerig, etc.

Tot dusver heb ik slechts een begin gemaakt met de rituals (zitten-rondlopen-een paar pasjes wijken vragen + belonen als ze me begroet met haar neus) en merk dat ze het wegsturen van een paar pasjes al minder gemakkelijk ging doen. De zweep gebruik ik hierbij niet, wel iets steviger lichaamstaal als ze die paar pasjes niet wou wijken. CR (Carolyn Resnick) zou denk ik wel de zweep gebruiken (als blinde stok) en daarmee verder gaan. En de paar pasjes uitbreiden naar leading from behind. Ik voorzie een erg boze Luna als ik dit zou gaan toepassen. Hoe doe jij dat Sandra heb je tips?

Groet, Michiel

Karen Koomans schreef op dinsdag 30 maart 2010, 23:03:


Dat was ook de eerste ct oefening die ik met Luna deed.
Simpel voer in mijn gesloten hand aanbieden en laten onderzoeken.
Raakte ze mijn hand niet meer aan Y E S en mijn hand met voer gaat open.
Zo leert ze al snel te wachten en voorzichtig aan te nemen.
Plus de Y E S en het principe dát wat je nú doet is goed.
Ct leren en tegelijk al beleefdheid, dat is een goed begin.

Om zoiets te filmen, zou een vertraagde opname er tussen ook duidelijk zijn.
En even tellen hoe vaak je dit gedaan hebt op dag 1 en ook laten zien hoe dag 2 en dag 3 gaat. Een nachtje er tussen geeft vaak met een sprong verbetering en
voordat een oefening zonder vergissingen gaat heb je ook meerdere dagen nodig.

Wil je ook met stem markeren? Dat heeft belangrijke voordelen, je hoeft niet in je zak te zoeken naar een clicker vanuit het zadel, tijdens het bekappen of waar je dan ook bent met je paard. Bovendien staat niet iedereen je vreemd aan te kijken met zo'n klikding.

Anja Seijn schreef op donderdag 1 april 2010, 8:39:


De term "mensen zijn vieze beesten" geeft aan dat "mensen flink in de war kunnen zijn", wij allemaal kunnen flink in de war zijn. We kunnen ons kind afbekken, slaan en afzonderen op de gang. We kunnen onze baby en peuter de hele nacht laten schreeuwen in zijn eigen bedje. We kunnen onze partner boos toeschreeuwen of slaan of dingen stuk gooien op de grond. Als een quizleider vraagt of we door willen gaan met stroomstoten te geven aan een mede quizzer, dan doet de overgrote meerderheid dat gewoon, onlangs nog weer eens bewezen. Van enkele kampbeulen uit wo2 is bekend dat ze erg vriendelijk waren tegen hun eigen kinderen en huisdieren. "In de war" is een term dat begrip kan brengen in dit zogenaamde onbegrijpelijke gedrag. Sterker nog als je dit gedrag niet begrijpt, ben je zelf ook in de war, en doe je mensen onrecht aan met je veroordeling en afzondering van hen. En ook dat is weer begrijpelijk en op te lossen. Mensen zijn liefdevol is een term die niet los staat van de term vieze beesten, beide zijn altijd aanwezig, het ene is aangenaam en een helder het andere voelt gefrustreerd en in de war.

Anja Seijn schreef op donderdag 1 april 2010, 16:18:


Je weet niet wat je zegt, je bent op deze manier in ellende, je blijft op deze manier in ellende en je versterkt alle ellende. Zo dromen veel mensen ... tot hun eigen ellende en tot de ellende van anderen .... zonder dat ze dit bewust zijn en zonder dat ze dit kunnen oplossen .. en met een goed en groot hart dát wél, dat blijft .

Sky schreef op donderdag 1 april 2010, 22:35:


Gewoon doorsturen naar de PvdDieren deze lijst!
Concrete waarnemingen (helaas niet van een arts, maar alla) zijn heeeel welkom daar naast inzichten en meningen.
http://www.partijvoordedieren.nl/content/view/209#reageer

Anja Seijn schreef op vrijdag 2 april 2010, 13:59:


Zonder begrijpen kan er geen messcherpe effectieve oplossing/verbetering zijn voor alle betrokkenen van welke misdaad dan ook.

Michiel schreef op zondag 28 maart 2010, 9:24:


Nog een filmpje van een andere vrouw die laat zien waar deze methode, als resultaat van de band met je paard, toe leid .. Zo'n paard berijden is natuurlijk ook fantastisch al zie je hier enkel samen dansen.
http://www.youtube.com/watch?v=5hPr8-1uglw

Coralie schreef op vrijdag 2 april 2010, 22:13:


Zo ken ik ook vele top basketballers die als een zoutzak rond lopen, in een absoluut slechte houding. Eenmaal op het veld weet je niet hoe super ze bewegen. Waarom energiek en correct als je met rondsloffen er ook komt, álles kan namelijk een gewoonte worden. Zonder de juiste mentale prikkel kunnen dat ook slechte gewoontes zijn. Hoe zou dat met een kudde wilde paarden zijn? En speelt de mogelijke kans op gevaar ook een rol in de juiste mentale prikkel voor goed bewegen?
Carolyn Resnick zegt dat (verwilderde) paarden ook (evolutionair aangeboren) de ruiter op hun rug willen hebben. Ook een voor mij nieuwe gedachtegang. Als ik naar Luna kijk dan zou dit verklaren dat ze zichtbaar tevreden is met bereden worden, vanaf de allereerste kaar af aan. Carolyn heeft 3 zomers opgetrokken met wilde paarden, die ook nog eens mensenschuw waren, doordat ze regelmatig opgedreven werden. Verschillende paarden boden de 3de zomer haar aan om plaats te nemen op hun rug. Bij een paard heeft ze dit ook gedaan. De leidmerrie van een groepje paarden, ook de leidmerrie van de verzamelde groepjes wilde paarden die soms allemaal bijeen door elkaar lopen. Die leidmerrie droeg haar naar de kudde toe en showde duidelijk dit bijzondere moment en bracht ook weer voorzichtig terug naar de heuvel van waaruit ze opgestegen was. Alle paarden waren zeer betrokken bij deze gebeurtenis, en in de de tijd daarna kreeg ze meer verzoeken van andere paarden om op te stijgen. Dit bevestigde haar idee dat berijden evolutionair ingeprent geraakt kan zijn bij de soort paard. Ik denk dat dit zou kunnen, er zijn wel veel meer verklaringen en ervaringen met andere diersoorten, waarbij vreemd gedrag soortwijd ingeprent is geraakt. Al of niet via genen dan wel via een collectief geheugen, dan wel omdat simpel het zien van de mogelijkheid de ervaring al toegankelijk maakt.

joop schreef op zaterdag 3 april 2010, 13:33:


De lach van ongeloof is je gegund
Daar begint elk nieuw idee mee, bij 30 procent van de mensen.
Ik weet het niet en hou 't open, dat heb ik gemeen met 10 procent ongeveer.


Dat zijn 3 mogelijke verklaringen van spontaan aangeleerd (voorheen soort vreemd) gedrag. Enerzijds genetisch doorgegeven, anderzijds opgepikt doordat een soort met elkaar verbonden lijkt (als miljoenen paarden bereden worden, pikken wilde paarden die mogelijkheid gemakkelijker op) en als laatste (meest nuchtere) verklaring is dat het zien van ruiters te paard, een onbereden paard voorbereid op het het zelf dragen van een ruiter.


Dat het mogelijk is, ja. Zoals ik eerder al zei, of CR liegt alles aan elkaar of ze heeft een heel stel bijzondere ervaringen opgedaan in haar leven.

Groet, Michiel

Spirithorses schreef op zaterdag 3 april 2010, 17:35:


Als er iemand is die niets voor waarheid aan neemt dan ben ik het wel.
"Ik weet het niet", is mijn favoriete positie met alles,
dat houd me open en nieuwsgierig.
Die sprookjeswereld zit bij alle gelovigen, zowel bij de "dat kan niet" als de "dat is zo".
En ja mensen kunnen zich erg goed voor de gek houden, vertel mij wat