Uit de meeste feedback berichten lees ik, dat mensen dit filmpje kennelijk heel anders bezien dan ik. Het gedrag van Joris, mijn gedrag. Het onderscheid tussen signalen (cues) en stimuli (in dit geval met name P+). En in welke mate mijn signalen verwarrend zijn of juist heel duidelijk voor een paard.

Laat ik beginnen om te zeggen met welke kritiek/feedback ik het wél eens ben.
* Het is gezien de doelgroep van het filmpje niet handig dat ik ook een clicker gebruik in dit filmpje.

Was deze oefening alleen bedoeld voor mij en Joris, dan vind ik het juist wel een goede keuze, de clicker erbij.

Ik gebruik de clicker vooral om een belonend alternatief gedrag te bieden. Want zo kun je de frustratie van een dier beperken, wanneer je ongewenst gedrag ontmoedigt.
Dus wanneer je een dier iets afleert (door P+, of door negeren); geef dan bij grote voorkeur direct de mogelijkheid om met ander – wél gewenst – gedrag, diezelfde zo gewilde beloning te verdienen.

In dit geval kan Joris wat van die zo gewilde grasbrok met geraspte appel verdienen door op mijn vraag/cue “kom” de gewenste reactie te geven. Aan het einde van het filmpje idem, voor volgen en achterwaarts.

Ik had ook kunnen clicken voor het braaf in het gevraagde tempo op de circkel gaan, in plaats van alleen clicken voor het opvolgen van het “kom” signaal. Achteraf bezien had ik dat een verbetering gevonden; dus meer mogelijkheden bieden voor alternatief gedrag dat wél een beloning oplevert.

Ter verklaring/verdediging: dit is de állereerste keer dat ik iets (een hele oefening die 4 minuten duurt) aanleer aan Joris op basis van P+.

Normaal gesproken heb ik geen druk nodig om Joris op de cirkel te krijgen. Ik heb het signaal waarmee ik dat vraag aangeleerd op basis van R+. En meestal vindt Joris het erg geining, voorál als ik min of meer in cadans met hem mee ren. En dan blijven we niet op een cirkel maar rennen meestal gewoon wat, samen.

Als Joris geen zin heeft om te bewegen, dán vindt hij die oefening vanzelfsprekend niet leuk. Normaal gesproken vraag ik hem dan ook niet. En nu tijdens dit filmpje heeft hij ook geen zin, want hij heeft geen zin om te bewegen en/of hij wil naar die etensbak.

Wie zich daar niets bij voor kan stellen, dat meerennen met “overdreven” lichaamstaal, maar dat wel zou willen snappen, raad ik aan om (eventueel nogmaals) naar het eerste boek en bijbehorende video van KFH te kijken; Dancing with Horses.
Of voor een korte impressie van dat soort lichaamstaal/ meebewegen dit filmpje: http://www.youtube.com/watch?v=mMBncWJcksk (vanaf minuut 1.15).
Of dit filmpje van Resnick, http://www.youtube.com/watch?v=-6SMYBuau28 (duurt wat langer, ruim 6 minuten).

Welke van dit soort lichaamstaal wordt opgevat door het paard als spel, of als ondersteuning, of juist als P+ ; dat luistert enorm nauw. Het is daarom dat ik al enkele malen gewaarschuwd heb tegen het wegsturen van je paard. Het kán wel en het kan zelfs leuk zijn voor het paard, maar om dat goed te doen moet je heel goed weten hoe je begint en meteen daarna of je al dan niet doorgaat en hoe dan. En je moet heel goed je paard kunnen lezen, aan de kleinste signalen kunnen zien of hij lol heeft of juist niet. Fálki bijvoorbeeld stuur ik nóóit weg, met reden. Jomanda ook niet. Joris en Donna en Juul wel, maar normaal gesproken alleen als ze zin hebben om te spelen/bewegen.

Verder; ik ben m.i. heel consequent.
Al het voer is van mij, totdat ik het aan Joris aanbiedt. Dán mag hij wat ik gegeven heb natuurlijk rustig opeten.

Of het nou gaat om voer dat nog in mijn heuptasje zit of om voer dat in de etensbak zit: Joris mag het pas opeten nadat ik het hem heb áángeboden.
Dat is het thema van deze oefening, maar het geldt precies zo (mbt heuptasje of jaszak), als ik andere oefeningen aan het doen ben waar ik voerbeloningen bij gebruik.

Er is geen sprake van dat ik sta te zwaaien of te dansen of wat dan ook dat “opjagend” is, op momenten dat m’n paard(je) met mijn toestemming staat te eten. Wie dat beweert heeft nmm érg slecht opgelet bij het kijken naar het filmpje en/of het lezen van de ondertitelende tekst.

Dat alles neemt niet weg dat de oplossing die ik gekozen heb – om een clicker erbij te gebruiken – in de context ongelukkig gekozen is. Want zo is de oefening niet geschikt voor een mens/paard combinatie, waar respect rondom voer juist een issue is, en clicker training nog niet gekend is. Dus gezien de doelgroep van het filmpje vind ik dat een domme fout van mij.

Later meer…

grt,
Karen

Anja Seijn schreef op zondag 28 maart 2010, 23:45:

Die indruk heb ik bij bijna al je reacties op berichten van mij, dat je "werkelijk waar geen enkel idee hebt" (einde quote). Omdat je niet de tijd hebt genomen om te lezen wat er werkelijk staat.

Idem als je iets schrijft over hoe volgens jou Hempfling is, of Nezvorov, of een picadero/Voest, of over ontwikkelingshulp, etc. Mijn indruk is dat je je (vaak) niet zo verdiept in het onderwerp, maar je hebt op basis van heel weinig informatie wél graag een scherpe mening klaar. Meestal blijkt al uit die mening al dát je niet goed of niet genoeg over het onderwerp gelezen hebt.

Meestal is jouw mening dan negatief, maar in het geval van picadero/Voest juist positief. Ik vind Voest voor een groot deel positieve dingen zeggen, maar als het gaat om join-up achtige oefeningen in een picadero, dan zitten daar nogal wat negatieve kanten aan, nmm. Als je daar meer over wilt weten, dan is het m.i. juist belangrijk om de mening van veel verschillende mensen goed te horen of te lezen, en dán je eigen mening vormen. Afijn, ieder leert op zijn/haar eigen manier en dat op zich is ieders goed recht.

Natuurlijk is het dus ook je goede recht om niet veel tijd te willen besteden aan bijvoorbeeld het lezen van mijn berichten, of het bestuderen van allerlei verschillende visies op paarden trainen, of welk onderwerp dan ook. Maar om maar half te lezen, of nog minder, en dan wél scherp negatief commentaar te leveren (niet alleen in deze draad), dát vind ik storend (stijlloos). 't Zelfde vind ik van toepassing op Eddy.

Karen

Nog een feedback/kritiekpunt, waar ik het mee ééns ben:

* Deze oefening kan gevaarlijk zijn dat als je dit wilt (na)doen en je daar onvoldoende zelfverzekerd staat en/of een paard hebt dat dat rondom voer agressief kan doen. Deze oefening, ook zónder de combinatie met clickertraining, bedoel ik.

Michiel schreef over het wortel-filmpje van Carolyn Resnick: “Ze maakt het dit paard niet gemakkelijk, neemt ook niet de tijd op dingen langzaam op te bouwen. Ze heeft wel resultaat met de hoge eisen die ze stelt en blijkbaar kan stellen aan dit paard. Kortom geen beginners voorbeeld om na te volgen.”

Ja, daar ben ik het mee eens Michiel. Als je niet precies weet wat je wilt, niet zelfverzekerd genoeg bent, en/of onvoldoende kunt aflezen aan het paard wat die ervan denkt en wat hij dus mogelijk het volgende moment zal gaan doen – dan kan dit inderdaad een gevaarlijke oefening zijn. In welke mate, dat hangt vanzelfsprekend ook van het paard af.

Dat is allemaal waar en *dát* vind ik een goed reden om ook Resnick’s filmpje niet in dit verband te gaan gebruiken.
___

Losstaande opmerking, die past niet zo in een ander bericht: op 1.00 en vlak daarna lijkt het misschien of Joris dan wél iets mag eten uit die etensbak?
Dat is niet zo. De bak is dan nog leeg. Ik pak de zweep op met m’n rechterhand (die handbeweging is niet dat ik eten neerleg). Ik heb al wel eten in mijn gesloten linkerhand, uit het tasje gepakt op 0.58. Pas op het moment dat ik de bak verzet heb, op 1.09, zit er lekkers in de bak.

grt,
Karen

Egon schreef:

Hét kenmerk van een join-up is dat het paard belet wordt om te vluchten. Daarom kan een join-up alleen in een kleine ruimte zoals een roundpen, picadero, of aan een longeerlijn. Joris kan hier ieder moment besluiten om weg te lopen; de wei is groot en Joris loopt gewoon los.

Tweede kenmerk van een join-up a la Monty Roberts is, dat het paard pas uitgenodigd wordt om naar de trainer toe te komen nadat het paard signalen van deemoed/overgave heeft getoond. Bij zo’n join-up moet je dus net zolang opjagen (terwijl het paard niet kan vluchten) tótdat het paard begint te likken en te smakken.

Dus bij een join-up speel je de jager (het paard is de prooi). Je verhindert vluchten en je jaagt net zolang tot het paard zegt “oké, jij hebt gewonnen”. Van dat soort overgave-gedrag is bij Joris geen spráke en ik ben daar ook absoluut niet op uit.


De ontvanger bepaalt of iets P+ is of niet. Iets is pas P (straf), wanneer het gevolg is dat de frequentie van het gedrag waarop het wordt toegepast, áfneemt.

Wanneer mijn lichaamstaal zegt: wég bij die etensbak, dat is P+. Oké, als je ook de lichaamstaal telt die vooral een signaalfunctie heeft (“ga weg bij die etensbak”, zonder dat ik Joris achtervolg o.i.d.), dan is het veel meer P+ dan 3x. Dat is waar en het is eigenlijk ook wel terecht om die ook mee te tellen - mee eens.

Het gedrag waarop hier P+ wordt toegepast is “etensbak te dicht naar mijn zin naderen” en het gevolg van deze P+ is afname in frequentie van dat gedrag. Aan het einde van het filmpje kiest Joris ervoor om op mijn vraag “kom” correct te antwoorden, in plaats van nogmaals te proberen of hij eten uit de voerbak (erg lekker, met wat geraspte appel erdoor!) kan snaaien. Dát is het effect van de P+-en (en R+-en) die ik heb toegepast.

Als ik op 1.09 op de positie was gaan staan waar ik sta op 3.06 (als ik opnieuw vraag aan Joris om naar mij toe te komen), dan was Joris op 1.10 naar de voerbak gerend. Op 3.06 kiest hij ervoor om naar mij toe te komen.

Dat resultaat heb ik dus bereikt in 2 minuten, met toepassing van zowel P+ als R+ (want komen als ik dat vraag wordt beloond, en naar de etensbak gaan wordt bestraft). Er is niet geknipt in het filmpje en ik heb deze oefening nooit eerder gedaan, behalve zoals beschreven mbt de kort durende "take 1" video opname.

Ik heb al vaker op het forum geschreven: P+ is niet mijn voorkeursmanier van trainen, maar als het om dingen gaat die te maken hebben met respect en/of (dus) het voorkomen van gevaar, dan pas ik soms wel degelijk P+ toe.

Liever zie ik te voorkómen dat je (ik) in dat soort situaties verzeild raakt, waar je vanwege je eigen veiligheid/ruimte P+ toepast. Dat kan ook voorkomen worden, als je goede leiderschapskwaliteiten bezit en de tijd neemt om dat wat je wilt leren in kleinere stapjes te knippen (set your horse op for succes).

Het is niet voor niets dat ik de situatie heel moeilijk maak voor Joris; als ik dat niet gedaan had had ik dit nooit kunnen filmen. Met grasbrok in de etensbak en ik pal naast die bak, was slechts één klein gebaar al genoeg om Joris weg te laten blijven. Dat was “video, take 1” en dat filmpje heb ik weggegooid, want er is vrijwel niets op te zien.

Pas toen ik het (te zien op het geplaatste filmpje) moelijk maakte voor Joris door én wat geraspte appel door de grasbrok te doen en al vrij snel zelf enige afstand te nemen van de bak en Joris er dan juist vlak langs te vragen, tóen kon ik laten zien wat ik wilde laten zien.

En natúúrlijk reageert Joris met “bokkigheid” om mijn P+. Het zou raar zijn als dat niet zo was. Immers P+ is straf. P+ roept angst of agressie op (vluchten of vechten).

Maar als je meteen een alternatief gedrag aanbiedt, waarmee het paard datzelfde zo gewilde voer wél kan bemachtigen, dan beperk je die frustratie/agressie. In dit geval is dat alternatieve gedrag iets dat Joris al kent, namelijk correct reageren op wat ik aan hem vraag middels lichaamstaal of gesproken commando (“kom”, “volg mij”, “achterwaarts”).
____

Veel mensen die nog niet clicker trainen én die een paard hebben dat opdringerig of zelfs agressief reageert rondom voer, haken af als de weg naar hun praktische doelen lang is of lijkt te zijn in hun ogen. Ze moeten dan beginnen met beleefdheid trainen (als ze 't goed doen). En in het lesmateriaal dat ik tot nu ken, komt daarna of gelijktijdig targetten, een oefening waar veel mensen het nut niet van inzien.
Het is reden nummer één die ik hoor, mbt waarom mensen stoppen met het clicker trainen van een paard. Hij doet 't niet, hij wordt er heel vervelend van.

Het is mede daarom dat ik mij afvraag of de kortere weg, middels P, gerechtvaardigd kan zijn mits goed toegepast en met als énig doel dat het paard zich niet langer opdringerig of agressief gedraagt rondom voer? Die etensbak is in wezen niets anders dan voer dat je in je jaszak of heuptasje hebt; het paard mag dat niet willen opeisen/afpakken. Hij mag dat voer pas hebben op het moment dat de trainer het aanbiedt.

Ik heb voor mijzelf nog geen definitief antwoord op die vraag, of ik vind dat in dit specifieke geval gebruik van P gerechtvaardigd kan zijn (en zo ja, hoe dan precies). Wegen de voordelen van het gebruik van P in dit specifieke geval op tegen de nadelen? Eventueel wel P- gebruiken om beleefdheid te trainen, maar geen P+? Naar dat laatste neig ik op dit moment, maar ik ben nog niet uitgedacht.

Al deze dingen (plus het onderstaande) wilde ik graag ter discussie brengen hier. En hoewel ik de discussie zoals die loopt niet op elk moment gemakkelijk vind om mee om te gaan zonder bloeddrukverhoging - dát die discussie op gang is, is wel duidelijk !

Tenslotte nog dit, als discussiepunt over de grote weerzin van clickeraars tegen P (straf), met name P+. Die weerstand heb ik óók, maar ik ben wel aan het nadenken in hoeverre die weerstand helemaal terecht is, en in hoeverre dat praktisch is als je graag wilt dat méér mensen met succes gaan clickertrainen. Vandaar deze stellingen:

Ongewenst gedrag negeren doe ik veel, zoals alle clickeraars. Maar éigenlijk is dat óók P maar dan in de allermildste vorm die je je kunt voorstellen.

Negeren heeft immers tot gevolg dat het betreffende gedrag in frequentie afneemt. De definitie van P+ is: iets onaangenaams toevoegen, om ongewenst gedrag te ontmoedigen.
Door te negeren neemt het ongewenste gedrag af. Dus kennelijk wordt negeren als onaangenaam ervaren. Dat is ook wel logisch, want het dier wil of verwacht een beloning in welke vorm dan ook, en krijgt die niet. Wat je toevoegt is: "niets" (niet reageren is óók een reactie die effect geeft).

Je kunt "negeren" ook P- noemen, ligt er aan vanaf welke kant je de situatie bekijkt. In dat geval zeg je dus: negeren is P- want het effect is dat het ongewenste gedrag afneemt. Het min-teken betekent dan dat je iets prettigs onthoudt aan het dier. Wat je wegneemt is, opnieuw: "niets" .

Ranghoger/ranglager wil ik ook nog graag bediscussiëren, maar dat komt later wel, wat mij betreft. Anders wordt het wel érrug veel (dat is het nu al!).

grt,
Karen

e m kraak schreef op maandag 29 maart 2010, 3:16:


Yup. Helemaal mee eens Egon!

En nu slapen... (ik althans wel)
Karen

Sandra van Bommel schreef op maandag 29 maart 2010, 8:53:


Ik waardeer je feedback Sandra!
Idem voor álle andere gegeven gegeven feedback in deze draad, inclusief de eerste reactie van Anja en van Eddy. Feedback en discussie is waar ik zelf om vraag. Daar heb ik wat aan, en hopelijk meer mensen.


Dat weet ik. We delen die “obsessie”


Ik snap wat je bedoelt. Zelf zie ik dat als ondersteunende signalen waarmee ik voorkom dat het paard al snel niet langer doet wat ik vraag (zie bijv. Hempfling’s Special Lunging techniek en Dancing with Horses). Maar als een paard geen zin heeft om te doen wat je vraagt, dan wordt iets dat ondersteundend bedoeld is, al heel snel P+.

Die ondersteunende signalen kunnen véél subtieler als het paard iets doet dat hij zelf ook wenst te doen op dat moment. Zie mijn toelichting in m’n vorige bericht, en de conclusie die ik zelf getrokken heb dat ik er - achteraf bezien - beter aan gedaan had om ook te clicken en te belonen voor het in het gevraagde tempo op de cirkel gaan. Zo had ik (veel) meer R+ kunnen toevoegen en dat zou m.i. een verbetering zijn geweest.

Voor mij is het - in de afgelopen 14 jaar - een nieuwe ervaring om te werken op basis van P+. Dat is te zien op het filmpje .
Toch, ik vind het een leerzame ervaring en ik geloof werkelijk niet dat Joris hier een trauma aan over gehouden heeft. Hij vond ongeveer 3.5 minuten van de in totaal 4 niet leuk. Om die reden zal ik dit beslist niet nog eens doen, maar ik ben blij dat het niet alleen negatieve dingen heeft opgeleverd. De discussie over het filmpje levert positieve dingen op. Ik zal in de tekst bij het filmpje ook een verwijzing toevoegen, naar de discussie hier.


Ja, dat is waar. Wat ik wil in het kader van dit filmpje is inderdaad om het dusdanig moeilijk te maken voor Joris, dat zich daadwerkelijk meerdere momenten zullen voordoen waarop ik met behulp van P+ aan Joris kan duidelijk maken dat het voer in de etensbak níet van hem is (tot het moment dat ik het aan hem geef).

Los van “filmpje maken” vond en vind ik het nuttig om af en toe, mits ik het hopelijk niet ál te dom aanpak, in de praktijk methodes te proberen die ik normaal gesproken niet gebruik. Want elke methode anders dan clicker training afserveren als “niet bruikbaar”, zonder het ooit in de praktijk geprobeerd te hebben, dat vind ik jammer.

Natúúrlijk zijn daar grenzen aan – ik probeer natuurlijk niet alles uit! Was de aanbevolen bewaak-het-voer-methode geweest “jaag het paard met behulp van sláán met een zweep weg bij de voerbak” dan had ik dat never nooit niet toegepast op één van mijn paarden of welk paard dan ook.

Veruit de meeste door anderen gebruikte/aanbevolen methodes hoef ik echt niet in de praktijk te proberen, om zó wel te weten dat ik die methode slecht vind. Concreet, welke technieken ik in de afgelopen 15 jaar wel in de praktijk met paarden heb geprobeerd, anders dan clickertraining: Parelli (ben ik héél gauw mee gestopt!), de special lunging en special leading technieken van Hempfling (die vond en vind ik nog steeds bruikbaar), speltechnieken geïnspireerd door mensen met wie ik privé email en het boek Empowered Horses van Imke Spilker (sommige van die technieken vond ik heel bruikbaar en andere niet).
En nu afgelopen zaterdag de “bewaak de voerbak”-methode ongeveer zoals Resnick, die ik als ik dat werkelijk wilde proberen met de brutaalste van mijn paarden moelijker moest maken dan slechts één maal met een armgebaar “ga weg/hou afstand” bij die bak blijven staan. Want dat leverde zoals al gezegd “take one” op, waar Joris onmiddellijk die boodschap begreep en respecteerde en hij, toen er niets anders meer gebeurde, heel terecht besloot om dan maar weg te lopen en elders hooi te gaan eten .

In een volgend bericht schrijf ik meer over mijn (gebrek aan) ervaringen met paarden.


Ik weet dat dat de mening van Ben Hart is, maar ik ben het er niet mee eens. Mijn mening: áls je al druk (P) wilt gebruiken, bied het dier dan gelijktijdig een alternatief wél belonend (R+) gedrag aan. Ik vind dat effectiever en diervriendelijker.


Die tekst stond er eerst niet. Ik heb de tekst bij het filmpje gisteravond laat aangepast, omdat ik me de feedback die hier werd gegeven over het mogelijke gevaar van de oefening ter harte heb genomen.


Zie toelichting hierboven.
Willen uitproberen, om meerdere redenen, hoe de P+ methode “bewaak-de-voerbak” kan werken. Welke voor- en nadelen er aan zitten.
Bezien of mensen die wél een groot probleem ervaren met een voer-agressief paard, misschien iets positiefs kunnen met een oefening zoals deze? Ik heb zelf dat probleem niet, maar ik hoor dat dat een veelvoorkomend probleem is. Dat veel mensen al snel geen voerbeloningen meer gebruiken, omdat hun paard er vervelend of zelfs gevaarlijk van wordt.
Welke mogelijke oplossingen voor dat probleem wel en welke niet aan te raden aan mensen met dat probleem, dat is mijn vraag en dat was mijn motivatie om dat in de praktijk eens uit te proberen, voordat ik op een site ga zetten wat ik wel en wat ik niet aanraad.

Later vandaag reageer ik op de andere dingen die je schrijft.
Nogmaals bedankt voor je uitgebreide feedback!

Karen

Naar mijn mening zijn er nog veel te weinig goede bronnen over clickertraining met paarden. Zeker als je kijkt naar alleen NL-talige bronnen. Wat er al wel is dat vind ik zeker goede bronnen (!), maar naar mijn - hier niet zo bescheiden - mening kan het nog beter, want vooral uitgebreider, en meer gericht op oefeningen waarvan de gemiddelde ruiter direct het nut in ziet, én gratis toegankelijk.

Als het gaat om clickertraining, heb ik ruim 13 jaar intensieve, professionele ervaring. Maar niet veel met paarden. Het is niet voor niets dat er nog geen begin online staat. Ik ben zoekend, denkend en uitproberend wat ik wel en wat ik niet op die site wil plaatsen. Pas als ik dát in een heel duidelijk kader heb, dan begin ik.

Dus, mijn doel met happypaard.nl is dat daarop een uitgebreide Nederlandse online gratis toegankelijke cursus komt, voor volwassenen, over clickertraining met paarden. Of iets breder geformuleerd, over paardvriendelijk trainen. Wie wil helpen met het daadwerkelijk gaan vormgeven en vullen van die site, gráág!

Op basis van jouw feedback en die van anderen ben ik in 2 dagen tijd al een heel stuk verder in m’n ideeën van wat ik wel en niet op die site wil zetten.
Over het “wel” had en heb ik al heel veel ideeën.
Maar de grens van wat NIET, die staat voor mij nog niet helemaal vast. Wel heb ik nu geconcludeerd dat ik het filmpje Joris en de Etensbak én het filmpje van Resnick met de wortelen en de hengst, niet op die site wil hebben.

Maar nu nog een alternatief, voor mensen die er tegenop lopen dat ze (nog) niet om kunnen gaan met een opdringerig of voeragressief paard. En ’t liefst een methode die niet alleen effectief is maar ook nog dombo-proof én die niet “heel veel” tijd kost.

Misschien blijkt dat dat te veel gewenst is, en dat ik beter geen consessies kan doen aan mensen die niet “zo veel” tijd willen stoppen in het trainen van hun paard. Dat zou goed kunnen, dat dat laatste mijn conclusie wordt !

Plus, ik weet nog niet wat ik in het kader van "know your species" wel en niet op de site zal ztten. Misschien alleen een lijst met aanbevolen boeken en sites, op dat gebied?


Dat ligt er aan van welke trainer, en wat er dan op dat filmpje te zien is. Ik ben zelf door ziekte nogal beperkt in wat ik momenteel kan. Ik kan o.a. momenteel helemaal geen auto rijden (epilepsie) en dus alleen filmpjes opnemen met paarden die hier binnen een straal van 2 kilometer of zo staan, en waarvan de eigenaar dat oké vindt.

Als ik (clicker) filmpjes kan en mag gebruiken van jou, of Piet, of Egon, Michiel, Cindy etc etc., die passen binnen het kader en het doel van die site, gráág!

Idem voor bijv. clicker filmpjes van bijv. Karen Pyor, zoals deze: http://www.youtube.com/watch?v=yqDKuq4d2Dc
Maar natuurlijk alleen als ik daarvoor toestemming krijg, en als het Engelstalige filmpjes betreft, ook toestemming om een NL'se vertaling van de tekst op mijn site te plaatsen.

Oók als ik niet door ziekte beperkt zou zijn, zou ik passende aanvullende clickerfilmpjes (en/of geschreven artikelen) héél welkom heten. Ik hoef beslist niet alles op mijn naam te zetten. Liever niet zelfs, want met de inzet van meerdere mensen kunnen we er nmm iets nog mooiers van maken.

grt,
Karen

Frans Veldman schreef op maandag 29 maart 2010, 17:19:





Super Frans , ik ben er blij mee!

Karen

Karen Koomans schreef op maandag 29 maart 2010, 15:05:


Het onderstaande is een reactie op mijn idee dat enkele forumdeelnemers bij mij vooral boekenkennis en weinig praktijkervaring lijken te vermoeden. En op de vragen wat ik nu eigenlijk wil met m’n nog te bouwen website(s).

Het is een omschrijving van mijn ervaringen tot nu toe, met dieren trainen in het algemeen en met paarden in het byzonder. Het is een vraag om wat meer begrip, zo kun je het ook lezen.

Wellicht onnodig om te vermelden, maar voor de zekerheid…: veruit de meeste forumdeelnemers hier reageren al heel meedenkend en begripvol. Dus die vraag om wat meer begrip is niet aan iedereen gericht; het is “slechts” een reactie op een aantal berichten van de afgelopen maanden die ik als “stijlloos” heb ervaren.

In een ver verleden, als tiener en tot en met ongeveer m’n 22e, heb ik héél veel paarden gereden. Enkele paarden ingereden en dóórgereden, dressuurwedstrijden gereden tot in de Z bij de pony’s en tot in de M bij de paarden, paarden die slipjachten liepen getraind (o.a. springen), ...

Maar dat alles voornamelijk met methodes die ik nu beslist niet meer zou gebruiken (werken met bitten, hulpteugels, etc.). Daar ben ik niet trots op natuurlijk – integendeel. Maar het past wel om het te vermelden, in een bericht over mijn ervaringen met paarden.

Na m’n 22e heb ik een paar jaar lang nauwelijks met paarden gewerkt. Later werd dat, geleidelijk aan, weer meer.

Tussen m’n 28e en 45e (dat is nu) heb ik met drie eigen paarden/pony’s gewerkt, en met ongeveer 10 paarden van andere mensen.

Daarbij zit één paard, een IJslander waar ik eerder kort iets over schreef, die ik als groentje in training kreeg (op verzoek vd eigenaar) en heb beleerd zoals omschreven in bericht #197251 .
Die overige circa 9 niet eigen paarden betreft de paarden van mensen (kennissen) die aan mij gevraagd hebben hen te begeleiden bij het leren toepassen van clickertraining bij hun paard. Sommige heb ik langdurig begeleid, anderen maar heel kort.

Ik ben (nu) bovenal een clickertrainer. Overtuigd sinds 1996.
In 1997 was onze hondenschool de eerste hondenschool in NL, die volledig overstapte op clicker training, als basis voor alle groepslessen en privelessen, heropvoeding, etc. Ik heb ons lesmateriaal geschreven en gefilmd, en een boek geschreven over clickertraining mbt honden.

Met honden heb ik bergen ervaring. Met állerlei methodes, want al vóór 1996 werkte ik veel met honden. Ik gaf toen o.a. - als hobby - enkele uren per week les, op een hondenschool van iemand anders.

Begin ’97 startte onze eigen hondenschool. We hebben die stopgezet in de zomer van 2008, met als belangrijkste reden de wens van mijn partner Gert om na 11 jaar hondenschool een ander bedrijf op te zetten, in een heel andere branche.

In de tijd dat we onze eigen hondenschool hadden richtte Gert zich vooral op de “gewone” lessen en ik vooral op hertraining van probleemhonden.

Hertraining en wat privelesjes op afpraak was voor mij meestal te doen qua gezondheid. Het geven van groepslessen meestal niet. Omdat je bij groepslessen veel meer telkens je aandacht moet verplaatsen, en je moet kunnen concentreren te midden van (soms) veel drukte. Door neurologische problemen kan ik dat niet meer. Met die beperking, en andere beperkingen, heb ik ook nu nog te maken.
Is niet zo zielig hoor, ik ben een gelukkig mens! Maar ik vraag hier regelmatig om met mij mee te denken, en daarom vind ik het handig als jullie dan enig idee hebben van wat ik wel en niet kan.

Ik had na de sluiting van onze hondenschool kunnen kiezen voor het doorgaan met hertrainen van probleemhonden (o.a. asielhonden die als niet plaatsbaar werden beschouwd), maar om verschillende redenen heb ik besloten om dat niet te doen. Althans, láng niet meer zo intensief als de afgelopen 12 jaar.

In de hondenwereld is er de laatste circa 14 jaar gelukkig al enorm veel veranderd, ten gunste van hond-vriendelijk trainen. Mede daarom ligt mijn focus nu meer op het willen bijdragen aan zulke veranderingen in de paardenwereld.

Natuurlijk heb ik niet de illusie dat ik op wereldschaal veel kan betekenen. Dat hóeft ook niet; ieder paard die mede dankzij mij voortaan een (wat) beter leven krijgt, is er één!

grt,
Karen

Tineke Nolet-Verdel schreef op maandag 29 maart 2010, 19:10:


Leuk !



Ja, ik ken het en het is inderdaad een heel mooie DVD en oefening. Fálki, waar ik veel frequenter mee train dan met Joris, kan ik ook zulke dingen vragen (en hij doet 't dan ook ).

Wat dat betreft is het wel mooi (praktisch) dat ik m'n ezeltjes heb die wel clickertraining kennen maar bijna geen oefeningen die zijn aangeleerd met de clicker, dan Joris die iets meer kent, en Fálki die veel meer kent.

Plus hier vlakbij huis nog een hoop andere paarden en pony's die geen clickertraining kennen en qua niveau van wat ze aan oefeningen kennen varieren van "nog niets" tot en met "Z-dressuur". Als ik medewerking krijg van een aantal van die mensen (ik denk dat dat wel gaat lukken, een aantal van hen zijn met hun hond ex-cursist van onze hondenschool), dan heb ik nog meer paarden en ponies die ik kan filmen voor bepaalde oefeningen. En evt. ook hun eigenaren, als die de betreffende clicker-oefeningen zelf willen en kunnen doen.


Ja, mee eens. Toch, ik doe het graag beide, ook afhankelijk van het paard. Met Fálki doe ik alles in rust, maar vooral met Joris en soms met Juultje vind ik het ook leuk om soms heel wild te spelen en te rennen. Afhankelijk van mijn bui, en hun bui .

Idem met m'n hond, Fred. Daar kan ik ook mee trainen en spelen vanuit een geconcentreerde rust, als ook vanuit een gezamenlijke lekker wild gék doen. Weer afhankelijk van ons beider stemmingen, en natuurlijk ook van wat ik hem op dat moment wil leren (als dat van toepassing is).
Dat laatste geldt natuurlijk net zo goed voor paarden. Leren stilstaan bij het opstijgen moet vanzelfsprekend vanuit rust, maar leren apporteren of voetballen etc. kán ook lekker wild, als het paard dat ook leuk vindt.


Ook mee eens .


Beginnend bij beginnende clickeraars, maar uiteindelijk tot en met oefeningen voor (ver)gevorderde clickeraars. En ik wil vooral - zo goed mogelijk als ik maar kan bedenken - oefeningen uitleggen en laten zien die aansluiten bij wat de gemiddelde paardeneigenaar graag wil van zijn of haar paard.
Bijvoorbeeld paard laten stilstaan bij het opstijgen, paard netjes aan een doorhangend touw laten meelopen aan het halster, overgangen vragen met paard aan longerlijn of loslopend, overgangen rijden, vierkant halthouden, galopwissels, zijgangen, schriktraining thuis en op buitenrit, etc. etc.

In een apart "hoofdstuk" wil ik wel aandacht geven aan dingen die vooral te maken hebben met spel, en/of met de interactie tussen een mens die niet zo nodig (altijd) hoeft te rijden en zijn of haar paard. Daar passen dan wel oefeningen zoals spelen met een bal, apporteren, spaanse pas (aan de hand), etc.

grt,
Karen

Frans Veldman schreef op maandag 29 maart 2010, 22:41:


En die van mij ook !
Een prachtige plek voor deze woorden, want op een goed bezochte site.

Karen