muriel schreef op vrijdag 26 maart 2010, 14:05:

Stom, Goelag moet natuurlijk zijn Doema maar goed in praktijk
is er vaak weinig verschil in uitvoering.

Hier voor de liefhebbers een aardig interview over het idiote beleid
van injecteren in Nederland. Voor sommige mensen wellicht bekend voor
velen onder ons waarschijnlijk nieuwe kennis.

http://www.youtube.com/watch?v=MOiv1JAib-E

Quarter halterhorse:

http://www.youtube.com/watch?v=ArEKTZGzE3M

Ik ben ooit op een halter stal geweest. Moest het neusje van de zalm zijn
de jaarlingen zagen eruit als 4-jarige. Ze doen mij nog het meest denken
aan canned beef. Vierkant en al het leven is er al uit.

En dan vergeten we nog even Hypp en andere fokfoutjes die bij quarters voorkomen.

http://www.youtube.com/watch?v=dik6yFeBFag&feature=related

Dit is een beter voorbeeld, kijk en verbaas, dit zijn nog babies.

http://www.youtube.com/watch?v=jfzEbtyU6f0&feature=related

Ik denk dat het beeld Sandra in Zweden schetst de kleine noodslachterijen zijn
vaak bij een kleine slager achter de winkel. Op een heel enkele plek na is dit in Nederland
helemaal niet meer mogelijk. Hier komen ze toch echt in de fabrieken terecht en anders op transport naar Italie. Of zoals wel vaker is gebeurd via de achterdeur toch nog even de handel in om dat hij er toch nog iets beter uitziet als de vleesprijs.

Trouwens het verhaal is niet specifiek voor Belgie hier in Nederland is precies hetzelfde.
Zolang je niet de exacte herkomst van je vlees weet (zoals b.v. vleespakketten van natuurbeheerorganisaties) of in de snackbar komt werk je hier persoonlijk gewoon aan mee.
Als je echt zeker wil zijn en toch vlees wil eten stel ik voor je eigen dieren op te fokken, te slachten en zelf te eten. Alle andere loze opmerkingen van ik vind het zo erg maar maar ik blijf gewoon vlees eten vind ik hypocriet. Maar ik zal wel weer te direct en onredelijk zijn.

Hier een aardige link (niet schokkend) over verschillende wijze van afscheid nemen van je paard en de werkwijze bij verschillende slachthuizen.

http://users.telenet.be/peter.ryckeboer/artikels/welzijn/afscheid.htm

Of je je paard laat inslapen of laat slachten is ook afhankelijk van de conditie van je paard. Een dier met zwaar kloliek, zware blessure of door ouderdom niet meer stabiel ga je niet meer een trailer in sleuren is mijn mening. Naast het feit dat je beperkt ben in de keuze van medicijngebruik. Ik heb meegemaakt dat een paard in een soort van hangmat 6 weken lang getakeld stond aan het plafond tot toevallig de wachttijd van het medicijngebruik voor het slachten verstreken was.

Ook laat je het niet creperen tot de opgegeven aanlevertijd van het slachthuis neem ik aan. Aangezien mijn paarden juist als zij zich niet goed voelen veel steun bij mij zoeken is het afgeven aan een slachthuis een no go area.

Aangezien wij trouwens onze dieren vanaf geboorte in kuddeverband houden vind ik het ook normaal dat het dier hier in de groep wordt ingeslapen en de andere afscheid kunnen nemen. Sommige van mijn paarden zijn al vanaf de geboorte bijna 20 jaar onafscheidelijk samen. Het op deze manier verscheuren van familie verbanden vindt ik weinig respect tonen naar het dier toe.

joop schreef op vrijdag 9 april 2010, 12:52:


Ik denk wel eens hoe meer maaier hoe fraaier.
Anda's en andere zuiderburen, Friezen etc. als er maar veel behang op zit.

Sommige goeroes zijn echter altijd gek op dit soort paarden (ik hoef hopelijk geen namen te noemen) hengst, bravour veel behang en waarschijnlijk in de jeugd al zo "netjes" opgevoerd dat je maar hoeft te kijken en ze wijken al. Makkelijk scoren, met een trekpaard merrie ziet het plaatje er heel anders uit.