samantha visschers schreef op maandag 22 maart 2010, 20:41:


Wat voor dieet krijgt dit paard precies. Wat voor "speciaal voer"? Hoe lang ben je al met dieet bezig? Hoeveel is je paard al afgevallen? Wat voor beweging krijgt hij? Zet eens een foto in het album aub, van die grasbuik.

Spirithorses schreef op dinsdag 23 maart 2010, 10:30:


Zo zie ik het ook! Paarden lopen hier in en uit, en bij wat binnenkomt zit echt vanalles, ook totaal gestoord overkomende paarden. Na een tijdje komt het altijd weer goed, als ze hun draai gevonden hebben, verlost zijn van eventuele pijn en ellende, worden ze allemaal prettig in de omgang. Zelf Gigi, de merrie met de sarcoides: zij was een nogal
nerveus paard, dat zodra ze een halster of touwachtig ding zag aan de andere kant van de wei stond. Nu is alle angst verdwenen en is ze lief en geinteresseerd in mensen, terwijl ze toch regelmatig intraveneuze injecties krijgt die ze niet waardeert, ivm met de behandeling van haar ziekte. Ik ben echt verbaasd want bij haar dacht ik echt dat het een probleem zou worden haar vertrouwen te winnen.

Gea R schreef op dinsdag 23 maart 2010, 11:39:


Zelfs als iemand handelt met de beste bedoelingen is dat geen enkele garantie dat het ook goed gaat. De beste bedoelingen kunnen overschaduwd door allerlei factoren: boosheid, frustratie, schaamte, angst, ongeduld, narcisme, te veel om op te noemen. Mensen slaan hun paard (of kind) omdat ze geen andere oplossing meer weten. En in de paardenwereld is het helaas nog algemeen aanvaard om een paard als je het nodig vindt te slaan. Topruiters zien hun paarden graag, maar de vraag is: waarom? vanwege de prijzen die ze kunnen verdienen? uit ijdelheid? tot zo'n paard te oud is om nog op top niveau te presteren, dan is het al snel uit met de liefde.

Spirithorses schreef op dinsdag 23 maart 2010, 11:56:


Helaas Pien: tijd en geduld, daar ontbreekt het meestal aan. Resultaat en succes zijn meer in. Als mensen eens wat meer tijd nemen om te leren en te accepteren, dat zou al een hele stap voorwaards zijn. Zoveel dingen komen vanzelf goed, als je het maar de tijd geeft.
Ik begrijp trouwens ook niks van trailer-laden sessies met publiek enzo. 1e: hoe is het paard daar op die sessie terecht gekomen? waarschijnlijk komen lopen of zo? dan wordt het door een goeroe in de trailer gedwongen, het ziet geen andere uitweg, wordt weer naar huis getransporteerd en de eerstvolgende keer dat hij op de trailer moet staakt het al weer. Wie verbaasd is mag het zeggen. Terwijl thuis oefenen in een rustige omgeving zo makkelijk is. Ik heb al heel wat treurpieten opgehaald, en ben nooit zonder het paard naar huis gegaan. Niet met taktiek of zo, maar gewoon met wat tijd en geduld. En met de zekerheid dat ik niet zonder paard vertrek.

Daisy Buunk schreef op dinsdag 23 maart 2010, 14:57:


Koorts? het kan van alles zijn, oa nierstenen, blaasstenen, piroplasmose, hopelijk heb je snel uitslag van de bloedtest.

Maria Delavega schreef op donderdag 25 maart 2010, 10:53:


4,7 is nogal zuur. Weides op bosgrond zijn meestal zuur. Compost is echter basisch, pH rond de 8. Bladcompost is niet zuur, bladcompost heeft wel heel veel tijd nodig om te composteren. Bosgrond is zuur: de calcium zit in de bomen. Ontbossen is calcium afvoeren. Vogels brengen met hun uitwerpselen de calcium weer terug. In opschot en bv bramenbosjes zitten veel vogels, zo komt de kalk weer langzaam terug. Natuurlijke ontbossing is bosbrand, de calcium wordt dan niet afgevoerd maar is weer beschikbaar. De natuur streeft altijd naar bebossing. Als er geen schapen op de hei lopen wordt het automatisch een berkenbos.
In zuring zit oxaalzuur. Niet alle zuringen worden gegeten. Veldzuring (oseille) rumex acetosa, wordt in FR nog steeds in de moestuin gekweekt om sla van te maken of in de omelet te verwerken.
Er zijn veel verschillende soorten zuring, (rumex) geen kieskeurige planten, dus je vindt ze op verschillende grondsoorten en bij verschillende vochtigheid. Ook ruderaal of in onrust gebieden gedijt de plant goed. (wegbermen, bouwterrein, industrieterrein en overbetreden postzegelweitjes)


Hier weet ik niks van maar het zou me verbazen als dit wetenschappelijk is.

Nataschadevreede schreef op donderdag 25 maart 2010, 11:22:


Lang lang geleden studeerde ik biologie, en ik heb nu een klein kwekerijtje in FR, heeft niks met de studie te maken maar met het feit dat het handig is een beetje geld te verdienen.
Mijn belangrijkste werk is: zie homepage.
Ik heb er een hekel aan als klakkeloos wordt aangenomen wat wordt beweerd, want de grootst mogelijk onzin kan zo jaren geloofd worden. Ik las bv eens een discussie op een paardenforum waar mensen diverse middelen bespraken tegen luis op paarden, allerlei merken passerden de revu zonder dat iemand opmerkte dat ze het allemaal over deltamitrine hadden. Toen ik dit op het forum poste kreeg ik het antwoord: dat kon wel waar zijn, wat ik naar voren bracht, maar toch waren ze zeker dat het ene middel anders werkte dan het andere. Zo'n forum, dat vind ik een ramp.

Nataschadevreede schreef op donderdag 25 maart 2010, 12:02:


Joop is de naam van mijn poes. Tot nu toe had ik altijd wel een poes rondlopen die Joop heette, maar de laatste is onlangs overleden. Ik kan slecht namen onthouden en toen ik vroeger een blauwe maandag voor de klas stond was dat een ramp. Ik noemde toen alle leerlingen Joop, dat werkte uitstekend, want als ik riep: he Joop opletten, gold dat voor iedereen.

Nataschadevreede schreef op donderdag 25 maart 2010, 12:00:


Een kleine stichting die zo veel mogelijk doet aan opvang van honden, katten en paarden en allerlei andere dieren, mensen ook wel.


Het is heel dankbaar werk. Ik zie steeds weer afgeleefde paarden binnenkomen, vaak nog niet eens 10 jaar oud, en die knappen dan op door in de kudde rustig zichzelf te kunnen zijn. Gelukkig zijn er de laatste tijd weinig paarden bijgekomen zodat ik weer wat tijd voor mijn eigen paarden heb.

Piet schreef op donderdag 25 maart 2010, 12:40:


Moet je wel het geduld hebben al die stempels uit die crocussen te verwijderen en te drogen. Mijn fijne motoriek is ontoereikend, beter afgestemd op bekappen van hoeven, al moet ik daar tegenwoordig ook vaak een bril bij op zetten. Maar misschien verdient saffraan zo goed dat je al snel iemand in dienst kan nemen. Heeft weer als nadeel dat je vroeg op moet omdat je personeel voor de deur staat.

Spirithorses schreef op donderdag 25 maart 2010, 12:20:


Ik vind het ook om te lachen maar het maakt ook duidelijk waarom ik liever zie dat mensen het over de chemische produkten hebben. Er zijn bv enorm veel merken ontwormers te koop, kijk je naar de inhoud dan is er ineens veel minder variatie. (makkelijk schema op deze website te vinden)

Maria Delavega schreef op donderdag 25 maart 2010, 23:29:


Kruidig hooi is toch ook weer zo'n omschrijving waar je niet veel aan hebt, het duidt in jouw voorbeeld voornamelijk aan dat het lekker ruikt, maar dat zegt niet veel over de samenstelling. Kruidig doet toch een beetje denken aan keuken gebruik en medicinale eigenschappen. In feite moet je misschien spreken over hooi met meer (hogere) planten tov grassen, al is dat ook vrij vaag.

e m kraak schreef op donderdag 25 maart 2010, 21:59:



In Nederland moet je echt wel met een lampje zoeken wil je nog een wei vinden waar een natuurlijke vegetatie staat. Vroeger (voor de doorbraak van chemische bemesting) vond men in een wei gemiddeld 120 soorten, nu gemiddeld 8! De vegetatie past zich aan aan de grondsoort maar tegenwoordig is de mens grotendeels verantwoordelijk voor de samenstelling van de bodem. (al blijft klei wel klei) Uniforme weides, je kan aan het uiterlijk al van een afstand zien welke soorten in een wei staan. Eenvoudig voorbeeld van vegetatie aanpassing aan bodem en gebruik kent iedereen: bij hekken van weides vindt je de zg tredvegetatie: oa varkensgras, weegbree, straatgras.
Wil je terug naar een meer gevarieerde weide moet je de bodem verarmen, bv door te hooien en afvoeren. Langzaam maar zeker komen verschillende soorten dan terug.
Op niet overbemeste grond vind je reukgras, dit is het gras dat aan hooi die "kruidige" geur geeft.
Voor hoge produktie zijn bemeste weides handig, voor consumptie door grazers niet. De koe gedijt ook beter op armere grond met gevarieerdere vegetatie. Voor koeien is het economisch belang groter dan de gezondheid, want een koe haalt de 10 jaar maar zelden. Voor paardenliefhebbers ligt het belang heel anders. Het is ook daarom dat ik nooit zou overgaan op ploegen en inzaaien van een wei. Het resultaat is gewoon ongeschikt voor paarden. Maar in het overbevolkte NL (qua paarden en mensen) lijkt het een snelle oplossing.

Martina schreef op vrijdag 26 maart 2010, 10:23:


Een van de bekende in DE is Hiltrud Strasser, haar methode is omstreden maar zij breekt wel een lans voor het meer natuurlijk houden van paarden.

Karen Koomans schreef op vrijdag 26 maart 2010, 1:32:


Een bit doet ALTIJD pijn in de mond van een paard. Het ijzer op de scherpe rand van de kaak allen beschermd door een dunne laag tandvlees is zowiezo akelig. Afgezien nog van het risico dat je neemt om per ongeluk een ruk aan de teugels te veroorzaken door bv van je paard te vallen en de teugels in je hand te houden. Of simpele ongelukjes als een paard dat op zijn teugel trapt, of een teugel die aan een uitsteeksel blijft haken. Dit is met een neusriem ook niet prettig maar toch niet te vergelijken met ijzer op de kaak.