houten omheining wil je ook niet bij paarden hebben zonder schrikdraad. Wij hebben tussen tuin en wei houten omheining, maar we hebben er schrikdraad bij gezet omdat zo'n omheining prima schuurmateriaal is en je kunt er heerlijk tegenaan hangen als het gras aan de andere kant groener is. En dat is het altijd.
En weinig houten omheining is bestand tegen 600 kilo lomp gewicht. Nog afgezien van het eraan vreten.

We hebben twee minies en eentje ervan heeft lange tijd als gewoonte gehad om snachts de hort op te gaan en een ronde door ons gehucht te doen, waarbij hij alle tuintjes ff aandeed.

We hebben een ander stroomapparaat gekocht, een sterk, wat ook werkt als er wat onkruid ed tegenaan staat. Drie draden en we controleren regelmatig (5 ha)'
Nu blijft alles prima binnen

En ja de honden zijn er ook wel ooit tegenaan gelopen. Vinden ze echt niet leuk. Maar ze overleven het wel. Uiteindelijk leren ze het toch wel.

Tja, in dat opzicht zijn onze ervaringen minder traumatisch. We hebben 3 honden en ze hebben alle drie meer dan eens kennis gemaakt met schrikdraad. Onze oudste had vrij snel door waar het aan lag, de andere twee ... ik weet het niet.
Ze waren zeker van slag, maar in de meeste gevallen (uitzonderingen daargelaten) denk ik dat de reactie van de baas belangrijk meespeelt in de beleving ervan.

Als het gebeurde, maakten wij er geen punt van.
Hond kreeg schok, jankte, rende weg, bang etc... en wij negeerden dat eigenlijk.
Geen troosten, geen bij ons roepen etc, maar in feite negeren.
Dan is het snel over en de hond is weer net zo vrolijk als voorheen.

Vroeg of laat trekken ze het verband schrikdraad/schok wel. Voor de een duurt het wat langer als voor de ander. Maar net als bij alle angstaanjagende dingen voor de hond, denk ik dat de reactie (of uitblijven) van de baas meespeelt in de mate waarin het voor de hond werkelijk een probleem wordt.

Hetzelfde geldt ook als hier een geweer wordt afgeschoten of iets anders knalt. Een hond schrikt er steevast van, de jonge hond alleen in het begin.
Door ons wordt er op een dergelijk moment nooit getroost, tenzij we willen dat hij ergens bang voor wordt.

njah... ik bedoel alleen maar dat ik het wat minder dramatisch zie, om het zo maar ff te zeggen.
Ja, een shock is vervelend, maar ik vind het persoonlijk niet iets waarover ik mij dan druk moet maken.
Ik vind stroomdraad gewoon een erg praktische oplossing. We hebben ruim 5 ha wei. Daar zie ik mij nog geen stalen hekwerk omheen zetten (hout werkt dus niet, zoals ik eerder uitlegde... nog even afgezien van werk en kosten)
En dan vind ik stroomdraad een goed alternatief, al kunnen de honden daardoor een shock oplopen. Ze hebben er hier aardig mee leren leven en gaan evengoed de wei in
(al is dat niet de bedoeling)
Ze zijn er erg handig in geworden.
Reeen springen er losjes overheen (ze kennen het) en een eland dendert er gewoon dwars doorheen als je pech hebt.

Daarom heb ik gewoon wat minder problemen met het fenomeen schrikdraad.
Prikdraad... daar heb ik pas problemen mee. Heb een paard dusdanig gewond zien raken daardoor dat het afgemaakt moest worden.
Jammer dat gebruik van schrikdraad in die tijd nog niet zo gebruikelijk was.

hier ff een link naar de bokt-buren, ivm een brief die ik daar heb geplaatst.
Het betreft een actie tegen de mishandeling van puppy.s

thanx

http://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?f=135&t=1264043

Tja,,, ik had gehoord dat het puppy's betrof, maar ik heb het filmpje niet bekeken.
Doet er verder niet toe.. er zijn vast ook jongen honden bij betrokken.
Maar waarom het slotje erop zit... geen idee.
Ik heb het gevraagd, maar geen antwoord gekregen. Nog niet iig

Dat ze de linkjes ondanks de waarschuweling hebben weggehaald, kan ik mij wel voorstellen.
Maar ik vind het jammer dat ze daarmee alles op slot hebben gegooid en de kans om handtekeningen te verzamelen niet meer geven.
Ook jammer dat ik geen antwoord krijg op mijn vraag waarom hij op slot is.
Tja....
Ik weet ook niet of het helpt, die handtekeningen, maar ja...niets doen helpt iig niet en het zou al mooi zijn als die landen een toeristische boycot krijgen. Toch?

En parende dieren... tja... zag ik ook als kind. Ik kwam tenslotte veel bij mijn tante en hing in boerderijen rond en ja, daar zag je dat wel. Heb er, volgens mij, niets aan overgehouden
(maar ja... misschien moet je dat aan de mensen om mij heen vragen.... of die mij nu helemaal normaal vinden )