Nathalie Lagasse schreef op maandag 15 maart 2010, 22:06:


Ik ben met Parelli begonnen zo een 2 jaar geleden. Ik heb ook geprobeerd om zoveel mogelijk materiaal te bekijken van hen, zowel oud als nieuw. Wat me heel duidelijk opviel is dat alles met de jaren veel zachter is geworden. Dat men studenten heel goed de boodschap meegeeft, reward the slightest try.
Elke methode heeft wel dingen waar je je niet volledig in kunt vinden, maar Parelli vind ik van de op dit moment ook wel een zeer transparante, duidelijke en paardvriendelijke methode.
Het bewijs dat ze zelf willen groeien, zie je toch ook gewoon in het feit dat ze zelf blijven les volgen bij verschillende mensen. Hun paketten en studiemateriaal blijven aanpassen aan de noden van hun studenten. Er zijn maar weinig methodes die zo openstaan voor verandering.

Nu iemand kan in zijn dagelijkse leven zeer goede leiderschapskwaliteiten bezitten, maar dit wil niet automatisch zeggen dat hij dit ook heeft met paarden.
Leiderschap is vele dingen zoals je zelf al omschreef, maar met leiderschap komt ook een bepaalde feeling en die kan maar onstaan en groeien door met paarden om te gaan.
Goede paardenmensen hebben die natural flair. Parelli leert mensen hoe ze een paard moeten lezen, begrijpen. Leert mensen de wereld te bekijken vanuit het standpunt paard.


Maar het vermijden van een onaangename prikkel is toch iets wat het meeste bij het natuurlijke gedrag van paarden aansluit. Ik heb paarden elkaar nog nooit zien belonen met snoepjes.

Die vraag stel ik me ook. En ik ben er van overtuigd dat wanneer iemand niet over de nodige leiderschapskwaliteiten beschikt, je wel eens een heel dominant paard kan krijgen.


Ik denk dat ook dit weer utopie is. Ja kan toch nooit leren, zonder fouten te maken. Denk maar aan het leren draven en doorzitten. Dit leer je toch ook niet zonder dat het ten koste gaat van het paard. Jammer, maar helaas.


Ik volg helemaal met de redenering dat clicker nooit helemaal op zichzelf kan staan. Maar is het niet met lichaamstaal dat je je paard ervan weerhoudt over je heen te walsen.

groetjes

Gea

jennet schreef op dinsdag 16 maart 2010, 11:24:


Wat Klaus betreft. Ik heb er deze week zijn boek nog eens bijgehaald. En op de laatste pagina staat heel duidelijk zijn advies over paarden die je omver lopen. Er staat letterlijk; Slaan en heel hard. Hij stelt er ook heel duidelijk bij dat je dit zonder emotie moet doen en niet moet handelen uit boosheid.

Karen Koomans schreef op dinsdag 16 maart 2010, 10:50:



Moet ze dan afgerekend worden op dat voorval? Zelfs al geeft ze het niet toe. Zelfs al vind ze dat ze op dat moment, in die periode, met de kennis die ze toen had goed gehandels heeft. Al het goede dat ze gedaan hebben en nog steeds doen, telt dan niet.
Amai, als iedereen zo enkel op zijn fouten wordt afgerekend, dan zat iedereen in het gevang. Dan mag niemand nog een tweede kans krijgen.
Ik heb ook ooit traditioneel gereden. Met slof en sporen en toestanden. Ik heb geleerd, ik ben gegroeid en heb het allemaal achter mij gelaten. Maar maak ik nog fouten? Reken maar van wel. Wil dat zeggen dat ik mijn dieren mishandel of ooit mishandelt heb?
Ik wil geloven dat de meeste mensen handelen vanuit de beste intenties.

Groetjes

Gea

Spirithorses schreef op dinsdag 23 maart 2010, 10:30:


Amai, dat vind ik wel heel kort door de bocht gaan. Dus enkel de mensen die jullie visie nastreven hebben het goed voor met paarden.
Ik denk dat er wel meer mensen het goed voor hebben met paarden, dan slechts een klein select groepje. Hetzij een andere methode hanteren. Zelfs vele topruiters zien hun paarden graag. En iedereen (de meeste dan toch) handelt naar eigen inzichten en overtuigingen, met de beste bedoelingen.

Ik ben het hier dan ook volledig mee eens. Ben sinds enkele weken verhuist naar een natuurlijke pensionstal en het verschil in mijn paarden is al opmerkelijk. Hoewel ze voordien ook al 3/4 van de dag buiten stonden, zijn ze (nog) veel relaxter.

Jammer genoeg ook waar. En waar kunde eindigt, begint frustratie met alle gevolgen vandien. Is de oplossing dan niet proberen om open dialoog te houden.
Proberen zelf te laten zien hoe het kan, zonder oordelend te zijn naar de anderen toe. Stilaan zal het besef toch wel doorsijpelen dat het ook anders kan. Kijk naar al de mensen op dit forum die op zoek gegaan zijn naar iets anders. Allemaal uit liefde voor het paard. Daarbij moet een topsporter toch beseffen dat een gezonde geest in een gezond lichaam toch ook voor paarden opgaat. Of ben ik dan te naiëf?
Ik heb een tijd in Engeland gewoond en daar toch een aantal mooie voorbeelden gezien van hoe wedstrijdsport hand in hand kon gaan met het paard natuurlijk te houden. Maar ik heb de indruk dat dat ginder gewoon meer ingeburgerd is. Paarden horen buiten.



Groetjes Gea

Spirithorses schreef op dinsdag 23 maart 2010, 12:02:


Daar kan ik met mijn verstand echt niet bij. Met de beste wil van de wereld kan ik zoiets niet snappen. Je bent niet meer bruikbaar, dus weg ermee
En ik kan me voorstellen dat wanneer je in de "paardensector" werkt, je nog veel meer met dergelijke dingen geconfronteerd zou worden. En dat het dan veel moeilijker is om de goede bedoelingen van mensen te blijven zien.
Dat is de reden dat ik ook heel bewust heb gekozen voor recreatie. Ik zou er ziek van worden. Zowel van de manier waarop dieren afgedankt en behandeld worden als de visie van sommige mensen.

Maar een mens mag blijven hopen en dromen dat we een verschil kunnen maken. Dat langzaam maar zeker de boodschap doorsijpelt

Groetjes

Merel Stoffers schreef op dinsdag 23 maart 2010, 14:35:


Tja, wanneer je afwijkt van het traditionele pad, zullen er altijd mensen zijn die het daar moeilijk mee hebben en zich genoodzaakt voelen commentaar te geven.
Emotioneel neutraal blijven, is dan de boodschap denk ik. Even slikken en doorgaan.
Onlangs kreeg ik ook nog een opmerking over het houden van mijn paarden in kuddeverband. "Je moet daar wel mee oppassen, want paarden verwilderen zo"

Ach ja, ondertussen weet ik beter. En zoals je al zei, mensen moeten het willen zien. Moeten er voor openstaan. Maar naief als ik ben, denk ik dan dat je toch altijd het beste wil voor je paard. En blijft zoeken naar hoe je jezelf en de omgeving voor je paard kan optimaliseren.

Het zijn niet zozeer de paarden die getraind moeten worden, maar de mensen. Ik vind het dan ook heel logisch dat wanneer de eigenaar zijn/haar probleem of onkunde niet onder hande neemt, het probleem ook niet opgelost geraakt. En dan maakt het niet uit welke werledbefaamde trainer je paard in handen heeft gehad. Het probleem ligt bij de mens.

En dan mag je van Parelli vinden wat je wil, maar zij proberen wel de boodschap te geven dat het niet gaat om de trailer, of het voetjes geven, of god weet waar je allemaal problemen mee kan hebben, maar dat het om de relatie met je paard gaat. En dat daar de basis ligt van vele problemen.

Nils Vellinga schreef op donderdag 25 maart 2010, 0:51:


We zijn dan ook allemaal maar mensen hé. En mensen maken fouten. Zolang we uit die fouten leren, zijn we goed bezig.

Ik vind dat KFH knappe dingen doet met paarden. Hij is 1 van die mensen die een natuurlijke flair heeft en feeling. Maar ik heb altijd veel moeite met de manier waarop hij dingen overbrengt. Hij zegt veel en eigenlijk ook niets.
En waarom weet ik niet, maar ik krijg een akelig gevoel als ik hem bezig zie of hoor. Niet wat paarden betreft, maar de manier waarop hij zich naar mensen richt.

Nils Vellinga schreef op zaterdag 27 maart 2010, 22:03:


Inderdaad, maar de paarden kunnen het wel. Het zijn net de mensen waar werk aan is.

Sorry, maar toch heel even advocaat van de duivel spelen. In mijn ogen is dit hetzelfde als heel het gedoe rond Linda Parelli. Mensen veroordelen omdat ze niet heel de achtergrond kennen, op basis van 1 filmpje. Linda Parelli beweert ook niet dat het oké is om een paard pijn te doen. En heel veel mensen veroordelen ook, zonder er voldoende van te weten.
KFH, heeft ook in zijn boek geschreven, als een paard liefdevol op je af komt gerend met de bedoeling je omver te kegelen, hem een mep te verkopen.
Dus naar mijn mening is alles kwestie van interpretatie en datgene doen waar je je als persoon goed bij voelt. Zo heb ik wat materiaal van KFH gelezen en het lag me niet. En als ik nu heel eerlijk moet zijn, zie ik bij heel veel verschillende methodes, heel vaak hetzelfde principe terugkeren. Hetzij verpakt in een ander kleedje. Noem het nu een waterpaard, of RBI. Eigenlijk is de essentie vaak hetzelfde.
Daarbij,iedereen is vrij om te doen en laten wat hij/zij wil en de op zoek te gaan naar een levensvisie die bij hem/haar past. En al deze mensen hebben het echt wel goed voor met het paardenwelzijn.

Ik vind honden en paarden vergelijken niet echt opgaan. Een hond is een roofdier, een paard een prooidier. Een hond leeft dan ook in roedel en zal alleen anders reageren dan in groep, dan alleen. Sommige honden vallen anderen aan, heeft in mijn ogen ook weer te maken met rangorde binnen de roedel. Een indringer wordt niet zomaar toegelaten.
Een paard evalueert de situatie anders dan een hond. Een paard valt volgens mij enkel aan, wanneer er geen andere uitweg meer is. Als een paard kan, zal het vluchten. Ook weer een sociaal dier, maar hier is de kudde de bescherming. Hun veiligheid ligt in het aantal. Alleen is een paard in het wild, ten dode opgeschreven.

Zo bezien vind ik het maar raar, dat veel mensen het doodnormaal vinden dat hun hond losloopt als ze gaan wandelen; maar hetzelfde doen met een paard wordt door bijna iedereen als (haast) onmogelijk beschouwd.

Maar een hond leeft dan ook bij de mens in huis. Als deel van het gezin. Een hond is een sociaal dier dat helemaal geïntegreerd is in ons dagelijks leven. De meeste mensen hebben geen paard in huis. Een paard staat bij andere paarden in de wei, en wij mensen brengen hoogstens een paar uur per dag intensief of passief door bij onze paarden. Ik vind het heel begrijpelijk dat mensen dit niet allemaal zo normaal vinden.

Het nadeel met deze readings is, dat je in elke karakterbeschrijving wel iets van je paard kan herkennen. Het is vaak zo algemeen en mensen interpreteren het ook op de manier dat het voor hen uitkomt. Het is eigen invulling.
Zo is er het experiment van Darren Brown. Ook een reading met verschillende groepen en deze mensen moesten dan in een enveloppe een foto en een persoonlijk voorwerp steken. Darren zou dan voor ieders op basis van de foto en het voorwerp een gedetailleerde karakterbeschrijving enz... maken. De mensen die nadien hun reading lazen, waren versteld over hoe nauwkeurig hij hen wel niet had gelezen. Maar wat bleek later, alle proefpersonen hadden dezelfde brief ontvangen. Op youtube is er ook nog ergens een filmpje over te vinden