van lennep schreef op donderdag 11 maart 2010, 9:18:


Nee, niet alleen Fries eigen. Puzzle, de welshcob, houdt ook van een goeie botsing.
Het ene paard is gewoon lomper dan het andere denk ik?

Mijn merrie heeft in haar jonge jaren ook behoorlijk vaak in de omheining gehangen omdat ze wat té vrolijk deed. En blijkbaar de afstanden niet zo goed kon inschatten. 9 van de 10 keer stopte ze voor de omheining, maar elke 10de keer stak ze daar wel eens doorheen.
Dat elk paard volledige lichaamscontrole heeft en altijd 100% doelmatig handelt, daar geloof ik geen fluit van. Als mens doe je dat ook niet, je bent ook wel eens afgeleid of wat trager van reactie. Waarom zou dat voor een paard anders zijn?

Nils Vellinga schreef op woensdag 10 maart 2010, 21:12:



Als jij weet dat jouw paard perfect zijn evenwicht houdt wanneer je hem tijdens een rengalop vraagt om zijn hals in te buigen, dan moet je dat vooral niet laten.

Maar ik acht de kans dat mijn paard tegen de grond gaat bij zo'n actie een heel stuk boven de 50%.
Ik laat haar doorgaans ook geen bochten maken wanneer ik haar sneller laat gaan dan een handgalop. Als ik een ander weggetje in sla, neem ik haar altijd terug naar een gecontroleerde galop of meestal zelfs tot in draf, maak dan de draai en laat haar opnieuw vertrekken. Eigenlijk blijf ik er zoveel mogelijk vanaf, als ik haar laat gaan. En ik merk aan haar dat ze het al moeilijk genoeg vindt om zo haar evenwicht te bewaren zonder dat ik nog eens extra dingen verzoek.

Misschien is mijn paard dan misschien wel een sul dat ze zo makkelijk valt of haar evenwicht verliest, maar ik ben al te vaak met haar gevallen om daar aan voorbij te gaan.
En dat heeft niks met suffen te maken.
Toen mijn paard viel in stap, was ze wel wakker en alert en ik zat ook alles behalve te suffen. Ze schrok maakte daardoor een beweging met haar hals en verloor haar evenwicht. Heel gelijkaardig met een ORS.

Zitten jullie naar een ander filmpje te kijken dan ik?
Ik zie helemaal niks over bit-effecten. Wel over LDR en achter de teugel rijden,... maar dat kan je net zo goed bitloos.

Ivm die discussie over druk op de wangen:
Van side pull ken ik niks, maar mijn zusje rijdt haar merrie normaal met een bosal.
En daarbij vindt ik die zijdelingse druk eigenlijk best groot.
We hebben al behoorlijk aan dat ding zitten knoeien om hem goed passend te krijgen.
Maar dat lukte maar niet. Als we een slag eruit halen wiebelt hij te hard op de neus. Maar met een slag erbij knelt hij zijdelings.
Ik heb er ook al aan zitten wringen om hem ronder te krijgen van vorm, maar dan zit hij blijkbaar ook weer te los.

De merrie wordt nu al enkele maanden niet meer gereden omdat ze ondertussen hoogdrachtig is en omdat ze aangaf er geen zin meer in te hebben. Maar zeker de laatste weken dat ze nog gereden werd, reageerde ze ook helemaal niet fijn meer op die bosal.
Ik denk dat die druk haar toch stoort?

Iemand een idee hoe je die bosal wel goed krijgt?
Want anders gaat het zusje op zoek moeten naar een andere optoming, denk ik.

Karen Koomans schreef op donderdag 11 maart 2010, 17:08:


Of dat het lukt met die bosal of niet, hangt een beetje van de pony af.
Soms reageert ze heel fijn op de bosal. Dan kan je haar met hele kleine hulpen sturen.
En soms heeft ze dagen dat ze er gewoon dwars doorheen loopt.
Ik heb haar vorig jaar wel eens enkele keren gereden omdat mijn eigen paard ziek was en dat was ook heel wisselend.

Dat ze de laatste keren dat ze gereden werd zo lastig reageerde, kan ook door de dracht komen. Haar buik zat toen ook al behoorlijk in de weg.
Want de maanden ervoor liep ze wel redelijk fijn, heb ik mij laten vertellen.

Ik denk trouwens niet dat het haar echt pijn doet. Anders zou ze er niet zo stug doorheen banjeren. (Pony is eerdere een gevoelig type dat wegkruipt voor druk ipv eentje die er tegenin gaat.) Op een bit reageert zij bijvoorbeeld wel redelijk slecht. Met die bosal is haar houding en beweging stukken beter.
Maar het zit wel degelijk tegen haar wangen aan, en dat lijkt mij niet de bedoeling?

Nils Vellinga schreef op donderdag 11 maart 2010, 18:49:


Maar je traint toch de reflex, meer niet?
Zodat je ook de reactie krijgt, wanneer je het vraagt? Aan het evenwichtgevoel van het paard verandert dit toch niets?

Ok, in stap en draf of misschien zelfs in een handgalopje, zou het in principe geen probleem mogen geven voor een paard om z'n hals in te buigen. (Alhoewel ik het persoonlijk in galop al niet zou durven vragen aan mijn paard.)
Maar het ging hier over rengalop, bijvoorbeeld over het strand. En een paard dat vooral snel wil. (Want anders zou je die ORS niet hoeven te gebruiken.) Je hebt dan al een paard dat niet echt meewerkend is, want hij/zij wil niet vertragen en dan vraag je ook nog eens een plotse inbuiging.
Dan lijkt het mij toch echt veiliger om gewoon te blijven meeliften. (Uiteindelijk wordt die toch ooit eens moe.) ipv het risico te lopen dat het paard in volle galop zijn evenwicht verliest?
Er zit toch een enorme voorwaartse kracht achter zo'n crossend paard. En als je dan opeens dat hoofd zijwaarts vraagt, dan verander je zijn balans volledig. Het lijkt mij dat dat beest al van hele goeie huize moet komen om zichzelf overeind te houden?

Spirithorses schreef op donderdag 11 maart 2010, 20:03:


Ok kleine nuance, maar dat verandert toch niks aan het feit dat je paard vanuit een snelle galop opeens op de rem gaat en tegelijk ook nog eens zijn hals buigt? Het is toch een soort reflex, dus het gebeurt snel?
Brr, ik krijg er een rilling van over mijn rug als ik eraan denk. Als ik mij dit voorstel, zit ik echt met een beeld in mijn hoofd van een paard dat opeens alles dicht gooit en door de buiging van zijn hoofd over zijn buitenschouder heen tuimelt.

Heb je het echt al gebruikt Pien in een gelijkaardige situatie zoals ik eerder beschreef?

Ik gebruik natuurlijk altijd mijn eigen paard als referentie, omdat ik haar nu eenmaal gewend ben. Dus misschien is mijn referentie gewoon niet goed? Maar als Pête bijvoorbeeld iets gezien heeft en afgeleid is op een buitenrit, dan struikelt die al. Als ze ergens naar een koe in de wei opzij zit te kijken en de weg is niet effen, gaat die altijd wel op één of andere moment bijna met haar snufferd tegen de grond. Of als ze een beetje dwars doet en te snel wil en ik zit wat teveel aan m'n teugels te trekken ofzo. Dan is't opeens één en al gestrompel omdat ze dan meer bezig is met dwars doen, dan opletten waar ze loopt. (ok, ik mag dus niet aan mijn teugels trekken )
Maar eigenlijk moet die continu opletten waar ze haar voeten neerzet. En dat doet ze meestal ook wel. Ze is geen paard dat onderweg naar de vogeltjes in de bomen kan zitten kijken. Altijd eyes on the road! En als die wel vogeltjes wil zien, dan gaat ze even stilstaan. (mag ze van mij.)
Ik kan mij dus echt net voor stellen dat ik haar een ORS zou vragen.
Ik ben echt zooo zeker dat we dan ergens in de kant liggen.

Wil schreef op donderdag 11 maart 2010, 21:18:


Ik kreeg dit weekend bij de 2 de wandeling zo'n onderdeurtje mee van die manege.
Appaloosa-pony, beetje een Amerikaans type. Grappig beestje.
Ik had het al kunnen weten eigenlijk, toen ik hem stond op te zadelen want al die manegepony's liepen op een gewone trens en die had een bit met hefboomwerking.
Toen we op strand kwamen, snapte ik plots waarom.
De eerste galop schrok ik mezelf nog een ongeluk. (Ik had hem aan een lang teugeltje doorheen de duinen richting strand gereden. Maar toen hij de zee zag, werd die wakker) Die liet op z'n sokken de rest ruim achter zich en er was geen houden aan. Ik heb de hele rit achterom moeten kijken om te zien waar de rest uithing.
Een vriendin probeerde nog langszij te komen om dan haar paard te stoppen in de hoop dat dat ponybeest zag dat iedereen stopte. Maar die ging alleen maar sneller. Als hij niks meer achter zich hoorde kon ik hem overgings wel stoppen na een tijdje.
Maare, jeezes die ging snel... (En op topsnelheid was hij niet, want ik heb hem niet nog eens extra aangespoord.)
Als we daarna nog galoppeerden heb ik hem eigenlijk maar gewoon een beetje laten gaan want die liet zich toch niet tegenhouden. Een kwaaie was het alleszins niet en op't strand heb je toch alle ruimte. En uiteindelijk stopte die ook wel, als de rest stopte.
Maar ik ben ook geen held hoor. Ik heb me er echt overheen moeten zetten dat ik nu eenmaal op een ongeleid projectiel zat, om er nog een beetje plezier van te kunnen hebben.

Geef mij dan eerlijk gezegd dan ook maar mijn lieve Tempête.

Anita Cats schreef op donderdag 11 maart 2010, 21:16:


Wie zei dat ik er zou afvallen?
In alle jaren dat ik mijn paard heb, ben ik er nog maar 1 keer afgetuimeld.
Alle andere keren lagen we gezellig samen op de grond.

En ik denk dat ik buiten galopperen iets anders opvat dan jij. Buiten rijden is voor ons ontspanning en als het ff kan, dan gooi ik haar vooraan gewoon helemaal los.
En ik ga haar ook niet zitten sturen ofzo. Die weet zelf wel waar ze heen moet.

Ans Jondral schreef op donderdag 11 maart 2010, 23:04:


Ach nee, ik lieg.
Met haar te beleren ben ik er eerst ook nog 3 keer afgevallen. Helemaal vergeten.
Als ik dat meetel zal het misschien 50/50 zijn.
4 keer zonder paard en 4 samen met paard

Ah Piet wat jammer...
Sterkte!