Piet schreef op woensdag 10 maart 2010, 17:17:

Ja, in Drente. Mijn toenmalige smid was zelfs mee.

joop schreef op woensdag 10 maart 2010, 19:05:


Klopt. Met Buck viel het wel mee, er zat onbalans in de hoeven: voor iets ondergeschoven verzenen, achter te lange tonen, dus compensatie in bekken, toonlanden en rondom fikse flares. Na bekappen ging hij meteen hiellanden. Na magnesium werd hij definitief goed op het harde.

Cadiz was gecompliceerder: een bijzonder scheef afslijtende rechterachterhoef, linksachter wat minder, scheve stralen, platte zolen en verregaande gevoeligheid. Hij is in enkele fases corrigerend bekapt en op de rails gezet, heeft nu geen O-achterbenen meer, is nagenoeg goed op het harde, ook steentjes en doet de zijgangen gemakkelijker.

Ik laat het bekappen dus graag aan een ander over, bang dat het uit de klauwen loopt en rasp heel wijverig voor de vorm wat in het rond. De aanvechting om het zelf te willen doen kan ik goed onderdrukken.

Karen Koomans schreef op woensdag 10 maart 2010, 18:08:

De aanname van paniek was een foute. Het was geen paniek. Het was verregaande vrolijkheid waar er maar dit hoeft te gebeuren om uit te spatten. Het stikt hier van de opvliegende eenden. Pas op het moment van opgewondenheid wordt zo'n opfladderende eend aangegrepen om de vrolijkheid kracht bij te zetten.

Nils Vellinga schreef op woensdag 10 maart 2010, 21:03:

Jij snapt het!

Duidelijk, dit snap ik . Ik kan me voorstellen dat het paard van een onzeker, zoekend iemand inderdaad erger verknipt kan raken dan het paard van een zelfverzekerde eigenaar die op te voorzien momenten uithaalt. Het is de inconsequentie die (de band met) het paard nekt.

Waar ik wel moeite mee heb, is het benoemen van de mens als 'de jager' die het paard wegstuurt en hem daarna weer bij zich roept terwijl het paard al had gedacht: "okee, dood mij maar". Dat vind ik erg overtrokken en het spoort m.i. ook niet met de realiteit.
Ik ben geen fan van join-up spelletjes omdat het te gemakkelijk veel te langdradig wordt toegepast, maar wegsturen dmv heup indraaien, vind ik geen jager-actie maar gewoon goede communicatie. Want waar zit het verschil met een stapje achteruit zetten omdat je langs wil? Dan ben je toch ook niet als een jager bezig? Het gaat er bij mij niet in dat een paard dat zo ervaart.

mirel schreef op donderdag 11 maart 2010, 10:16:


Dat klinkt als roet! Neergeslagen uitlaatgassen van verkeer!

Paard heeft duidelijk weinig belangstelling voor Linda, die dat af probeert te dwingen dmv hinderlijk zwiepen, aanwezig zijn, slaan. Waarom heeft dat paard zo weinig belangstelling? Is na 4 minuten zwiepen -en naar ik begrijp eigenlijk al 5 jaar zwiepen- nog niet doorgedrongen dat deze methode blijkbaar niet past bij dit paard?

Nog iets. Waarom geen stemgebruik? Zoveel subtieler.

Nog iets. Het schijnt zo te moeten zijn dat het paard op afstand blijft staan en jou dan moet blijven aankijken. Dit is dan "het bewijs van zijn belangstelling voor jou". Ik denk dat alles trainbaar is, ook het aankijken. Je kunt je afvragen of je de echte belangstelling daarmee ook getraind hebt, of alleen de uiterlijke verschijningsvorm ervan.

Het is echt normaal Esther, dat het zo lang duurt als het duurt. Soms kan het wel een half tot een heel jaar duren voordat stuur en rem geïnstalleerd zijn.

Martina schreef op donderdag 11 maart 2010, 8:48:


Ehm... was je d'r bij dan? Telepathisch begaafd misschien?

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 11 maart 2010, 17:54:

Sorry?

Anja Seijn schreef op donderdag 11 maart 2010, 18:56:


Onderschat ook het effect van zijn castratie niet.

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 11 maart 2010, 21:01:


Gaap.

Karen Koomans schreef op vrijdag 12 maart 2010, 2:03:


Right! Zo heb ik ook enkele Emiel Voest-cursisten op eigen houtje verder zien freestylen door hun paarden tot aggressief en kreupel wordens aan toe eindeloos op een piepklein rondje in het rond te jagen, waarbij de vlijtige touwslingeraar in het midden zich totaal niet bewust was van de ravage die hij aan het aanrichten was.