Christel Provaas schreef op woensdag 10 maart 2010, 9:18:
> Er zijn nu eenmaal situaties waarin je het met 'zachte leiding' het ook
> niet redt. Omdat je ze simpelweg niet hebt kunnen trainen. Je kunt het
> leven niet altijd voor zijn! Niet alles is trainbaar, anticipeerbaar,
> manipuleerbaar, bestuurbaar, controleerbaar.
Oké, nood breeekt wet vind ik.
Dat is iets ánders dan actief een situatie opzoeken waarvan je wellicht al had kunnen inschatten dat jij en je paard er nog niet aan toe zijn, om in zo'n situatie in harmonie te kunnen blijven samenwerken.
eddy DRUPPEL schreef op woensdag 10 maart 2010, 11:25:
> Paarden lopen niet iemand "uit blijdschap" omver ook niet "toevallig"
> trouwens !
Ja, op dit punt ben ik het met Eddy eens. Ook in mijn ervaring loopt zelfs een
wild spelend paard zijn/haar geliefde én gerespecteerde eigenaar/trainer niet omver. Ook niet per ongeluk; een paard dat in vrijheid kan bewegen weet tot op de centimeter nauwkeurig waar jij staat en houdt daar feilloos rekening mee.
Bij honden zie ik hetzelfde; honden die al rennend hun eigenaar omver lopen, daar is m.i. iets mis in de relatie tussen die twee. Opspringen ligt wat anders, dat is vaak gedrag dat door de eigenaar bewust of onbewust beloond is, van pup af aan.
Kan 't zijn Christel, dat je paard in meer of mindere mate in paniek was? Ik vraag het omdat ik bij paniek, een reacie op vermeend gevaar, wél herken dat paarden hun eigenaar of wie of wat dan ook omver kunnen lopen. En bij paarden die sowieso al wat aan de "lompe" kant zijn, is dan niet eens zo héél veel paniek nodig (dan kan een ongeluk in een klein hoekje zitten). Reactie op vermeend gevaar hoeft niet altjd vluchten te zijn, er op afgaan is ook een optie.
grt,
Karen
Warboel
