E. Buys schreef op maandag, 27 december 2004, 10:18:


Wat een mooi verhaal !!!! Gelukkig heb ik zoiets nooit meegemaakt.
J a c k en ik hebben net zitten fantaseren wat onze paarden zouden doen in een situatie als deze. BD zou waarschijnlijk heel hard weghollen of zich achter mij verstoppen, Holly zou zeer vuil kijken maar te schijterig zijn om iets te doen. Steffie zou meehelpen zakken doorzoeken of aanwijzen, zo van : "Daar zit nog wat", Izzy, tja, Izzy, dat weten we nog niet. Zij zou wel erg nieuwsgierig zijn maar zich wat afzijdig houden. De enige waarvan we er bijna zeker van zouden zijn dat ze ons te hulp zou komen zou Cherokee zijn. Zij kan heel fel reageren en omdat ze zwart is kan dat behoorlijk afschrikwekkend werken.

Maar je weet gelukkig maar nooit he. Ik moet er ook niet aan denken het uit te hoeven proberen, het kan ook zo verkeerd aflopen....
Ik vond het een waanzinnig ontroerend verhaal....

Groet, Pien
....met het paard als spiegel....

Heerlijke kerstrit in de sneeuw gehad vandaag.
Paarden waren superdruk, blij en rennerig.
Het waaide en sneeuwde behoorlijk, af en toe ging BD even met de kont de wind in staan om zichzelf tot rust te brengen en even van die ijzige dwarrelvlokken af te zijn, leek het wel.

Als klap op de vuurpijl een kilometerlange galop bergop over het besneeuwde bospad. Zonder glijden, zonder pijnlijke voeten.
De paarden waren minstens net zo uitgelaten als wij....
Ik zit hier nu met nog nagloeiende oren, dito knieën en tintelende vingers met een kopje winterthee bij de houtkachel.
Heerlijk om zo spontaan te kunnen gaan rijden als het sneeuwt en je tenminste geen glij-ijzers hebt....

Groet, Pien
....met het paard als spiegel....