Spirithorses schreef op dinsdag 16 februari 2010, 11:19:


Hoe lang heeft dat geduurd, vooraleer Spirit zijn gedrag veranderde? En dekt hij nog, als hij de kans krijgt?

Bij ons loopt momenteel een welshje die in oktober gecastreerd is, op 5 jarige leeftijd.
Maar die zijn reacties, zijn nog steeds die van een hengst. Mijn merrie is momenteel hengstig en meneer de welsh, vindt dat bijvoorbeeld reden om uit te breken en haar op te gaan zoeken. (Ze liepen in verschillende groepen.)
Die pony is momenteel niet op zijn wei te houden en van miserie hebben we mijn merrie maar samen met hem moeten zetten. Zowat elke 5 minuten doet die pony een poging om mijn merrie te dekken inclusief 5 de been etc. (Hij is trouwens te klein en kan er niet bij.)

Ik, als eigenaar van de merrie, vind dit inderdaad knap lastig. Het is in dit geval maar een A-welshje. Maar zijn aanwezigheid zorgt er wel voor dat mijn merrie haar hengstige gedrag versterkt wordt. Vorige maand, was het trouwens hetzelfde liedje. En ik word daar niet blij van. En al helemaal niet omdat het winter is. Zij biedt zich continu aan aan hem en krijgt hierdoor extra last van haar rug + dat die hengstigheid langer aan lijkt te houden en die welsh continu tegen mijn merrie zit op te springen en in haar zit te bijten. Waardoor ze inderdaad onder de schrammen en wondjes zit. Ook omdat mijnheer niet op zijn wei wil blijven, moet mijn merrie plots van weide en groep veranderen. (= in mijn ogen minder goede wei etc...)
Ik wordt daar inderdaad behoorlijk kregelig van. En ik zou die situatie, als ze blijft aanhouden, zelfs reden kunnen vinden om een andere plek voor mijn paard te gaan zoeken.
Maw, wat Muriel en Pien schrijven kan ik alleen maar beamen.

groetjes
Ans

Spirithorses schreef op dinsdag 16 februari 2010, 17:01:


Charly is een merrie
Het is Puzzle die uit logeren is.

Maar t'is hier nogal ingewikkeld. Ik kan zelf ook niet altijd helemaal volgen.
Puzzle, mijn jonge ruintje dus, die loopt nu bij Fien haar paarden. (En voor zover ik weet, heeft hij het daar nog steeds naar zijn zin.)
Charly is mijn zus haar drachtige merrie. En die loopt samen met Mandy, mijn oude kreupele merrietje op 1 weide.
En mijn andere merrie, Tempête, die staat ergens op kleine privé-stalling. Over haar had ik het. Zij is daar de enige merrie en loopt normaal samen met een oudere ruin van iemand anders. Maar omdat die welshpony haar zo tof vindt, moet ze plots maar bij hem staan.
En dat vind ik maar niks.
Ik vond het best zoals het voordien was.
Ik weet niet of dat kan, maar het lijkt wel alsof de aanwezigheid van die pony ervoort zorgt dat die hengstigheid erger is?

angelique hage schreef op woensdag 17 februari 2010, 23:44:


Hij legt er een zadel op, springt er dan zelf op en is erg goed in bokken uitzitten.
That's it. Daar kunnen voordelen aanzitten en ook nadelen. Hangt er een beetje vanaf hoe je daar tegenover staat.
Maar inderdaad niet bepaald NH

Met die wintec-zadels mag je er niet zomaar vanuit gaan dat die passen.
Want iedereen lijkt dat te denken. Je kan die boom niet echt verwisselen, alleen die beugel vooraan waardoor je dus het zadel vooraan wat breder of minder breed kan maken.
Maar de rest van die boom blijft gewoon zitten.
Die wintecjes liggen over het algemeen redelijk beroerd op tonronde schoftloze pony's, op een quarter ook niet aan te raden, op mijn welshcob was dat ding ook geen succes... etc. Die zadels zijn ontworpen voor zo'n standaard WP-ner model en alles wat daarvan afwijkt kan een probleem vormen.
Voor een fries, weet ik het niet zo.

Waarom kan er geen DA bij dit paard komen?
Want daar lees ik over, denk ik.

Echt enorm dik vind ik haar eigenlijk niet. Die kont, dat zijn gewoon quartergenen. Eer dat dat verdwijnt moet je haar al maanden zwaar gaan verwaarlozen. Die buik is een hooibuik. Geef haar 2 dagen geen eten en dan zou die ook weg zijn.
En dan staat ze ook nog eens met haar rug wat opgebold, dan geeft ook een gek beeld.
Maar ik zie op die filmpjes zeker geen ontzettend dik paard.

Hoe lang loopt dit paard al zo?
(Ik heb de voorgeschiedenis enigzins gemist, vrees ik. Waarschijnlijk heb ik daar ook over gelezen? )

Ik zeg ook niet dat ik haar te mager vind, hé.
Ze is aan de zware kant. Maar om nu te zeggen, 'veel te dik'?
Neeje, afgaande op die filmpjes vind ik dat nog meevallen.

En tja, die kont. Ik heb een halfquarter en die is op het vlak van konten nog niet eens zo goed bedeeld. Maar die kont houdt ze hoor, zelfs als je haar ribben kan zien.

(En die berichten van Jennet, staan die in dit topic of ergens anders? Kan het nog steeds nergens terugvinden.)

Jawel joh, die bulten zie je vaker bij quarters.
Kijk ook maar eens naar de hoek van haar heupgewricht. Dat zie je ook niet zo snel bij andere rassen. En daardoor worden die 'bulten' nog eens extra in de verf gezet.

Je moet maar eens googelen op pleasure gefokte quarters, die hebben dat vaak.

Ik heb even een willekeurig voorbeeld van het internet geplukt:

Parkinson dacht ik. Niet zozeer Alzheimer.

Spirithorses schreef op maandag 22 februari 2010, 8:10:


Niet alleen dat. Het zijn niet altijd persé de voeten zelf die het probleem zijn.
Wij hebben hier 3 paarden die soms wel eens problemen willen geven bij de smid.
Maw, alleen mijn Tempête vindt dat geklooi aan haar voeten helemaal ok. (Tenzij dat ze een hoefzweer heeft of mok ofzo, want dan hangt ze ook in zijn nek.)

Puzzle bijvoorbeeld is eigenlijk wel braaf. Maar die houdt niet van vreemde mensen. Ikzelf kan perfect alle vier zijn hoeven vragen terwijl hij gewoon los staat. Dat vindt hij allemaal best. En of ik dat nu nog extra oefen of niet, dat maakt niet uit. De reden waarom hij in de stress schiet, zijn niet zijn voeten maar wel die vreemde kerel die aan zijn lijf zit. Puzzle staat al te snurken en te snuiven wanneer iemand hem benadert met te intentie om hem te strelen. Hij is nogal eenkennig. Dat begint nu wel te beteren en hij begint de smid ondertussen wel te herkennen. (daar zullen die wortels die ik meneer smid in zijn handen prop als hij aankomt wel voor iets tussen zitten ) En die eenkennigheid is ook minder geworden maar dat heeft toch heel lang geduurd.
Eens hij heeft besloten om de smid te vertrouwen, is het bekappen op zich ook een fluitje van een cent. Maar ik moet toegeven dat we de eerste 3 keer ofzo toch ook een praam hebben gebruikt omdat de smid zelfs niet in zijn buurt mocht komen. (En dan is lieve Puzzletje behoorlijk gevaarlijk.)
Charly, daar zit al jaren helemaal geen verbetering in. Ook weer hetzelfde verhaal dat mijn zus en ik er wel redelijk veel van gedaan krijgen. Hoefjes krabben etc... allemaal geen probleem. Voorvoetjes bekappen, laat ze braaf toe. En haar linker achterbeen is meestal ook geen probleem. Maar dat rechter achtervoetje, daar moet ze toch altijd een drama van maken. Ze probeert dan zelfs te sjotten om haar voet los te krijgen. De smid zei laatst nog dat hij er zo van stond te kijken. Hij bekapt die pony al 8 jaar en nog altijd is het een probleem. Ze is altijd wel een beetje zeikerig over haar achterkant. Maar hij zei nu dat hij dacht dat het haar ergens pijn deed om die voet zo hoog te houden. Als hij het minder hoog optilt, gaat het ook wat beter.
En bij Mandy, kan je 1 voet gewoon niet bekappen. Ze kan hem enkele seconden optillen. Maar begint dan ze te trillen van de pijn en dreigt om te vallen. En ze kan die voet ook niet naar achter toe optillen. De smid bekapt dus alleen de 3 andere voeten.
Ik heb Mandy nu bijna een jaar maar voet nr 4 heb ik nog nooit serieus kunnen uitkrabben of bijvijlen ofzo. Misschien maar goed dat ze daar wat mee sleept zodat het extra slijt.

Zou ik mij dan schuldig moeten voelen tov de smid, dat ik hem vraag om deze 3 ponies te komen bekappen? Ik zou niet weten hoe ik ze extra zou moeten trainen.
Mandy kan gewoon niet en de andere 2 geven bij onszelf sowieso weinig problemen.

Jacqueline v d Berg schreef op maandag 22 februari 2010, 8:56:


Eigenlijk is het een keuze uit 2 kwaden.
Natuurlijk vinden ze dat niet fijn.

Bij Pête heb ik vroeger heel vaak een praam gebruikt als ze geprikt moest worden.
Als ze jong was, was dat geen probleem. Maar nadat eens een week in een kliniek had gestaan, mocht niemand nog met een naald of zelfs watje met ontsmettingsmiddel in haar buurt komen. Dat resulteerde erin dat ze zelfs niet meer ingeënt kon worden zonder een heel gevecht. Ooit is hebben ze haar eens 8 keer geprikt waarna ze telkens compleet uit haar dak ging zodat het niet geïnjecteerd kon worden en de naald er telkens weer uit viel. Ze stond te steigeren in de stal kapte met haar voorbenen naar het hoofd van de DA. En zelfs toen we dan toch een praam wilden gebruiken was ze al zo over haar toeren dat ze bleef steigeren, zelfs met praam.
Alsof dat zo fijn is voor haar? (En voor de DA)
De keren daarna, heb ik dan ook altijd aangedrongen om wel meteen een praam te nemen terwijl ze nog kalm was. Scheelt een hoop stress voor iedereen.

Ik ben het trouwens ook niet eens met de mensen die zeggen dat het gebruik van een praam zo noodzakelijk een negatieve ervaring is voor het paard.
Mijn huidige DA kan nu zelfs bloed nemen bij Pête terwijl ik haar aan een los touwtje heb.
Dat is jarenlang ondenkbaar geweest. (Ik ben dan ook heel blij met mijn DA )
Dat is voor een groot stuk te danken aan het feit dat mijn paard haar graag heeft en dat ze lief is voor mijn paard. Maar dat is toch ook een proces geweest om tot daar te komen. Eerst altijd met praam en dat hebben we naar gelang haar reactie afgebouwd en nu kan helemaal zonder. Die praam blijft zelfs in de auto liggen.

Christel Provaas schreef op maandag 22 februari 2010, 14:40:


Haalt dat wel iets uit in zo'n geval?
Want ik vind dat dat niet zoveel doet. Als ze gek willen doen, doen ze dat nog steeds sedalin of geen sedalin. Het effect is maar zeer beperkt.

En echt sederen dmv een injectie, daar is bovenstaande beschrijving ook niet echt op van toepassing.
Het hangt een beetje af van het paard, maar volgens mij is er dan wel een behoorlijk risico dat het paard tegen de grond gaat als je hoefjes gaat vragen. Als ze die dan al überhaupt geven? Want meestal zijn ze dan behoorlijk van de wereld.
Zo kan ik mij nog wel een voorval herinneren waarbij in Merelbeke opeens een stel studenten richting mijn paard liepen om haar met 6 man overeind te houden. Paardlief dreigde een beetje flauw te vallen.

Wat een leuk bericht om te lezen.
(Zulke dingen mogen wat mij betreft wel wat meer geschreven worden. Altijd fijn om iemands positieve ervaringen te lezen!)

Waar was die les Cindy. Had je dat zelf privé gepland?
Als hij ooit eens in de buurt een clinic komt geven, zou ik ook wel eens les van hem willen.
Het lijkt mij een hele sympathieke kerel.

Cindy Helms schreef op maandag 22 februari 2010, 15:22:


Ha, dat hij het druk heeft, wist ik. Daarom ook mijn vraag.
Ik heb zelf ook al overwogen om eens een clinic te organiseren. Qua accommodatie moet dat hier wel te doen zijn, in de zomer toch, dacht ik. Maar dat blijkt nog niet zo simpel. Je moet al genoeg mensen hebben die willen deelnemen en je loopt toch ook een behoorlijk financieel risico om hem te boeken. Ik durf er mij dus niet aan wagen.

Piet schreef op maandag 22 februari 2010, 15:29:


Echt?
Dat is een beetje aan mij voorbij gegaan, denk ik.
Maar je woont natuurlijk ook al niet in mijn buurt. En als ik zoiets meedoe vind ik het eigenlijk toch altijd wel leuker met mijn eigen paard. Maar haar helemaal daarheen slepen, is ook niet haalbaar voor mij.