Nog vergeten te vermelden... de haf bleek later zwaar artrose te hebben in 4 benen.

Ik herken dat wel, die twijfel... Rationeel wist ik dat ik met toon geen andere keuze had, maar emotioneel....
Wat een akelig besluit heb je nu moeten nemen. Je had idd geen andere keuze, maar de pijn blijft, ja-.
Heel erg veel sterkte

Karen... ik dacht dat ze er helemaal niet op reageerde (te meer omdat het ontlasten van dat been er nog bovenop kwam) maar nu zie ik dat ze moeizamer loopt, dus blijkbaar was er wel een lichte reactie. Maar lang niet voldoende om er iets mee te kunnen doen.

Haar slijtage is niet, zoals bij je ezeltje, van het ene moment op het andere ontstaan maar door jarenlang overbelasting, zelfs na het ontstaan van problemen.
De situatie kan dan dus toch anders zijn.
Amber is overigens alles behalve kleinzerig.
Goed... met de hoefzweer stond ze op drie benen, maar ze hinkelde toch verder, zo goed en kwaad als ze kon. Al het ander getrubbel wat ze heeft gehad onderging ze zonder een kick,
En als ze gewoon goed zou lopen, zou die KS geen rol spelen.
Maar dat doet ze niet. Ze loopt moeizaam, socialiseerd niet met de andere paarden en ontlast doorlopend haar linkervoet.

Binnenkort komt nog een keer de hoefsmid, zekerheidshalve, om toch die hoef nog een keer extra goed te controleren. Maar wrs zit het probleem hoger in haar been.
(dus naast de KS... )
Het vermoeden van meer artrose is al veel eerder ontstaan, toen ze de therapeute die haar wilde stretchen bijna de wei doorschopte. Therapeute moest stoppen en amber liep daarna stukken slechter. Dat is inmiddels maanden geleden, maar toen ontstond al de eerste gedachte dat ambers problemen wel wat dieper zaten dat stijve spieren en is de eerste verdenking op artrose ontstaan.
Nog afgezien van het feit dat ze kraakt als een antieke kast als ze loopt.

maar goed... hoefsmid kijkt haar nog een keer na en binnenkort gaan we de zomer in en laat ik alles nog een keer goed bezinken, terwijl ik kijk hoe het er voor haar uit ziet,
Maar ik verwacht niet dat nog een winter haalbaar en eerlijk voor haar is.
Helaas kunnen we in het voorjaar weer hoofdschudden en bloedneuzen verwachten, want ze is ook nog behoorlijk allergisch voor pollen mm.
Zal er ook niet goed aan doen, maar goed... we zien wel

Heel erg mooi gezegd, anja. Zo is het inderdaad. Wij mensen, ik zeer zeker ook, zijn geneigd te hechten aan het leven ten koste van alles en delen onze dieren diezelfde emotie toe. Natuurlijk... dieren hebben overlevingsinstinct. Maar hun wereld is anders dan die van ons. Dieren zijn niet bezig met zielig zijn/iemand zielig vinden. Dat doen alleen wij mensen...

Nee hoor, karin. Ik snap wel dat je gewoon uitleg wilde geven. Net als ik.
Grappig dat mensen zeggen dat ik heus wel een goede beslissing zal nemen. Ik twijfel daar zelf namelijk altijd aan (had ik met toon ook)
Doorlopend vraag ik mij af wat ik nog had kunnen doen en of ze wel zoveel pijn heeft als ik denk en als de da denkt en of ze niet toch liever nog lang wil leven. Enz...
Tegenlijkertijd stel ik mij de tegengestelde vraag. Dan zie ik haar stijfjes lopen en in rust steeds met dat linkerachterbeen ontlast en dan denk ik... is het wel eerlijk om zo lang nog te wachten? Een paard is een prooidier. Hoe moet het voor een prooidier zijn om te leven met behoorlijke beperkingen? Is zo'n dier niet altijd op de hoede, omdat het niet meer zo snel kan wegkomen (amber zie ik bv nooit liggen... de rest ligt wel regelmatig te pitten, lekker in de sneeuw. Zij nooit) Is dat wel eerlijk? En leeft ze niet steeds in spanning en pijn, terwijl de dood... hoe akelig voor ons ook, haar rust kan brengen?

Ik bedoel... ik doe het hoe dan ook verkeerd in mijn eigen ogen.
Maar ach... heb ik iig geen criticus nodig

Het sprongetje is verzet. De bocht doet duidelijk pijn.
Ik ben blij dat je een DA hebt gebeld, want met dit paard moet je niet zelf willen aanmodderen. Dit paard heeft erg veel pijn en moet geholpen worden.
Knuffels, magnesium en bekappen heeft geen enkele zin..

Ben benieuwd wat de da zegt.
Maar het ziet er niet prettig uit.

Overigens heb ik ook een traumamerrie die eerst geen DA en geen bekapper toeliet.
Met clickertraining hebben we dat kunnen overwinnen.
Maar bij een paard als dit, met duidelijk pijn, speelt nog iets anders een rol.
Als het tillen van de voeten gepaard gaat met veel pijn, zal het dat absoluut niet toelaten.
Heel logisch.

goh wat naar. Onvermijdelijk maar toch erg zwaar en pijnlijk. Heel erg veel sterkte

Omdat ik nog steeds niet weet hoe ik moet quoten maar ff vertellen waar ik precies op reageer....

Eddy noemde de hoge gevoeligheid van de voetzolen, zelfs als je er met de hoefkrabber in drukte.
Wat mij interesseert.... hoe komt het paard aan dergelijke gevoelige hoefzolen?
(graag ff geen moddergooien, maar gewoon informatief blijven? Het interesseert me gewoon en ik probeer slimmer te worden op hoefgebied)

Heeft dit paard op ijzers gestaan? Dan kan ik het mij voorstellen. Amber kreeg onmiddellijk na verwijdering te maken met zoolkneuzing (en daarna helaas hoefzweer, en ...en... en... maar goe...) Ze had ook gevoelige zolen, maar dat was dus verklaarbaar.
Nu ze 1 jaar op blote voeten loopt, zijn haar zolen iig hard. Omdat ze laatst een been niet beslastte, controleerde de hoefsmid/bekapper zekerheidshalve de zolen op pijnpunten, maar ze reageerde zelfs niet op flinke druk in de zolen.
Dus....
Hoe kan het dat sommige paarden zoals dit paard zulke gevoelige zolen houdt?