joop schreef op zaterdag 13 februari 2010, 10:17:
> Cindy Helms schreef op zaterdag 13 februari 2010, 8:59:
>
>>>> ja Anja, en als je het niet voor je zelf doet, doe het dan voor je
>
> Mijn opa (geboren in 1895) was ook een echte roker en stierf aan
> longkanker na zijn 70ste verjaardag. Hij was nog opgegroeid in de tijd dat
> roken goed stond aangeschreven.
Mijn grootvader is na mijn 18de verjaardag aan prostaat-, blaas-, longkanker en een finale hersentumor overleden. Toe was hij al 3jaar lang aan het vechten voor zijn leven. Maar hij kon niet meer, echt niet meer. Hij was begin 60. Min grootmoeder is toen onmiddelijk gestopt met roken. Toch is zij vorig jaar deze periode overleden aan de ernstige gevolgen van kanker. Vermoedelijk afkomstig van het voortplantingsstelsel maar het was zo ver uitgezaaid dat er geen beginnen meer aan was. Zij wilde niet geholpen worden, en maakte een zeer dappere keuze. 6 weken na de diagnose is ze overleden.
Als kind is mijn bompa altijd mijn oogappel geweest, de laatste dagen heb ik gebeden dat ze hem kwamen halen. Dat hij genoeg afgezien had in dit leven. Na zijn dood besefte ik pas dat mijn 'bonneke' en ik als twee druppels water waren. Je kan je niet voorstellen wat een band wij twee met elkaar hadden. Wat ik meegemaakt heb vorig jaar deze periode en nu nog steeds ... dat wil geen enkele grootmoeder haar kleinkind aandoen ...
Die zes weken van afscheid nemen staan nog in mijn geheugen gegrift als zijnde gisteren. Elke blik, elk woord, elke aanraking en elke traan. Er gaat geen dag voorbij zonder dat ik daar in mijn hoofd mee bezig ben.
Zonder sigaretten heb je al kansen genoeg om vroegtijdig je geest te moeten verlaten ...
Warboel
