Heb jij nog geluk gehad. Je ziet het gebeuren en je kan niks doen.
Bij mij begint het te wennen

Bij de eerste sneeuwvlokje die deze winter gevallen zijn, had ik al een paaltje vermoord.
Ook wel eens achterstevoren op een kruispunt gestaan. En enkele weken geleden had ik op een haar na een hond onder de auto. Ik had een remorque bij en had ik die hond achteraf niet zien lopen in mijn spiegel, had ik kunnen zweren dat ik hem had geraakt. Auto schoof en remorque sloeg dubbel de andere kant uit. En verder heb ik mij vast gereden op allerhande manieren. Ik heb nu standaard een schup in de auto liggen, zodat ik mezelf kan uitgraven. Ow, en op de wei rijden met sneeuw (of ijs ondertussen) met een 1400 cc'tje is geen goed plan

Ik wil Lente!!

Haha, nu kan ik ermee lachen.
Maar als je jezelf daar staat af te vragen hoe je in godsnaam die paal vanonder je auto moet krijgen, was't wat minder.

Mijn moeder moest het eens weten (Auto is van haar )

Maar gelukkig dat jij nog voor de kant stil stond. Het lijkt me ook geen pretje om je auto daar uit te krijgen.

Monique Meijer schreef op donderdag 11 februari 2010, 9:27:


Ja, moeilijk soms om te weten wat het beste is. Ben je er nu nog achter gekomen wat dat veroorzaakt had bij Indy?

Ik doe eigenlijk niks met die pony. Dat zou ook niet gaan, denk ik.
In de zomer moet ze alleen wel een aantal keren van weide wisselen en daarvoor moet telkens een eindje wandelen. Ik ben eerst nog behoorlijk aan het twijfelen geweest of ik dat wel mocht vragen van haar. (Ik had al scenario's in mijn hoofd van een pony die halverwege tegen de grond ging en niet meer verder kon.) Maar uiteindelijk heb ik dat toch maar gewaagd. En de laatste paar keren voor de winter ging dat wel redelijk goed. In't begin was het op't randje. Enkele straten voor de bestemming begon ze dan tegen mij aan te leunen om zichzelf rechtop te houden en leek ze haar evenwicht te verliezen. Toen heb ik toch wel enkele keren gedacht dat ze neer zou gaan.
Maar gek genoeg is die pony zelf dus bloedfanatiek. Die vind die verplaatsingen geweldig.

Recht staan is nogal wisselend. Enkele weken geleden kon ze echt niet recht. Ze probeerde het enkele keren maar zakte telkens weer in elkaar. Ik heb nog staan trekken en duwen om haar overeind te krijgen maar veel haalt dat niet uit natuurlijk. Toen wist ik het toch ook ff niet meer. Maar plots stond ze dan toch. 2 dagen later huppelde ze weer vrolijk rond en sprong terug vlot recht. Daar valt dus niet echt een lijn op te trekken.

Inderdaad heel stoer dat je dit zomaar durft plaatsen.
Hoe gaat het rijden anders?

Ik reageer nu natuurlijk vanuit mijn eigen kader, maar ik zou mij ernstig zorgen maken als mijn paard zulke reacties vertoonde onder het zadel.
Ze staakt, schop buitensporig naar je hulpen etc... Lijkt mij dat dit paard iets behoorlijk dwars zit.