Piet schreef op vrijdag 29 januari 2010, 9:23:


Goed... heb dus net proberen te kijken. lastig als je alleen bent en je vingers eraf vriezen (het is hier -12 en mijn warmste handschoenen zijn nat... andere werken niet met deze kou)

Voor zover ik kan zien geen plattere zool (is vrij moeilijk te beoordelen met muurvast gevroren sneeuw eronder, maar beetje indruk kon ik wel krijgen) Ene voet lijkt iets stijler dan de andere, maar niet veel. Voeten zijn niet warm en er is verder niets bijzonders aan te zien.
Scheefheid vind ik nog moeilijk te beoordelen. Ben natuurlijk alleen en heb geprobeerd bespiering op schouders en achterhand eerst te beoordelen, wat moeilijk is met die uitstaande wintervacht. Heb op de tast gekeken, maar ze reageert enorm defensief als je aan de schouders komt (zeker met meer druk) of bij de heupknobbels/kruis. Rechterschouder goed onderzoeken is helemaal een ramp. Lokt behoorlijk felle reactie uit.
Als ik met haar lange teugel probeer (stap/rechte lijn) levert het aan deze kant staan ook problemen op. Ik kan het wel doen, maar heb dan massa's geduld en rust nodig, want ze reageert heftig als ik daar ga staan. Pas als ze zeker weet dat ik niets doe/nergens aan kom, kalmeert ze iets.
Maar goed... het is dus op deze manier niet mogelijk om te kijken of ze scheef is en ga ik erachter staan om de lijn te beoordelen, dan leunt ze steeds maar op drie benen en staat ze dus scheef.
Probleemhoef is wel scheef, omdat dat stuk eruit is (is wel al voor een aardig deel bijgegroeid), maar ze staat er wat scheef op. (links-achter)
Zag trouwens ook af en toe re voorbeen beetje trillen.
Ze kraakt overigens als een oude wagen

wel grappig puntje in deze ellende...
Ik doe dus alles met click en het is wel mooi te zien dat toen ik haar achterbeen had onderzocht en bij haar schouder stond, ze steeds haar voorbeen wilde geven....kijk baasje... kan ik ook.
Heb daarna nog maar ff wat spelletjes met haar gedaan zoals neus laag, linkerschouder en naar rechterschouder (hoef ik alleen maar te wijzen) ed, want ze verdient zo graag snoepjes.

T is ook absoluut geen kwaad of gemeen paard. Kan zo achter d'r staan of met bak brokken door de wei lopen en haar naar achteren sturen of weg sturen om rustig iedereen alles te geven zonder dat ze zich dominant of vervelend gedraagt, Is dus simpelweg niet goed met haar, vrees ik

Christel Provaas schreef op vrijdag 29 januari 2010, 15:16:


Kin naar de borst is geen probleem (met clicker targetten... ik rij haar dus uiteraard niet.. ze laat niemand in de buurt van de rug komen) Naar links en rechts heeft ze haar koppie schuin. Nek lijkt ook vast te zitten
(al vanaf het begin)

Een vraag die me erg bezig houdt de laatste tijd ivm aanvullende info die ik heb gekregen....
Hoe bepaal je of de kwaliteit van het leven nog goed is voor je paard?

Ik zal proberen om het probleem in het kort te omschrijven. Ik heb al een aantal keer topics geopend omtrent amber met vragen. Amber is een merrie, 18 jaar, sinds april bij ons en vanaf het begin trubbelkind.
Met zekerheid Kissing Spines in schoft. Mogelijk veel meer artrose in oa rug, maar foto's konden nog niet worden gemaakt ivm ernstige stress
Weet sinds gisteren dat er ook sprake is van een trailertrauma.

Zeer kort levensloop: Draver, doktersbehandeling nodig gehad in die tijd, niets meer gemaakt, veulen gekregen (tenminste 1) verwaarlozing, dressuuropleiding (kon toen alle gangen incl galop), verschillende eigenaars, veel mee gesprongen, uiteindelijk hier terrecht gekomen waar de problemen zich opstapelen.

Ze loopt wat stijf, nek is stijf, flipt als ze denkt dat je wilt opstijgen (paniek en dreigen, wit van de ogen zichtbaar, hoofd hoog, oren in de nek, in de lucht bijten, dreigen, heftig slaan met de staart, dreigen te trappen) maar doet dat ook wel als je grondwerk met haar wilt doen, zelfs in stap.
Als ze gewoon in de wei staat en je gaat naar haar toe, is ze zeer vriendelijk, wil graag kriebelen en aandacht en kun je er bij wijze van spreke onderdoor lopen. Ze zal echt niets doen.
Kriebelen met de andere paarden doet ze niet, is er soms wat zuur na, zondert zich vaak af (maar raakt in paniek als er eentje de wei uit gaat) rent niet, speelt niet, behalve als ze op adrenaline is.
Loopt niet kreupel, maar ontlast in rust wel steeds hoef waar ze al meer problemen mee heeft gehad. In hoef is geen probleem te herkennen. (ze is ijzerloos)

Omdat laden en onderzoek elders vanwege haar stress nog niet mogelijk is, staat ze momenteel op metacam in overleg met da om te kijken of dat een verschil in gang of gedrag teweeg brengt
Tot nu toe geen enkel resultaat. Gedrag en beweging blijven hetzelfde.

Laatste info... 6 jr geleden kreeg ze een dressuuropleiding en kon alle gangen, incl soepele galop. Stond bekend als een zeer lief en betrouwbaar paard, absoluut veilig, zelfs voor onervaren mensen.
3-4 jaar geleden werd ze verkocht aan ene Lena met de mededeling dat ze niet kon galopperen omdat het een draver was
(vlgs da en therapeut is het opeens krijgen van problemen met galop een eerste indicatie dat er iets niet goed is)
Lena geloofde het verhaal en dochter ging er volop met springen. Paard was ook toen superbraaf en betrouwbaar.
Lena vond het paard zelf niet zo lekker zitten. Ze liep wat stijf.
Een jaar later was de dochter er moe aan, maar was amber ook een zuur paard geworden.
Lena heeft het nog geprobeerd, maar paard liep erg stijf en oncomfortabel en toen Amber haar ook nog vol in het gezicht beet, was voor haar de maat vol
Hoefsmid beweerde dat Amber een rugprobleem had.
Voorgaande eigenaresse kwam kijken, zei dat er niets mis was met het paard, kocht het en verkocht het weer meteen (voor behoorlijke prijs en met kapot zadel).
Nieuwe eigenares ging weer volop rijden en wrs springen (eigenaresse hield van springen) en was Amber na 1 jaar hartstikke beu.
Vertelde ze niet, maar het was duidelijk dat ze het paard niet moest.

Nu staat ze dus hier en moet ik de conclusie trekken dat de schade die ze heeft opgelopen omvattend is. De link voor haar werk=pijn is duidelijk. Hoe ze zich voelt in de wei?
Weet ik niet....
Ze ziet er tevreden uit, maar rent of speelt niet. Kroelt ook niet met de andere paarden. Verdraagt nauwelijks aanraking manenkam/schoft.

Ik ben geneigt te zeggen... goed, dan maar grasmaaier en lekker laten rondlopen.
Voor zolang ze wil...
Maar hoe weet je wanneer ze nog wil? Of haar levenskwaliteit nog goed is?
Hoe bepaal je wanneer je haar geen plezier meer doet daarmee?

Ze eet en drinkt overigens goed.
Maar hoe het verder zit.....

Kortom... hoe bepaald je voor je paard wat het beste is....?

Gedver wat een ellende. En nee, je kunt dat niet veranderen. Zo gaat het in sommige landen simpelweg en de burger staat op straat...
Kan je eigenlijk weinig zinnigs zeggen dan behalve wellicht de boel toch proberen te verkopen en met de paarden naar een land te trekken waar je toch wat meer beschermd wordt door de wet.
Eifel lijkt me een mooie mogelijkheid.
En anders is zweden, noorwegen en finland er ook nog altijd. Landen waar grond nog betaalbaar is. En waar veel grond is en een goede wetgeving.

Ik denk dat er niet veel meer mogelijkheden open staan dat te accepteren dat je je huidige plek moet verkopen en je te orrienteren op een nieuwe plek.
Kan dus weinig zinnigs voor je betekenen en alleen sterkte wensen in deze rotsituatie.

Hoi karin,
Bedankt voor het meedenken, maar ik clicker al een hele tijd met amber (en de andere paarden) Dat was nl haar enige ingang, want toen ze hier kwam, had ze zich volledig afgesloten voor de wereld en was vaak catatonisch.
De oorspronkelijke bedoeling was om dan later idd te wandelen en lange teugelwerk te doen, maar verder dan een enkel spelletje, wil ze niet gaan.
Eenvoudige clickerspelletjes doe ik dus wel met haar, want dat wil ze ook.
Maar daarmee houdt het dus op.

Afgesloten is ze nu niet meer en ze heeft interesse in eten. Maar goed... dat had mijn hafje ook en die was er enorm slecht aan toe. Die wilde uiteindelijk ook niet meer geborsteld ed worden terwijl hij voorheen gek was op aandacht.
Dus eten alleen zegt niet zoveel.
Maar amber vindt kroelen wel nog fijn, zolang je haar manenkam en schoft met rust laat.

Ga haar ook niet meteen laten afmaken hoor. Maar ik stel mijzelf wel de nodige vragen...

bedankt voor je reactie. Met die geit hebben jullie het enige humane gedaan lijkt me. Maar idd... eten en drinken zegt niet alles. Is veelal toch instinct, denk ik.
Typisch genoeg houdt ze wel van aanraking. Kroelen in nek, aan de oren en haar hoofd vindt ze heerlijk. Alleen die manenkam en schoft he... en bij heupen/si gewricht. Oorzaak dat ze daar niet graag aangeraakt wil worden is pijn, lijkt me.
Inderdaad heb ik alle plannen om haar nog wat soepel te maken maar laten varen en hou ik het op spelletjes.
Maar het blijft moeilijk te bepalen waar je grenzen moet trekken en of een paard al dan niet veel pijn heeft...
De janken niet he.

Ik ben het met je eens dat het instinct om te leven sterk is, ondanks moeilijke omstandigheden en dat ieder voor zich situaties anders beoordeeld.
En natuurlijk mag ze rondhobbelen zolang ze de kwaliteit van leven voor haar goed genoeg is. Alleen is dat voor mij moeilijk te beoordelen. Op dit moment zou ik zeggen dat ze het nog wel best vindt, zolang niemand iets van haar vraagt. Gewoon rondwandelen op de wei, spelletje doen, kriebelen aan de oortjes.... best.
Maar iets van haar vragen met de link naar 'werk' al is het slechts een paar stapjes in stap, is niet mogelijk.
Ik heb enorm werk gestoken in het onderzoeken van de mogelijkheden zonder ook maar het minste resultaat,
Ja, ze vertrouwt me in de wei volkomen, maar nee... oefeningen doen zit er niet in.
Therapie (chiropraktie, massage, stretching) ed is onmogelijk. De therapeute die haar wilde behandelen heeft de behandeling moeten afbreken omdat amber haar anders door de wei had geschopt.Ze ging volledig door het lint.
Gemeen paard? Nee. Maar het deed pijn. Ze liep daarna nl heel lang slecht en werd 2 weken catatonisch als ik aan haar achterbenen wilde komen
Dus oefeningen en therapie zijn absoluut geen optie meer. Helaas.

Pijnstillers staat ze nu bijna een week op, zonder ook maar het geringste resultaat. Bewegingspatroon (stijf en onregelmatig) is exact hetzelfde en haar gedrag ook; lief met kroelen aan het hoofd en gewoon in de wei(kan er onderdoor en achterdoor enz...) en flippen als het ook maar lijkt op 'oefening'

Maakt verder niet uit. Ze vormt een fraaie grasmaaier. Maar mijn grootste angst is het te missen als de pijn voor haar teveel is...
Want eten en drinken hoeft geen indicatie te zijn en zuur gedrag heeft ze dus bij het 'vragen' van iets, als je wat harder op haar schouders/schoft/manenkam/heupen drukt en ook wel naar de andere paarden.

unartica... rijpaard wordt ze nooit meer. D'r rug is kapot. Grasmaaier is ze al en dan lijkt ze best tevreden. Bedankt voor je reactie. was mooi om te lezen.

Christel... ze is wel altijd bij de andere paarden, raakt in paniek als er eentje weggaat, maar kroelen met soortgenootjes en spelen doet ze niet. Ze kan wat zuur zijn tov de andere paarden (en andere dieren)
Ze heeft al div dingen gekregen tegen artrose, zonder dat het zin heeft...

Over rechtrichten... gezien het doen van oefeningen geen optie is met haar, is rechtrichten ook niet mogelijk.

Bedankt esther... je begrijpt het wel. Ik heb dat met Amber ook. Ze reageert ook zo enorm gefrustreerd als je haar wil helpen soepel te maken. Heb het lang geprobeert, ook met clickeren, maar ze wil het absoluut niet. Kan het misschien ook niet.
Nog afgezien dat het haar waarschijnlijk ook niet meer zou helpen, gezien de achtergrond en de schade die ze al heeft opgelopen.
En idd datzelfde paard kruipt bijna op mijn schoot om te kriebelen en gewoon aandacht te krijgen en is met de gewone huishoudelijke dingen gewoon betrouwbaar.
Met clickerspelletjes staat ze voorop, zolang het puur om spelletjes gaat. Als ze je ervan verdenkt dat je haar een oefening wilt leren, is het voor haar af. Maar targetten en andere kleine dingetjes zijn leuk.
Dat targetten heeft trouwens enorm tijd en geduld gekost,want ze nam geen initiatief. Stond daar maar voor zich uit te staren zonder iets te proberen. Nu ze durft te targetten, en dat ook enthousiast doet, durft ze ook mij te onderzoeken, zelf aandacht en kriebels te halen en dingetjes uit te proberen, dus ik heb er wel veel mee gewonnen.
Bovendien gebruik ik het bij de bekapster, want amber vindt het moeilijk om voetje te tillen, maar tegenwoordig doet ze erg haar best en geeft redelijk netjes aan als ze ff moet rusten. Bekapster werkt ook met kleine beetjes en met veel geduld, dus dat gaat prima nu,
Ik gebruik het ook bij de da bij onderzoek en dergelijke. Dus het clickeren is dus wel waardevol voor mij.

Echt gek doet ze nooit. Als ze schrikt of de rest wegrent, rent ze wel mee, soms in draf en tegenwoordig zie ik haar een galopje soms zelfs een stijf bokje maken. Feit dat ze dat doet, vind ik wel goed. Want de eerste 8 maanden zat dat er niet in. Maar ze doet het slechts zelden en ze gaat momenteel ook zelden liggen.
Rollen doet ze weer wel en dat staat ze best redelijk goed op.

Maar we zullen zien...
Overigens heb ik wel hetzelfde als jij... Als ze iets erboven op krijgt wat intensieve medische zorg nodig heeft en veel ellende voor haar met zich meebrengt, is het voor mij ook afgelopen.
Geen klinieken of andere ellende meer.
Die grens heb ik destijds ook met toon getrokken en dat doe ik ook met haar,

groetjes, sandra

clarissa... ik ga hierin met jou mee.
Heb zelf ook geen vertrouwen in een dierentolk. Uitzondering is een meisje, wat wel af en toe contact maakt met mijn paard, maar alleen gevoelens vertolkt... geen hele verhalen. En ze wil er niets voor. Doet het alleen als vriendendienst.
Maar tolk...
Heb het laatst geprobeerd met amber, zo'n reading. Je probeert tenslotte alles.
Maar het was niet alleen teleurstellend, maar had ook een nare staart.
Ik herkende mijn paard niet in de reading. Het was een algemene omschrijving van een depressief paard wat totaal niet bij amber paste. Het klopte van geen kant. Ik heb toen heel netjes beschreven waarom ik mij er niet in kon vinden, incl argumenten/omschrijving etc. Dat werd me bepaald niet in dank afgenomen. Niet door de dame die het had gedaan, die erg bot reageerde, en niet door mensen die erg tegen haar opkeken en mij via dwingerige pb's lieten weten dat ik gewoon alles fout zag en daarin nogal ver gingen.
Dat zegt mij dan verder erg veel over de betreffende readers en diens aanhang, dus nee... voor mij niet meer.

Inderdaad voel je zelf veel aan. Dat heb ik met mijn hafje ook ondervonden. Maar toch ben ik nog steeds erg bang om op mijn eigen gevoelens te vertrouwen. Want wat als ik iets verkeerd interpreteer of dingen in mijn hoofd haal?

;Maar ja,... begrijp dus dat ik lang de enige niet ben
Het is en blijft moeilijk
Gelukkig is er nu geen noodzaak tot het nemen van een beslissing, dus blijft ze gewoon rondwandelen in de wei. Maar er zijn wel momenten waarop ik mijzelf dergelijke vragen stel, vooral op haar slechtere dagen.

Klinkt mij alsof je paard supersterk reageert op je eigen onzekerheid. Een cirkel dus. Op de momenten waarop hij het wil doen, raak je wat onzeker/gespannen en doet hij het.
Heel erg moeilijk te doorbreken, lijkt me.
Is het geen optie om hem eens een poosje te laten rijden door iemand met een flinke lading zelfvertrouwen om eens te kijken hoe het gaat?
Als dan geen problemen ontstaan is de oorzaak duidelijk en de enige optie werken aan zelfvertrouwen (erg moeilijk, weet ik...)
Ontstaan ook dan problemen, dan wellicht lichamelijk laten doorlichten?
Hoewel ik eigenlijk hierbij het gevoel heb dat het probleem echt te maken heeft met de wisselwerking die ik noemde...

Dus kijk eens of je een lefgozer kunt vinden die eens gaat experimenteren. Kan ook helpen als je ziet dat het bij een ander wel goed gaat, bij het opbouwen van vertrouwen.

Heel erg veel sterkte en beterschap

Goed... ik drukte mij verkeerd uit,.
Ik bedoelde dus iemand die niet bang is en een zit als een huis heeft.
Niet iemand die het paard 'eens ff flink aanpakt' want dan ga je inderdaad van de drup in de regen.

Ik bedoel dus gewoon iemand die niet bang of onzeker wordt, het volle verstand erbij houdt, weet wat hij doet en inderdaad, zoals eddy noemt, het patroon doorbreekt.
Heb zelf ook zo'n exemplaar gehad in een heeeeeel erg grijs verleden....
Gaf meteen een rodeoshow weg als je erop ging zitten, bij voorkeur voordat je goed zat en trok hoofdstel na hoofdstel in flarden. (bitloos was toendertijd nog niet zo bekend... stam dus nog uit een grijs verleden)
Mijn zelfvertrouwen liep ook wel een deukje of miljoen (rug, ribben en nog wat onderdelen ook) op en toen ging de vriend van de manegehoudster het proberen. Hij hield wel van wat spanning.
Absoluut aardige jongen, ook tegen paarden.
Zorgde dat ie goed voorbereid was en reageerde gewoon goed. Geen sporen, geen gepluk aan het hoofd (paard zou het kopstuk toch maar in flarden helpen) geen zweep. Gewoon kwestie van rustig blijven, heeeeeeeeeeel stevig zitten en tempo vragen.
En voila.... paard kreeg hem niet in het zand en draaide bij. Hij heeft paardje nog een aantal keer gereden en probleem was uiteindelijk opgelost, ook als ik er weer op ging
(moest alleen zelf toen wel leren om goed te reageren en dat kopstuk met rust te laten)

'En dat bedoelde ik eigenlijk

Niets voor jou, Eddy???

Ik ga hierin helemaal met clarissa mee.
Het zijn nog kinderen en ponykamp moet leuk zijn; geen confrontatie met dingen die hun in verwarring brengen. (krijgen ze thuis en op school al meer dan genoeg mee te maken)
Maak het gewoon leuk.
Leer hen te genieten van de pony's in de wei; hou een picknick tussen de pony's en leer hen spelen met de pony's.
Leer hen rijden met zo weinig mogelijk en leer hen vooral om samen lol te maken,.

Kinderen zien straks het verschil echt wel. Een aantal zullen daarom de bewuste keus uiteindelijk maken om paarden in hun waarde te laten.
Sommigen zullen toch de andere kant uitgaan.
Daar kun je niets aan doen. Je kunt de wereld niet in je eentje verbeteren.

Maar zorgen dat het ponykamp straks een unieke en vooral geweldig leuke ervaring is waar ze nog lang over kletsen, is een goede stap in de goede richting.

Ik kan hier weinig zinnigs in zeggen, maar het idee om te kijken waartoe een paard als dat van jou in staat is, is denk ik goed voor zijn zelfvertrouwen. Hou je hem binnen het beschermde kringetje, dan gebeurt er niets, maar wint hij ook niets.

Zou het werkelijk lukken om verder te komen met hem, om het vertrouwen van hem in jou dusdanig te laten groeien dat hij de wereld met je aankan, dan geeft je dat paard een stuk waardigheid terug, denk ik.
En dan doe je het voor het paard.

Ennuh..... mocht je naar eddy gaan, zouden jullie het dan niet kunnen filmen?
Ik zou dit zo graag zien.
Heb zelf wel ervaring met paarden die aan een kant niets meer zien, maar niet met een blind paard. En ik leer altijd zo graag bij...