ik ben bezig een paard te kopen die ik graag natuurlijk wil gaan bekappen. Nu is ze bont met 4 witte benen dus ook 4 witte hoeven, en ik word van alle kanten gewaarschuwd dat witte hoeven veel zwakker zijn dan zwarte.
Nu denk ik persoonlijk dat het dan om de gepigmenteerde hoefwand gaat, en daar staan ze dan toch niet op dus kan het ook niet bezwaarlijk zijn.
Heb ik hierin gelijk of is het toch een risicofactor?

Ter info: ze is al een hele tijd ijzerloos, hoewel niet natuurlijk bekapt. De hoeven lijken erg sterk en gezond.

Thanks! Patricia

nog dank voor al jullie reacties. De meningen zijn tamelijk verdeeld en het lijkt erop dat het eerder paardafhankelijk dan kleurafhankelijk is hoe de hoeven zich gaan gedragen. In ieder geval neem ik de opmerking over elastiticiteit ter harte en zal zorgen voor voldoende harde ondergrond.
Tzt als ik m'n paard heb zal ik mijn ervaringen met jullie delen.
Patricia

wie kan mij helpen aan een goede (natuurlijk) hoefbekapper in de Dordogne (omgeving Montignac), Frankrijk? Ik heb de cursus nu gedaan, maar zou het fijn vinden als mijn werk door een ervaren bekapper wordt beoordeeld...
gr, patricia

merci beaucoup voor dit adres! dat ga ik eerst maar eens proberen...
gr Patricia

onlangs heb ik een veulen van 6 maanden geadopteerd die al met 4 maanden gespeend was en dag en nacht op stal verbleef. Dit kon ik niet aanzien natuurlijk en nu mag hij 24/7 in de wei bij mijn andere paarden, die uitsluitend leven van hooi en gras.

Nu vraag ik mij echter toch af of dit dieet wel voldoende is voor een veulen van zijn leeftijd, aangezien hij natuurlijk nog moedermelk hoort te krijgen.
Moet ik iets bijvoeren en wat is het veiligst ivm bot- en spijsverteringsproblemen?

alvast bedankt voor jullie adviezen!
Patricia

van een aantal planten is wel bekend dat ze brandwonden kunnen veroorzaken, zoals bereklauw en St Janskruid. Veel minder bekend is de wilde pastinaak, waarvan de wortel zeer gewaardeerd wordt door mens en paard (en helaas de plant ook door mijn merrie), maar die tijdens de bloei voor verschrikkelijke brandwonden kunnen zorgen tijdens het bloeiseizoen
Zoals gezegd eet mijn merrie (een bonte) deze graag en rolde er ook nog eens in waardoor neus, hals en rug wekenlang met korsten en later loshangend vel waren overdekt, ondanks injecties, zalf enz. Het geldt overigens niet voor ieder paard, ze moeten er wel allergisch voor zijn, maar heb je een bont / wit paard: wees gewaarschuwd!

het blijft moeilijk, maar ik ben zelf erg voorzichtig met bijvoeren. Aan luzerne dacht ik ook, op advies van de dierenarts aangevuld met wat speciaal voor dit doel geproduceerd melkpoeder/mineralen (dit klonk mij niet onlogisch in de oren, voor wat extra calcium).
In ieder geval dank voor het delen van jullie ervaringen!

mijn twee paarden doen maximaal een week met een grote bol van zo'n 200 kg. dat is dus al gauw 15 kg per paard. valt er veel te grazen, dan zet ik ze wel op hooirantsoen...
Patricia

wie kan mij helpen aan een (liefst internet) adres voor een goed, groot en veilig hooinet? Ik zou graag willen dat mijn paarden iets langer met hun hooi deden en minder verspilden.
alvast bedankt voor de tips!
groetjes Patricia

wat dacht je van een overenthousiaste (herders)hond (eentje die niet bijt natuurlijk!)
Wij hebben er zelf zo een die niets lievers doet dan de paarden te 'drijven' door veel te blaffen en irritant achter ze te lopen. mag ze natuurlijk niet maar het zit er zo ingebakken bij haar... Lekker met paard en hond weg gaat dus niet, maar soms maak ik gezamenlijk wandelingetjes te voet. De paarden geven er namelijk helemaal niets meer om en dat is wel zo handig hier in Frankrijk waar je nogal vaak met loslopende erfhonden te maken krijgt

haha, zo makkelijk en snel kan het dus zijn!
onwijs bedankt, ziet er goed uit!!

hmm, wilde al gaan bestellen bij hooinet.nl maar lees uit de overige reacties dat zo'n net maar een winter meegaat
dan wordt het wel een heel dure manier om hooi te besparen...
wie heeft hier nog meer ervaring mee (levensduur van een hooinet)
anders toch maar zelf knutselen mbv aanhangersnetten

ik heb mijn merrie nog niet zo heel lang (half jaar) dus er valt natuurlijk nog heel wat te leren van elkaar en aan wederzijds vertrouwen te werken.
Ik rijd vooral buitenritten, en hoewel zij hier veel ervaring mee heeft, kan ze nog makkelijk van niets (voor mij dan) schrikken. niet zo erg, hoort erbij.
Lastiger vind ik het als ze echt ergens niet langs wil, bv een huis of zelfs een deurmat (=vast een eng monster). In eerste instantie staat ze dan stokstijf stil (altijd nog beter dan wegrennen). Ik laat haar dan rustig kijken en soms loopt ze dan gewoon door. Maar vaak begint ze achteruit te lopen en alles wat ik doe heeft dan alleen maar een versterkend effect. Best gevaarlijk want ze loopt dus ook gewoon steile bermen af in z'n achteruit of tegen schrikdraadjes aan. afstappen lukt in zo'n geval al helemaal niet.
Als ik de ruimte heb, laat ik haar gewoon rustig een paar passen achteruit doen totdat ze zich weer veilig voelt. Dan mag ze kijken en lukt het na enige aansporing meestal wel om haar er langs te laten lopen. Heb ik die ruimte niet, dan doe ik eigenlijk niks, tenzij ze zich om wil draaien om ervandaan te lopen. In dat geval laat ik haar een rondje lopen en weer kijken tot ze tot rust is gekomen.
Uiteindelijk loopt ze altijd door, en meestal ook alsof er nooit iets aan de hand is geweest.

aan jullie de vraag of ik dit handig aanpak, of dat er betere manieren zijn en vooral ook hoe ik het kan voorkomen of verbeteren!

bedankt voor jullie reacties. natuurlijk blij te lezen dat ik het niet helemaal verkeerd aanpak (maar wel jammer dat er blijkbaar niet veel meer aan te doen valt).
het laatste wat ik wil is haar nog banger te maken door flink te gaan drijven, maar anderzijds wil ik natuurlijk niet dat ze een loopje met me neemt of haar zin probeert door te drijven. gelukkig leer je vanzelf het verschil te herkennen omdat als ze eenmaal ergens langs is gegaan, ze de tweede keer veel makkelijker doorloopt; dan weet je dat haar angst reeel was en ze de zaak nu meer vertrouwt.
Terwijl ze dus ook wel eens gewoon stil blijft staan op een voor haar heel bekend punt. dan nog mag ze van mij altijd wel even polshoogte nemen, maar daarna is het gewoon gaan.

Grappig genoeg is ze ook vaak heel koelbloedig, loopt ze gwoon langs ronkende tractoren of snerpende motorkettingzagen waarbij de bomen haast naast je op de grond vallen. ben dan zo trots op d'r en laat dat merken ook! Sowieso prijs ik haar altijd de hemel in als ze uiteindelijk langs iets heel engs durft te lopen. Ik voel echt dat haar dat dan goed doet.

hoe dan ook, als er nog iemand een tip heeft om achterwaarts lopende paarden weer voorwaarts te laten gaan: graag!
(overigens ging ze in het begin nog wel eens uit pure eigenwijzigheid achteruit. dat 'beloonde' ik dan door haar nog wat meer aan te sporen achteruit te lopen, zodat ze maar wat graag daarna weer vooruit liep. maar dit is niet hetzelfde als uit angst terugdeinzen, dan bevestig je het gevoel alleen maar).

weet jij wat bietenpulp is in het frans en waar ik dat zou kunnen krijgen?