Maria Delavega schreef op zondag 20 december 2009, 15:54:


Ja dan kijk ik er anders naar. Maar als het zonder respect naar de ontvanger is geschreven, dan is hij/zij plots mijn ideaal niet meer. Kortom, van kritiek kun je leren, van onbeschoft en beledigend gedrag totaal niets. In dat laatste geval haal ik dus altijd mijn schouders op. Het zegt meer over de ander, dus ook over je grote voorbeeld, dan dat het over jou zal zeggen.

Maria Delavega schreef op zondag 20 december 2009, 16:07:


Hahahaha ... kwestie van vaak je neus stoten, dan leer je het vanzelf!

Jasmijn Wauters schreef op zondag 20 december 2009, 19:04:


Ben net nog gaan vragen in de wei of ze een gedichtje voor je wisten, is namelijk poëzie met paarden hé ... Ze stonden me allemaal stom aan te gapen, dus helaas geen rijmelarij van mijn knollen. Daar doen ze niet aan, dat is voor sissy's, aldus een paar hele stoere knollen die dit allemaal maar slap geouwe-je-weet-wel zouden vinden. Een flinke bak met smakelijk hooi, daar worden ze vrolijk van. Dat domme mensengedoe, daar hebben ze zo geen zin in!
Nu weer gewoon doen?