Cindy Helms schreef op maandag 14 december 2009, 10:45:

knip

Dat is natuurlijk waar!
Als Katelijnes hart echt bij dat paard ligt dan is er weinig keus.
Toch zou ik eerst het paard een maand of desnoods 2 laten hertrainen als dat financieel mogelijk is, dan daarna SAMEN les nemen bij de trainer en dan pas terug thuis verder, de eerste keren ook nog met begeleiding omdat ik vermoed dat de merrie thuis wel eens even zou kunnen "hervallen" als ze eens terug in de groep staat.

@Katelijne: Heel veel sterkte, moed, doorzettingsvermogen en succes met je paard!
En houd ons maar op de hoogte hoe het verder gaat .

eddy DRUPPEL schreef op maandag 14 december 2009, 13:13:


Ik zie het zo voor me...
Dapper van Katelijne dat ze er ondanks dat alles toch mee verder wil!
Ik hoop dat er een oplossing uit de bus komt, zou niks voor mij zijn!

Neen, dan ben ik super blij met mijn paard wat komt aangegalopeerd als ik roep, waar ik op kan rijden als ik wil, ook al staat hij 2 weken stil, wat heel sociaal is met alle andere paarden, waar ik mee kan tutten als ik dat zou willen, die gewoon geniet van aandacht en bij me zijn maar even graag mee buiten gaat.

Maar een mens vraagt zich toch af waarom een paard zo doet... foute ervaringen of gewoon "fout" karakter, doorgefokt en geselecteerd op uiterlijk, prestatiekunst en zonder op karakter te letten?

Over emoties projecteren en zo, ik denk dat dat heel vaak ook onbewust en totaal ongewild gebeurt.
Ik blijf het frappant vinden dat toen mijn schouder erger was Piablo net het zelfde had aan zijn schouder en dat toen Piablo ge-osteopaat en geshiatsut ed werd ik er zelf ook baat bij had en mijn schouder voelde tintelen...
Met dit paard heb ik vaak van die dingen... ook qua sympatieen voor mensen en zo.

Spirithorses schreef op maandag 14 december 2009, 13:34:


compleet OT: dit zou wel eens kunnen lukken maar we hebben voor volgend weekend nog eens afgesproken en zien dan verder. (zie ook in mijn topic hierover)

Ans Jondral schreef op maandag 14 december 2009, 13:39:


En als hij dan na die 10 minuten wat wortels krijgt of iets anders mag doen wat hij leuk vindt?
Ik probeer met Piablo altijd met iets fijns af te sluiten en hij komt bijna elke keer vrolijk af als ik iets met hem wil doen.

Britt Claeys schreef op maandag 14 december 2009, 21:47:


Ja en neen.
Als ik lees dat dit paard serieus onhoog gaat en geen been accepteert is dit niet iets wat iedereen kan/durft oplossen.
Dus paard heeft geleerd succes te hebben met dit gedrag, paard moet nu eerst leren dat het niet erg is om bereden te worden en te doen wat gezegd wordt, paard moet leren dat leiding aanvaarden veiligheid en zekerheid biedt. En eens het paard door de hertraining door iemand die dit durft en kan hier voor open staat dan kan je er als eigenaar onder begeleiding verder mee aan de slag.
Want, hoe veel zelfverrouwen krijg je als eigenaar als je vb van je paard af kukkelt omdat het steigert als je je been aanlegt? En als eigenaar kan je ook vertrwouen krijgen door te zien dat na een tijdje training er ewenst gedrag in de plaats gekomen is en het paard normaal bereden kan worden. En daarna het ook zelf leren doen.

Grappig dat je dit vraagt en de reacties er op .
Ik heb een tijdje les gegeven en ben er door omstandigheden mee gestopt.
Nu het over niveau ed gaat wil ik er een annekdote over vertellen.

Ik kende iemand en die had een vriend die mee deed aan de slectie voor de parolympics paardrijden, zat in het Belgische dressuurteam. Had een zeer goed zeer duur paard gekocht, had vroeger zelf Z gereden voor het ongeval, had les van de besten maar het paard bleef gespannen.
Hij had een stijf been (knie geblokkeerd) waar hij ook geen gevoel in had en een arm die half verlamd was en ook zonder veel gevoel, maar wel min of meer bruikbaar.
Ik zou zelf nooit op dat paard stappen, veels te groot en te ruim van bewegingen voor mij en ik rijdt ook bijlange geen Z of zelfs maar M of zo. Maar toch heb ik die kerel 3 keer les gegeven, gebaseerd op Centered Riding.
Ik "zie" waar mensen vasthouden, hoe ze ademen, waar al of niet spanning zit en waar en hoe dat effect op het paard heeft. En met wat meer vanuit centrum rijden en op ademhaling letten en minder willen doen liep dat paard veel losser.
Het grappige was dat de week daarna hij les had van de teambegeleider en die was stomverbaasd.
Ze zijn toen naar Engeland gegaan voor de volgende stap maar het paard heeft daar helaas koliek gekregen, is geopereerd maar jammer genoeg niet meer terug tot op zijn oude niveau gekomen.

Dus in mijn ogen moet je vooral leren kijken, leren verwoorden wat je ziet en weten hoe je het oplost en kan verbeteren en dit alles op een correcte manier kunnen overbrengen.
Leeftijd: ik heb van 2 mensen nu en dan les, ze zijn allebei (veel) jonger dan ik ben .
Uiteraard moet je kunnen rijden en grondwerk doen ed als je daar les in geeft en weten hoe alles voelt. Maar "de beste" moet je echt niet zijn .

Op het moment dat je een mens of paard of, nog beter, de combinatie, verder kan helpen groeien ben je goed genoeg. Kan je dit niet dan voldoe je niet. Zo simpel .

Marlies Sanders schreef op zaterdag 19 december 2009, 14:35:


Valesine werkt voor hondenpootjes beter dan uierzalf, dan krijg je er niet zo'n sneeuwklonten aan. Grote pot van de hema of zo, gaat een winter lang mee.
Wel even pootjes afvegen voor je ze binnenlaat, anders heb je een vettige vloer .