Mariette Stegwee schreef op vrijdag 4 december 2009, 8:02:
> Tot mijn grote verdriet moet ik mijn 22 jarige ruin in laten
> slapen. Ik woon in Spanje en de vrachtwagen van het
> destructiebedrijf kan niet bij zijn stal en veld komen. Ik zit
> eigen emoties?
> Ik kan haar later naar een andere stal brengen, dus ze krijgt
> weer gezelschap.
> Hoe kan ik dit alles met zo min mogelijk stress laten verlopen?
Vorig jaar heb ik Froukje naar de voor ons meest gunstige plek op ons eigen land gebracht. Dat gaf voor haar geen stress, omdat dat bij het hek was waardoor we normaal naar de weg liepen. Daar heeft de
da haar in laten slapen.
Willem kon het zien, maar stond niet heel dicht bij. Hij heeft nog wel een tijdje bij haar gelopen. Eerst bleef hij bij haar in de buurt, maar al na een uurtje keek hij niet meer naar haar om. Ze heeft daarna nog een kleine dag aan de weg gelegen, daar had mijn man haar met de trekker heengesleept. Willem was toen heel rustig. Pas op het allerlaatst, toen de kadaverwagen met haar wegreed, heeft hij één maal gehinnikt.
Boy, onze hond hebben we ook op het land in laten slapen. Toen ik er met Bella, onze andere hond naar toe ging, ging ze naast hem liggen. Toen ik weer naar huis ging, ging ze met me mee. ´s Avonds hebben we Boy begraven. Bella heeft toen nog heel even naast hem gelegen en gezien dat hij in de kuil ging. Ze heeft er geen enkel probleem mee gehad dat hij weg was.
Zelf denk ik dat het wel belangrijk is dat dieren afscheid van elkaar nemen. Onze poes heeft deze keer ook afscheid kunnen nemen van Boy en had er nu geen probleem mee. Bij onze andere hond Bessie heeft ze geen afscheid kunnen nemen en daar heeft ze nog dagen naar lopen zoeken.
Els.
Warboel
