Kynshiri schreef op vrijdag 20 november 2009, 8:15:


Euhm, kweetni.
Het moet mijn pony helpen hé (en eerlijk gezegd twijfel ik daar wel wat aan), anders heeft het geen nut.
Want wat moet ik er anders mee?


Ik heb wel eens een kat stoned gezien. (Beest was op de verkeerde plek op de verkeerde moment.) En die lag redelijk uitgeteld. Half-bewusteloos.
Moet je volgens mij niet met een pony willen voor hebben.

Ik heb echt het idee dat die pony niet te stoned mag worden.
Als pijnstillende werking niet kan zonder roze olifanten te zien, begin ik er ni aan.

Mariss schreef op vrijdag 20 november 2009, 12:02:


Glucosamine heb ik wel eens uitgebreid uitgetest met een ander paard. (En die was maar licht kreupel, bijlange zo erg niet als deze pony) En ik was daar eigenlijk niet echt van overtuigd. Veel geld voor minimaal (of geen) effect.
Er was maar 1 merk waar ik überhaupt iets van merkte en dat was een druppel op een hete plaat.

Homeopathie geloof ik eerlijk gezegd niet zo in.

En misschien cru gesteld, maar ik ben ook niet bereid om oneindig veel geld in deze pony te gaan investeren om vanalles uit te proberen.
Iets waarvan ik enige zekerheid heb, dat ze er profijt bij heeft, tot daar aan toe.
Maar ik ga niet 101 middeltjes uit proberen en lopen puzzelen met haar.
Ik heb haar aangenomen omdat haar vorige eigenaren en ik dachten dat ze nog niet persé dood hoefde. En ik gun haar best nog enkele jaren, in hopelijk redelijk comfort. En ik neem met alle liefde haar onderhoud en verzorging op mij, maar er zijn ook grenzen. Ik ben ook geen miljonair.

Els Kleverlaan schreef op vrijdag 20 november 2009, 13:35:


Berk en wilg hebben we hier genoeg. (Kan dat kwaad voor drachtige merries, Els?) Ik zal sowieso wat takken op de wei gooien. Baat het niet dan schaadt het niet?

En hoe zit dat nu met die duivelsklauw. Werkt het of niet? Ik hoor zoveel tegenstrijdigheden.

Coralie schreef op vrijdag 20 november 2009, 20:43:


De pony is een 18-jarige ex-fokmerrie.
Ze heeft pakweg 15 veulens gehad en dat is haar blijkbaar niet zo goed bekomen. Ze is meer dan waarschijnlijk ook atactisch.
Ik heb dit nog al gezien bij merries waar intensief mee gefokt is. Naar de oorzaak hoef ik dus niet te zoeken.

Geert D schreef op vrijdag 27 november 2009, 9:46:


Van mij ga je geen oplossing vernemen. Maar ik volg dit ff.
Maar mijn merrie doet dit dus ook.
Ze is ook wel eens terwijl ze net vast stond full speed achterwaarts de stang onder gedoken, alles stuk getrokken en weg was ze.
Ik draai haar meestal zodra het kan of laat haar zijwaarts van de loopplank afspringen. (Om één of andere vage reden vindt ze een loopplank aan de zijkant ook minder eng dan in de richting dat hij bedoeld is.)
Voorwaarts, van de camion, durft ze trouwens ook wel eens die loopplank overslagen. Als ik haar voorwaarts aflaad, zet ik haar eigenlijk na elke pas stil want zodra ik haar 2 passen na elkaar laat nemen, neemt ze een sprong.

Ze heeft wel een grote hekel aan zo'n hok op wielen. Ondertussen laadt ze wel weer redelijk snel, maar toen ik haar laatst in de kliniek ging halen, bevroor ze zodra ze met 4 benen op de camion stond. Dat heeft toen nog wel even geduurd voor we haar dwars hadden staan zodat het schot dicht kon. Blok beton en compleet onbereikbaar was ze.
Dus het zou best kunnen dat ze uit aversie tegen die trailer/vrachtwagen er snel uit wil. Ze is zeker niet op haar gemak in een trailer.

Maar langs de andere kant, kan Pien ook gelijk hebben. Mijn paard heeft ook wel wat last van een achterbeen en hellingen zijn niet echt favoriet bij haar.
Als ik op wandeling een helling tegenkom en ik vraag haar die in stap te nemen, dan wordt ze kwaad. Bij voorkeur neemt ze die in draf en nog liever in galop.
Nu ik erover denk... Ze heeft een periode helemaal niet meer willen laden. Nu weer wel maar nu loopt ze wel in draf de camion op.

Katja Goovaerts schreef op maandag 30 november 2009, 5:02:


Als jullie nog iets gaan doen met lange teugel werk of dubbele longe etc... count me in.

Ook ik vond het een leuke dag, fijne mensen ontmoet, leuke gesprekken gevoerd, interessante dingen gezien en vooral ook weer wat bijgeleerd.

Ik moet eerlijk gezegd toegeven dat ik het niet begreep, Katja.
Het is een prachtig paard maar het zichtbare verdriet op je gezicht toen er gesproken werd over de problemen van je paard, ik kreeg het er koud van.
Hoe nobel je beslissing ook is tov het paard. Ik voelde meer medelijden voor jou dan voor je paard. Het verdriet dat je jezelf hiermee aan doet... Nee, ik snap het niet.
Niettemin wens ik jullie veel succes en moed.

Katja Goovaerts schreef op maandag 30 november 2009, 15:56:


Wat een verdrietige verjaardag.
Filas was ook zo'n schatje. Ik en mijn zusje hadden hem gezien op die demodag en waren helemaal in love. Zo jammer dat je niet langer van hem hebt kunnen genieten.

Ik hoop dat jullie een goede oplossing vinden voor Volant, maar ik denk dat je moet oppassen om zijn situatie zomaar met andere paarden te gaan vergelijken, zoals bijvoorbeeld de mijne.
Mijn paard heeft dat overgehouden aan een blessure, niet door overbelasting ofzo. Maar haar gewricht is echt nooit zo opvallend dik geweest, helemaal niet zelfs, ook niet als dat actief is/was. Af en toe zit daar een heel lichte zwelling op, maar je moet haar benen een beetje kennen, om het te merken.
Langs de andere kant, als het bij Volant beperkt is tot alleen spat, wie weet heb je dan wel meer mogelijkheden dan ik had met mijn paard?
Infiltratie was voor haar geen optie werd mij toen verteld omdat er ook delen van het gewricht betrokken waren die niet konden vergroeien. Dat zou naar't schijnt ook de reden zijn waarom die 3 jaar later en ondanks die vergroeiing van die kleine botjes zo nu en dan nog kreupel door loopt. Niet door de spat dus, maar door artrose hoger in't gewricht. Als spat vergroeid is, hebben ze normaal geen pijn meer.
Dus als je dat voor elkaar kan krijgen en je hebt een optie om hem te gaan behandelen, staat hij er misschien een stuk beter voor.

Spirithorses schreef op dinsdag 1 december 2009, 23:12:


Jawel dat kan best hoor Pien!
Toen mijn merrie vorig jaar problemen had met haar lever en daarvoor behandeld werd door een osteopaat, stonk die de week daarna ook behoorlijk.
En haar stal was opeens één vieze vuile stinkende troep. Niet uit te houden, als ik het moest uitmesten. Normaal is ze heel netjes en plast en mest in een hoekje. Ik hoef meestal maar eens in de week maar een deel van het stro te verwijderen maar toen was het zo'n natte stinkende bende dat ik alles er dagelijks moest uithalen. Zijzelf rook ook niet echt aangenaam. Misschien was dat van in die rotzooi te liggen of misschien ook niet?

En nu ook het paard van een stalgenoot. Dat is een oudere magere merrie die niet meer wilde eten. Die krijgt nu iets van medicatie onder haar eten om haar weer wat aan het eten te krijgen. En sinds ze dat krijgt hangt er een hele vreemde lucht rond dat paard en in haar stal. Ik kan niet zo snel zeggen naar wat het precies ruikt, maar het ruikt niet naar 'paard'.

Maria Delavega schreef op woensdag 9 december 2009, 11:45:


Mijn jonge ruin heeft ook eens zoiets gedaan. Ik kon er niet meer van maken, dan dat hij een serieuze vijs kwijt is. Waarom zou een paard anders zoiets doen?

Hier was dat dit voorjaar toen Mandy er net was.
Mandy is C-pony van een jaar of 18. En Puzzle een 4 jarige D-pony.
Mandy was toen nog maar enkele weken bij ons. Maar ze was niet zo goed te been en ze lag het grootste deel van de dag neer.
De pony's liepen al een paar dagen samen en dat leek geen probleem. Tot de buren mij in paniek kwamen halen al roepend dat Puzzle, Mandy aan't vermoorden was en dat ik iets moest doen.
Hij was op Mandy gevlogen die neerlag en had zich vastgebeten in haar hals en trok haar op haar zijde en sleepte haar mee door de wei. Daarna is ze recht geraakt en gaan lopen en heeft hij haar de hele wei door gejaagd terwijl hij haar probeerde te bijten en schoppen. Achteraf had de pony pijnlijke open plekken op haar rug en hals, dus blijkbaar had hij zich niet ingehouden.
Mandy was ook helemaal in paniek.
Zodra ik de wei op liep, kwam ze achter mij staan en week niet van mijn zijde. En Puzzle bleef maar chargeren. Ik heb hem uit de buurt moeten houden met een tak en veel kabaal, tot ik Mandy apart kon zetten.
Enkele weken later liepen ze trouwens wel weer samen. (Niet dat ik ze samen had gelaten maar Puzzle liep alleen omdat Charly naar de hengst was en ik vond hem opeens bij Mandy in de wei, uitgebroken.) En sindsdien staan ze wel terug bij elkaar.

Maria Delavega schreef op woensdag 9 december 2009, 13:18:


En Mandy deed dus niks hé. Die liet zich als een lappenpop de wei doorsleuren. (Alleen gillen, dat deed ze wel) En stond op om te gaan lopen zodra ze even de kans kreeg.
Ze is trouwens nog altijd op haar hoede met Puzzle. In de zomer hebben ze enkele maanden met hun tweetjes op een grote weide gelopen, en dan ging dat redelijk. Ze stonden toch altijd in elkaars buurt.
Maar sinds Charly terug is gebruikt Mandy, Charly steeds als buffer tussen haarzelf en Puzzle. Mandy zal altijd zorgen dat Charly in het midden staat en blijft minstens een paar meter uit Puzzle z'n buurt. Ze gaat hem uit de weg.
Nu ze weer op een kleine winterweide staan, ga ik ze trouwens uit elkaar halen en gaat Puzzle met een pony van een vriendin ergens anders staan.
Ik vind het risico te groot voor Mandy. (En ook voor Charly. Want die is nu 6 maanden drachtig. Meestal geeft ze hem wel de middenvinger als Puzzle irritant loopt te doen. Maar de laatste tijd verdedigt ze zichzelf wat minder.)