Marianne schreef op vrijdag, 26 november 2004, 13:11:


Eh...dom, dom, dom... de link was niet goedvermeld: het is als volgt

www.paardentipsmagazine.com

Sorry!

M.

Marianne schreef op vrijdag, 26 november 2004, 13:12:


Nog dommer dan dom.. alweer verkeerd en nu - drie keer is scheepsrecht - hopelijk wel goed: www.paardentips.com

Sorry! Sorry!

Marianne

Nick Altena schreef op vrijdag, 26 november 2004, 14:14:


Ik knip jouw tekst ook maar even weg...

Je hebt gelijk als je schrijft dat de jaarsvermelding niet klopt. Ik heb er zelfs over gedacht om dat maar even niet over te tikken in verband met mogelijk commentaar.

Voor de goede orde: het is een artikel uit de Paardenkrant dus niet mijn verhaal en ik dacht er wellicht een paar mensen plezier mee te doen die de link die ik destijds aanbracht, om welke reden dan ook niet gelezen hadden. Maar ja, kennelijk kan ik niet iedereen een plezier doen..

Voor het overige: jij meldt zelf met enige regelmaat op verschillende fora dat men goed moet lezen. Welnu, dat geldt dus ook voor jouzelf, mag ik hopen! Dus aanvullend nog wat commentaar op jouw post:

1. Het is een krantenartikel dus wordt er niet zo diep gegraven. Voor degenen die naar meer informatie (willen) zoeken, zijn er allerlei bronnen open om verder te spitten.
2. Het artikel is gebaseerd op een gesprek met Dr. Dominique Votion, dezelfde die de informatie in de link www.ivis.org/reviews/rev/votion enz. aanlevert.
3. Bangmakerij? Hoezo? De paarden die door de ziekte aangetast worden gaan bijna zonder uitzondering dood. Sommige paarden hebben er blijkbaar geen last van en ontspringen de dans. Misschien kun je het vergelijken met de griep: ook niet iedereen krijgt dat.
4. Ondanks dat het statistisch gezien wellicht om weinig paarden gaat, lijkt het me toch van belang dat het verder uitgezocht wordt. Bovendien: het ligt er maar aan hoe je je statistieken interpreteert: als er in een korte periode zo’n 30 paarden sterven, vind ik dat best veel. Maar, als er om welke mysterieuze reden dan ook iets rondwaart dat de dood van je paard zou kunnen veroorzaken, dan wil jij dat toch ook wel weten? Of als je toevallig in het gebied woont waar dit zich voordoet? Zoals Pien bv?
5. Er wordt niet gezegd dat je je paarden binnen MOET zetten – er wordt wel geopperd dat dit een mogelijkheid is om risico’s mbt tot AM in bepaalde periodes te verkleinen. Trouwens, er werd geschreven “naar een andere weide, of op stal” . Je zou daar ook uit kunnen concluderen dat je je paard in de risico-periodes bv in de paddock zou kunnen zetten. Ik zie er
6. vooralsnog geen ‘complot’ in om paarden weer op stal te krijgen!
7. Er wordt niet gesproken over “niet bemesten” – wel wordt genoemd dat bemestiging mogelijk ook een factor kan zijn – de link naar JKK vind ik dus niet relevant.
8. De gegevens vind je al met al niet compleet .. welnu, die pretentie had het ook niet. Voor hen die wel meer wilden weten had ik al de moeite gedaan de eerder genoemde link op te duikelen.
9. Als je de informatie goed leest, kun je al zien dat er momenteel meer vragen dan antwoorden zijn .. jouw idee over calcium zou er ook mee te maken kunnen hebben, net zo goed als bv schimmels of bepaalde planten of bepaalde samenstelling van de bodem. Ik kan ook nog verzinnen dat het misschien ook wel te maken heeft met fructaan/fructose.. ook zo’n punt want voornamelijk problemen oplevert in de door de wetenschap inmiddels bepaalde risico-periodes…

Het verhaal was bepaald niet bedoeld om jou te bewegen je paard binnen te zetten.. dus doe wat je wilt! Ik vraag me natuurlijk wel af wat je zou besluiten als deze verschijnselen zich nu binnen een straal van een aantal kilometers rondom de verblijfplaats van jouw paard geconstateerd werden.

Marianne

joepje schreef op vrijdag, 26 november 2004, 15:40:


... misschien maar eerst weer samen vertrouwen opbouwen door samen kleine stukjes te gaan wandelen..? Telkens een klein stukje verder en als dat allemaal goed gaat er weer eens een klein stukje erop?

Sterkte!
Marianne

Nick Altena schreef op vrijdag, 26 november 2004, 16:15:


Nah ja, ik vind het verder best hoor - je mag er mee doen wat je wilt.
Ik ben niet zo geneigd om te denken dat 'men' niet doordenkt zoals jij kennelijk wel over anderen denkt, ik presenteer het verhaaltje niet als een "dit moeten jullie allemaal doen"- gegeven en in dit geval was het zelfs niet meer dan verhaal van een ander. Ik zal me in het voortaan de moeite besparen, dan hoef je je niet meer te ergeren.

M.

Ingrid den Ouden schreef op vrijdag, 26 november 2004, 19:22:


Er stond: In België manifesteerde de ziekte zich bij paarden die graasden op weides waar de bodem een *hoog gehalte aan selenium* heeft. Maar niet dat het MA daardoor veroorzaakt werd..

Esther schreef op vrijdag, 26 november 2004, 22:53:

......de target en de yes zorgt ervoor dat Brella er wel langs

... leuk hoor al dat clickeren.. ik denk dat ik persoonlijk 'nog niet aan deze methode toe ben' en daarom lees ik de berichten over clickeren min of meer diagonaal. Dan kan het zijn dat ik een vraag stel die natuurlijk allang 's beantwoord is door deze of gene.. zucht... maar: hoe leer je een paard gemotiveerd te zijn op de YES.. kan dat ook zonder snoepje?
Als ik jouw verhaal lees Esther, dan denk ik: ja nogal wiedes, als hij na een Yes een snoepje krijgt, dan wil-ie in afwachting van de beloning natuurlijk wel een paar kreeg braaf voor die ýes' gaan. Maar dan kun je toch niet concluderen dat hij zuiver en alleen voor de yes gaat als er uiteindelijk een beloning aan gekoppeld is?
En dat-ie niet mag schooien voor een snoepje, dat is toch ook af te leren?

Marianne

Esther schreef op vrijdag, 26 november 2004, 23:13:


.. het ging mij niet zozeer om het schooien maar om de combinatie yes+beloning. En of het paard het nu alleen genoegen neemt met de yes, of stiekum dan toch die beloning verwacht. :)
Op de site van Gaus: ... door de hond te leren associëren dat er ná de click iets lekkers volgt, leert hij snel te werken voor de click.
Gaus schrijft ook: honden kennen niet 'the will to please' ( de behoefte om jou een plezier te doen), ze kennen wél 'the will to please himself' ( de behoefte om zichzelf een plezier te doen).

Dat van die beenhulp dat werkt wat mij betreft op: druk en wegnemen van druk (niet wijken voor..). Een voorbeeld: als je op mijn fotoptje kijkt, zie je dat mijn paard behoorlijk groot is. Toen ik haar net had, wilde ze onder geen beding een halster om. En zeker niet over haar oren heenschuiven. Dan ging d'r kop de lucht in en had ik het nakijken.
Om haar over die schuwheid heen te krijgen heb ik het als volgt aangepakt: ik deed het neus/minddeel van het halster om haar snuit heen, gaf daar met de hand lichte druk op en zei tegelijkertijd: koppie laag.. deed ze haar hoofd een stukje naar beneden, dan nam ik meteen de druk weg op haar neus. En dan herhalen, net zo lang totdat ik makkelijk het halster om haar nek kon doen achter de oren langs, en dan vastgespen. Nu zeg ik gewoon 'koppie laag' en halster of hoofdstel gaat er zonder probleem op. Het principe was dus 'druk - wegnemen van druk'. Precies zoals bij een beenhulp: je legt je been aan en op het moment dat je paard daarop reageert, neem je de druk weg. (Overigens niet te verwarren met 'de hakken erin zetten' want aan dat soort druk doe ik niet)..

Marianne