Piet schreef op dinsdag 27 oktober 2009, 8:54:
>
> Ik ga beginnen een draver te leren galopperen. Nooit eerder
> gedaan maar ik heb daar zo mijn gedachtes over. Om te
> voorkomen dat je eerst 300 km per uur moet gaan draven voordat
> ie in galop valt denk ik dat ik hem een klein sprongetje ga
> laten maken, daaruit volgt bijna automatisch een galopsprong
> Het moet een klein kunstje zijn om die ene galopsprong daarna
> met clickkeren uit te breiden.
> Maar goed,dat zijn gedachtes. Nu de praktijk nog
>
Klinkt logisch, leuke uitdaging. Ik zou het dan ook nog opdelen: het aanspringen is een aparte oefening en het galopperen zelf is een andere oefening.
Piet Bakker pakt het ook zo aan, aan de lange lijnen, misschien is het wat voor deze draver. Nadat de zijgangen schouderbinnenwaarts, travers en appuyement 'erin' zitten, komt de galop aan bod. Vanuit verzameling, dus kleinkleinklein stappen, ho en pasje terug en klein naar voren, paard mobiliseren dus, dan het woordje 'galop' en bij de geringste reactie van het paard naar enigzins omhoog of een naar galop neigende beenzetverandering is het onmiddellijk braaf en klaar. Zo koppel je het aangalopperen los van de galop zelf en heeft het paard profijt van het verzamelende effect zonder dat de galop uit snelheid voortkomt. Want snelheid staat op zijn harde schijf immers aan spanning gekoppeld en in snelheid is de rug altijd strak. En dat willen we niet.
Misschien kun je een balkje op de grond leggen daar waar je het eerste ieniemienie galopsprongetje gaat vragen. Om hem te helpen.
Warboel
