Maria Delavega schreef op zondag 25 oktober 2009, 12:56:


Ik weet niet of verzamelen met bit moeilijker is. Ik denk dat het van ons mensen wat meer geduld vereist en aangezien het merendeel van de bevolking graag snel resultaat wil, is een bit natuurlijk wat gemakkelijker om je wil op te leggen.


Zoals zovelen onder ons. Ik heb ook nog maar een kleine 1,5 jaar het bit naast mij neergelegd. En ik heb er nog geen minuut spijt van gehad. Ik beleef nu zoveel mer plezier aan mijn paarden. Dat is omdat ik niet enkel mijn bit heb opgeborgen, maar ook de gedachten van ik moet nu dit en ik moet nu dat. Veel relaxter.
Maar ik ben hiermee ook wel een deel mijn aansluiting bij het merendeel van de paardenbevolking in de buurt kwijt. Hier wordt je ook heel vreemd bekeken en de buurman heeft al wel 1000 keer gevraagd of dat rijden met touwhalster in het bos geen problemen geeft. Ik spreek er ook niet echt met andere ruiters over. Ik doe gewoon mijn ding. Ik hoef op niemand indruk te maken, alleen op mijn paard. Telkens hij nu blij op me af komt gelopen, ben ik tevreden. Dan weet ik dat ik goed bezig ben.


Net zoals vele sportpaarden sterven aan stresskolieken. Zo jammer!

Groetjes

Daar zit het probleem soms denk ik. Voor een beginnend bitloos ruiter of iemand die meer NH gericht wil gaan rijden is het soms moeilijk om het bos door de bomen te zien. Er zijn binnen het hele NH gebeuren zoveel verschillende strekkingen en meningen dat het niet altijd evident is om een goede instructeur te vinden.
Na een jaar verschillende lessen gevolgd te hebben bij verschillende trainers, heb ik uiteindelijk toch iemand gevonden waar ik het gevoel heb iets te leren. Ik les nu een klein half jaar bij Janneke Buddendijk. Er wordt veel aandacht besteed aan grondwerk, gymnasticeren zowel op de grond als tijdens het rijden. Maar ook aan de bewustwording van je eigen lichaamstaal.



Toch wel. Sinds kort heb ik tijdens het rijden al enkele keren mogen ervaren hoeveel subtieler de communicatie is tussen mij en Ibran. Hoe soms er al echt korte stukjes zijn dat hij zich echt begint te dragen. Iets waar ik vroeger met bit veel meer moeite mee had, komt nu soms als het ware vanzelf. Ook oefeningen als travers en schouder binnenwaarts gaan zoveel gemakkelijker. Less is more!
Ook had ik vorige week tijdens het grodwerk echt een wauw-moment. Ik kon wel huilen van blijdschap (tja, vrouwen hé). Met zo weinig, zo'n geweldige reactie. Ibran begint echt mee te denken en dat is zo mooi.



Nu dat vind ik niet arrogant. Je mening zeggen, vind ik nooit fout, maar daar horen dan ook de nodige goede argumenten bij. Maar daarbij vind ik het ook wel belangrijk om anderen hun mening te respecteren. Ik vind het nog steeds boeiend om andere meningen en visies te bestuderen. Paarden zijn nu eenmaal een onderwerp waar je nooit over uitgeleerd geraakt.

eddy DRUPPEL schreef op zondag 25 oktober 2009, 15:01:


Het beest moet een naam hebben hé. Het gaat me ook niet zozeer om de naam, maar om de methode. En iedereen moet zijn brood verdienen. Als iets goed is, betaal ik er graag voor.

Meneer Nevzorov zijn prestaties zijn fantastisch, maar zijn praktijken m.b.t. het houden van paardne vind ik toch iets minder. Een tijd terug circuleerde er een brief onder de leden van zijn forum.
Daarin stonden dingen zoals, paarden moet je niet in een kudde zetten, want daar worden ze dom van. Ook plaats je ze best in isolement, met de mens als enige contact. Pas dan creeër je een hechte band en krijg je een intelligent paard. Nu dergelijke dingen vind ik ook niet paardvriendelijk, bitloos of niet. Ook mag je enkel lid worden van zijn forum als je het volledig eens bent met hun theorieën. Een eigen mening wordt niet aangemoedigd. Durf je toch ergens kritiek te geven, dan wordt je onverbiddellijk van het forum gezwierd.
Ik hou niet van extremen, onder welke vorm dan ook!

Gea R schreef op zondag 25 oktober 2009, 20:31:


Deze brief kwan overigens van hemzelf. Het ging om een lijst met tips omtrent het houden en trainen van paarden.

Trudy schreef op zondag 25 oktober 2009, 20:47:


Hoi,

Ik ken een heel aantal dames vanop een ander forum die niet langer welkom waren op het NHE forum, omdat ze er andere indeeën op na hielden. Zij waren wel actieve leden. Zij vermelden ook dat wanneer je je een soort van rand krijgt en dat je kan opklimmen.

Anja Seijn schreef op maandag 26 oktober 2009, 16:18:


Hier ben ik het volkomen mee eens. De enige die we tevreden moeten stellen en waar we indruk op moeten maken zijn onze paarden.

eddy DRUPPEL schreef op maandag 26 oktober 2009, 16:55:


Dit filmpje vind ik dan toch weer heel mooi. Wetende dat deze mevrouw haar paard traint met clicker en voor zover ik weet zelfs geen halster of dergelijke gebruikt. Ze traint enkel met cordeo.
Zoals hier reeds is aangehaald is niet het resultaat het belangrijkste, maar wel de weg. En dan vind ik dit toch wel heel mooi

http://www.youtube.com/watch?v=FVFCTMsTnSk&feature=related

eddy DRUPPEL schreef op maandag 26 oktober 2009, 17:29:


Het is heel goed mogelijk dat dit paard in het verleden met bit gereden is, maar zeker niet door haar. En wat de lichaamstaal van het paard betreft heb je ook gelijk, maar toch vind ik haar prestatie echt wel mooi en vooral eerlijk.

van lennep schreef op maandag 26 oktober 2009, 18:20:


Ja, zij werkt inderdaad met clicker.

Cindy Helms schreef op maandag 26 oktober 2009, 20:36:


Hoi, ik had dit filmpje gepost n.a.v. de "discussie" over hoe de weg die afgelegd wordt, belangrijker is dan het eindresultaat.
De opmerkingen over de dominantie/motivatie van dit paard vind ik zeer terecht. Maar het ging er mij vooral om dat deze vrouw haar beweegredenen mooi en eerlijk zijn. Zij wil heel bewust zonder enige vorm van dwang haar paard trainen.
Daarbij denk ik ook dat wanneer je met voedselbeloningen werkt, sommige paarden in eerste instantie de neiging hebben om zuur te reageren. Maar zoals hier boven gezegd,gaan ze hier uiteindelijk wel in berusten als je maar consequent bent.
Maar het ging mij dus om het feit dat sommige mensen de weg belangrijker vinden dan het doel.
Groetjes

Gea R schreef op dinsdag 27 oktober 2009, 10:38:


Er werd hier ergens ook vermeld dat de vrouw door de aanwezigheid van de camera toch wat meer druk op haar paard zette, dan dat ze normaal gezien zou doen.
Waarschijnlijk ook ergens normaal, denk ik. Al de voorstanders hier van bitloos, dwangloos rijden, willen aan de buitenwereld ergens ook laten zien dat het echt werkt. Want hoe jammer het misschien ook is, zo enkel kan je sommige mensen ervan bewust maken, kijk het kan ook anders. Het is heel moeilijk om je daat niet in te laten meeslepen. Zo heb ik vroeger ook gereden met bit, sporen en weet ik veel wat nog allemaal. Omdat het mij nooit een goed gevoel gaf en ik eigenlijk nooit bereikte wat ik wilde bereiken (een leuke en ongedwongen band met mijn paard) ben ik opzoek gegaan naar iets anders. Dit anders geeft mij zoveel meer voldoening, een blij en tevreden paard .
Maar ik merk ook dat ik dat vele mensen me niet meer serieus nemen. Ik heb het gevoel dat ik me dubbel zo hard moet bewijzen. Met mijn sporen, bit enz... kwam ik geloofwaardig over. Nu ik het anders, minder conventioneel aanpak niet meer. Ik denk dat dit bij vele Nh'ers, PN'ers, clickertrainers, enz... de druk verhoogt om te bewijzen dat het toch anders kan.
Met het schrijven van dit heb ik een nieuwgewonnen respect voor het filmpje van Eddy. Het doel heiligt niet de middelen.
Toch vind ik het nog steeds moeilijk dat wanneer mensen staan te kijken aan de weide, om die druk om me te bewijzen niet te voelen. Om te bewijzen dat het anders ook kan. Moeilijk hoor.

Cindy Helms schreef op dinsdag 27 oktober 2009, 12:06:


Dat is helemaal zo en het merendeel van de tijd maak ik me er ook niet (meer) druk in. Nu heel wat van mijn kenissen, zijn mensen die gewoon nog traditioneel rijden. Waar ik vroeger met hen een leuk babbeltje kon doen over paarden, merk ik nu dat dit soms echt niet lukt. Ik zwijg er dan ook gewoon liever over. Maar als ze dan iets vragen, heb ik het er soms moeilijk mee dat er zoveel onbegrip is. Ze kijken me dan aan of ik compleet mijn gezond verstand heb verloren.
En het is zo mensen het moeten willen zien en begrijpen.