trea hoex schreef op zondag 25 oktober 2009, 9:02:


De pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet! Ik zie continue dezelfde koppeltjes vreselijk veel moeite doen om te reageren. Maakt niet uit over welk onderwerp het gaat, als er één naam verschijnt volgen altijd dezelfde namen en het gaat zelden nog over het onderwerp. Er wordt een foto-album van april 2009 opgezocht om toch maar weer iets "slims" te kunnen opmerken. Het is eventjes wachten, maar dan wordt je wederom bevestigd ... nummertje 2 komt dan ook eventjes grappig doen, even laten zien dat men scherp is? Ondanks het feit dat ik keer op keer moet lezen dat men iemand helemaal niet interessant vindt en helemaal niet geweldig, wordt die persoon wel bij iedere stap gevolgd en zelfs opgezocht. Ik volg (lees: berichten lezen/foto's bekijken) als iemand mij interesseert, als zijn mening mij interesseert of de manier van aanpak mij boeit. Waarom volgen jullie de beste man als hij, volgens sommigen, toch niets kan? Vaak ontkennen is meestal bevestigen. En in dit opzicht zo voorspelbaar! Het is zo doorzichtig joh, dat zelfs een sprookjesboek meer geheimen heeft!

trea hoex schreef op zondag 25 oktober 2009, 10:11:


Beste Trea, ik volg helemaal niemand in deze zin, integendeel, ik reageer alleen op onderwerpen die mij interesseren en op alle mensen die hier schrijven, niet specifiek een bepaalde club. Al moet ik zeggen dat ik al wel mijn voorkeur heb voor bepaalde mensen en dat zijn er veel meer dan één persoon! Hoe zou dat komen, denk jij? Iemand verdedigen? Geloof niet dat het nodig is en het doet mij meer denken aan de clubjes op de kleuterschool of lagere school dan dat het nu een beetje bij mijn leeftijd past (almost 44 jaar). Ik hoef niet zo nodig "ergens" bij te horen, heb ik nooit gedaan overigens.
Voor jouw beeldvorming, ik ben in real geen dwerg hoor, lengte is ongeveer 1.80. Als ik dan toch moet figureren in jouw sprookje, doe mij maar de heks dan!

Michiel schreef op zondag 25 oktober 2009, 11:06:


Mooi stukje, Michiel! Ik ben eventjes de naam vergeten van een theorie, maar zal het proberen te vatten in een voorbeeld. Degene die je het meest irriteert is ook degene met een eigenschap die je feitelijke bewondert of waar je het meest van kan leren.
Voorbeeld: je neemt één van je positieve eigenschappen, bijvoorbeeld je bent vrolijk. Door deze positieve eigenschap te vergroten, krijg je je "valkuil". Dus als je vrolijk bent en je overdrijft dat, kun je gezien worden als een flierefluiter of clown. Neem het positief tegenovergestelde van clownesk, bijvoorbeeld "serieus" als je dat dan weer gaat overdrijven krijg je je "allergie". In dit voorbeeld zou dat "saai" of "star" kunnen zijn. Héél kort door de bocht zijn vrolijke mensen dus allergisch voor starre of saaie mensen, maar die saaie mensen hebben wel een kwaliteit die ze bewonderen of waarvan ze kunnen leren, namelijk ze komen serieus over. Kortom, bij mensen die je irriteren moet je verder kijken dan de spreekwoordelijke neus lang is en dan kom je tot de conclusie dat ze eigenschappen bezitten waarvan je: 1. kan leren én 2. die je bewondert.
Zo leuk om te doen: gewoon een vel papier een quadrant opzetten en met de klok mee invullen! Alles moet óf vergroot worden én het tegenovergestelde moet positief zijn. Uitkomsten zijn verrassend!

Tineke Nolet-Verdel schreef op zondag 25 oktober 2009, 11:54:


Ja, die was het ... kon niet meer op de naam komen. Thxs!

eddy DRUPPEL schreef op zondag 25 oktober 2009, 12:42:

Marlies Sanders schreef op zondag 25 oktober 2009, 12:32:


Ik hou ook van jou!

Piet schreef op zondag 25 oktober 2009, 15:37:


Nou, Piet, ik ben zo'n muts die toch wel een lesje bitloosrijden nodig heeft gehad hoor. Je hoort van die verhalen, je breekt zijn neus bij verkeerd gebruik, je mag niet aan de teugels zitten ... Allemaal leuk en aardig, maar weinig bemoedigend om dan maar wat aan te gaan zitten kloten. Ik had een Dr. Cook hoofdstel voor Jeen, maar dat resulteerde in wurgtaferelen. Mijn lesjuf trok de conclusie, bitloos zal Jeen nooit te rijden zijn Ik heb dus op Jeen gereden met een dubbel gebroken watertrens met rubberringen. Het werd van kwaad tot erger met Jeen. Eerst vond hij de achterzijde van de bak doodeng (ineens hé), hij ging er als een wilde van door, elke keer weer. Op het laatst kon ik er nog net normaal op komen om direct daarna met een zeer gespannen paard een paar stappen te kunnen zetten en dan gingen we weer. Ik heb soms echt jankend naast de bak gezeten, vol schuldgevoel (ik heb het boek Metaal in de mond). Dan maar grondwerk en proberen in ontspanning te komen. Werkte ook niet. Tot het stukje hier op PN "Paard aan de kletter"... ik ben gaan lezen, gaan denken, gaan vragen en gaan mailen. Ik ben afgelopen donderdag naar België afgereisd naar Pien en heb een uurtje heerlijk op haar Puck mogen zitten. Basis is mij uitgelegd en ik heb daar een simpele sidepull mee naar huisgenomen. Vrijdag heb ik Jeen uit de wei getrokken en sidepull aangemeten en opgezadeld. Ik was ontspannen, Jeen was ontspannen en hij gaf lengte ... niet meer dat hysterische Friese opkrullen. Beetje gestapt, Pien's "en wooooowwwww" stop geoefend, beetje gedraafd en let's call it a day! Mijn dochter José haar mond stond open ... "voelt hij zich niet lekker, heeft hij koorts?" Ik was alleen maar blij en heb sinds tijden weer eens echt het gevoel gehad dat Jeen en ik weer eens plezier met elkaar hadden. Maar één zwaluw maakt nog geen zomer. Gisteren was het helaas slecht weer, maar vandaag niet Dus .... ja hoor, heerlijk in de bak geoefend. Ik heb vooral geprobeerd de ontspanning bij Jeen te krijgen, ja doe maar lengte, ja kijk maar ... Ik had bezoek, mijn oudste dochter, die heeft enkele foto's gemaakt. Gooi ik straks in een album hier, met alle risico's van dien. Ik ben (nog) geen voleerd amazone of ruiter, ik ben zoekende, probeer de nieuwe informatie een plek te geven, maar vooral ... ik probeer samen te werken met Jeen, probeer de ontspanning samen te krijgen. Over twee weken reis ik weer af naar België dan ga ik een hele zaterdag naar Eddy kijken en krijgen wij (mijn dochter en ik) ook een uurtje les. Ik overweeg Jeen door Eddy te laten trainen. Ik ga steeds meer mijn gevoel volgen; mijn gevoel zegt mij dat dit een braaf dier is waar nooit de moeite bij genomen is hem correct in te rijden; hij is niet verkeersmak, heeft spanning onder de ruiter (dus niet alleen bij mij, ook bij ervaren ruiters), is supergevoelig en "vertelt" de weg ... Eén ding, Piet, wat er ook gebeurt, nooit en te nimmer komt er nog maar één bit bij mij in een paardenmond. Nooit meer!

Spirithorses schreef op zondag 25 oktober 2009, 21:46:


Ik als lekkere leek durf nog wel een stapje verder te gaan ... als je niet uitkijkt en je blijft maar door klungelen, dan ga je gedrag conditioneren, dan leg je de basis voor een associatie die je absoluut niet wilt en waardoor je terug grijpt naar iets wat je ook niet wilt. Kortom, je komt in een cirkel waarbij je soms de wanhoop nabij kunt zijn. Ik heb zo'n waanzinnig paard, die vertelt mij dat ik prachtige stallen heb, maar er vooral zelf maar moest gaan staan (weet je nog, Ilona, verstoppen midden in de nacht op de wei?). Nu ook weer, continue aan de kletter gaan ... volgens deskundige "hij neemt een loopje met je, hij verveelt zich". Zou het? Jeen? Nee joh! Of .... dan lees je hier iets wat er op lijkt en dan ... rijdt je na ongeveer één weekje tussentijd al twee keer in totale ontspanning op je paard met een sidepull! Wie heeft wie nu voor de gek gehouden?

Spirithorses schreef op zondag 25 oktober 2009, 23:03:


Ja, doen ... boek schrijven!